Maandag 6 mei
Bam, drie uur en dat was de wekker. Even snel douchen en dan brengt broerlief ons naar Schiphol voor een (hopelijk) zonnige reis naar Griekenland, de eilanden Santorini & Naxos. Dit maal een ietwat meer georganiseerde reis met Jiba.
Op Schiphol kwamen wij Arjan en Eline tegen, zij gaan ook naar Griekenland, alleen niet naar Santorini & Naxos. Wij hadden al ingecheckt en moesten alleen nog langs de bagage drop-off, waren zo klaar, heerlijk! Met zijn allen nog even lekker een broodje gegeten en een kop thee gedronken en toen scheidden onze wegen, Arjan en Eline gingen naar gate C en wij moesten naar gate D. Wij waren mooi op tijd voor het boarden, alle stoelen in de wachtruimte waren al bezet en dus besloten wij om maar meteen door te lopen, na de balie kon je wel lekker zitten en genieten van het uitzicht op de klaarstaande vliegtuigen. Onze vlucht was een echte vakantievlucht met krijsende en pindakaas vretende kinderen. Verder was de vlucht oké, nog even een dutje gedaan en toen landden wij al weer op Santorini; Zon & Warmte!
Op het vliegveld was het de bedoeling dat wij opgepikt zouden worden door onze hostess van Jiba, helaas was zij niet aanwezig, maar een chauffeur bracht ons naar zijn gereedstaande bus die ons vervolgens weer afzette bij een kantoortje waar onze hostess dan wel zou zijn en waar wij de boottickets naar Naxos zouden krijgen. Het is een soort van Pasen in Griekenland en het kantoortje was nog niet open, ook onze hostess was nog steeds nergens te bekennen. Wij waren overigens in de veronderstelling dat wij de eerste nacht op Santorini gingen doorbrengen, dus het was hoe dan ook een verrassende wending in ons reisprogramma. Eindelijk ging het kantoortje open en toe kregen wij te horen dat wij pas rond twee uur weer bij de halte moesten zijn voor de bus die ons naar de haven zou brengen. In het stadje Kamari wat langs het zwarte zandstrand gewandeld, het stadje zelf is niet echt bijzonder, het is vooral volgebouwd met hotels en restaurants, waren dus ook snel klaar en besloten lekker in de zon op de bus te gaan wachten. In de haven aangekomen en nog steeds hostessloos, moesten wij daar wederom twee uur op de boot wachten, mooie tijd voor onze eerste Griekse lunch. Dat bleek toch even tegen te vallen, alle terrassen waren rammetje vol en wij wilden het ook niet riskeren om te laat te komen voor de boot. Het was ook nog even zoeken naar de juiste boot, handig zo een georganiseerde reis! Chantal wist een oud mannetje te stoppen en die wist ons gelukkig te vertellen dat wij naar pier vier moesten voor de boot naar Naxos. Het was er nog erg rustig, tot de klok half vier naderde en opdringerige Fransen toch echt naar hun vrienden voor in de rij moesten. Behoorlijk irritant, uiteindelijk natuurlijk gewoon met zijn allen op de boot naar Naxos beland. Wij zaten boven op het wat frisse deck en daar was het vrij rustig, beneden maken ze elkaar waarschijnlijk af voor de mooiste zitplaats. Genoten van het uitzicht, de zee en de zon.
Eindelijk kwamen wij aan op Naxos, op naar ons hotel, was wel een klein beetje klaar met het wachten en was erg nieuwsgierig naar ons hotel. Op Naxos werden wij opgevangen door chauffeurs en in klaarstaande taxi’s gepropt, het hotel waar wij stopte leek niet op het plaatje en niet veel later bleek, dat wij in de verkeerde taxi waren gearrangeerd. Een ander stel dat bij het hotel stond, was ook verkeerd afgeleverd. Zij stapten weer bij ons in de taxi en wij gingen opnieuw verder naar ons hotel in het stadje Agia Anna. Wij verblijven in een simpel maar leuk hotelletje met slechts een paar kamers. Op het balkon heb je leuk uitzicht op het typische Griekse landschap en bouw, gezellig!
Om even voor zevenen naar de informatiebijeenkomst, gegeven door onze inmiddels opgedoken hostess, gesneld, opgegeven voor een excursie en daarna konden wij eindelijk gaan genieten van de Griekse keuken, I love it! Bij restaurant Faros vonden wij op het terrasje nog een plekje. Het eten was heerlijk! Wij hadden vooraf pitabroodjes met knoflook en tzatziki. Als hoofdgerecht had Chantal vlees op een stokje en ik had kip in champignonsaus. Als “gratis” toetje kregen wij een smakelijke tiramisu, wat een fijne service. In ons hotel snel ons bedje opgezocht, het was een lange dag en het lampje ging dan ook snel uit………..
Dinsdag 7 mei
Tot een uur of twee ’s nachts heerlijk geslapen en daarna af en toe klaar wakker door alle (vreemde) geluiden, andere gasten die om drie uur nogal luidruchtig thuiskwamen, de waakhond die regelmatig af ging en muggen, grrr…. Om negen uur hadden wij de wekker gezet, maar dat bleek uiteindelijk niet nodig, waren allebei al hartstikke wakker. Chantal, de waaghals, ging als eerste onder de douche, dit keer geen zeikstraal maar een hoge drukspuit. Is ook wel eens lekker en je haar is dan ook lekker snel uitgewassen. Het ontbijtje was karig, stokbrood met jam of boter en een kopje thee. Ach, we waren nog half aan het uitbuiken van de avond ervoor, dus heel erg was het ook weer niet.
Vandaag stond een bezoekje aan Naxos stad op het programma. De bedoeling was om met de bus te gaan, maar die was kennelijk al weg en ook was de supermarkt waar je kaartjes kon kopen dicht. Dan maar te voet naar de stad. Het was een leuke tocht van een kilometer of acht. Langs het strand, door de duinen, berg op, berg af en uiteindelijk liepen wij zo Naxos stad in. Op een pleintje fijn gelunched, Chantal had een broodje tonijn en ik een Griekse salade. Na de lunch gingen wij eerst op zoek naar het busstation om in ieder geval wel met de bus naar het hotel te kunnen. Helaas was het kantoortje ook hier dicht en wisten wij nog niet veel meer dan dat de laatste bus waarschijnlijk om half zes vertrekt.
Vlak naast het busstation heb je het schiereilandje Pala Tia, hier staat een grotere marmeren zuilengang, de Portara. De zuilengang was bedoeld als ingang voor de tempel van Apollo-Palatia, maar deze is nooit afgebouwd. Het was er nu redelijk rustig, de drukte is er bij zonsondergang, dan schijnt de zon door de poort en dat is een mooi gezicht.
Na de poort gingen wij op zoek naar de oude stad (Kastro). Achter de boulevard vind je, als je door een van de vele steegjes heenloopt, een wir war aan kleine straatjes. Het was een hele kunst om het juiste straatje naar boven te vinden, onderweg heel veel leuke dingen gespot, kleine kerkjes, mooie huisjes, veel bloemen en vooral veel trappen naar boven. Vele treden later vonden wij een deel van het oude Venetiaanse paleis en een Grieks, katholieke kerk (helaas dicht), oftewel de oude stad. Mooie fotogenieke gebouwen, dat smaakte naar meer en daar gingen wij naar op zoek. Opnieuw door de vele steegjes, poortjes en langs leuke huisjes maar iedere keer weer kwamen wij bij op hetzelfde pleintje uit. Chantal deed navraag bij het museum en wat bleek, de overblijfselen van het paleis en de kerk alleen waren de “hele” oude stad. Via verschillende steegjes de afdaling naar beneden weer ingezet op naar een lekkere versnapering op de boulevard! In de buurt van het busstation vonden wij een klein ijssalonnetje waar ze Griekse yoghurt ijs verkochten. Erg lekker, het lijkt nog het meeste op softijs alleen dan veel romiger en beter voor de lijn en dat is ook fijn!
In een kiosk de kaartjes voor de bus gekocht en om stipt half zes gingen wij op weg naar Agia Anna. De busrit was niet heel spectaculair en onderweg weinig boeiends gezien, vooral veel “grote” wegen. Het was nog een klein stukje lopen naar ons hotel, onderweg vonden wij een fijn klein supermarktje, wat proviand ingeslagen als vervanging van het ontbijt en wat snacks morgen tijdens de excursie. In het hotel onder de douche de zonnebrand en het zweet van ons afgespoten, gerelaxt en ’s avonds weer bij de buurman, Faros, gegeten. Dit maal had Chantal Griekse gehaktballetjes en ik had pasta met zalm. Het was wederom lekker!
Woensdag 8 mei
Yep, vandaag weer echt een dag dat de wekker weer gezet mag worden. Half acht, tijd om op te staan, want vandaag staat de georganiseerde Naxos eiland tour op het programma. Om kwart voor negen werden wij opgehaald. Uiteindelijk bestond het koppeltje uit 16 personen en de gemiddelde leeftijd daalde dankzij ons wel naar de 60 jaar.
De eerste stop was de toren ven Belonia. De toren zelf mochten wij helaas niet in, op zich niet zo heel erg want het uiteindelijke bleek het kapelletje in de tuin veel interessanter. De kapel, Agios Loannis, heeft een katholieke en orthodoxe kant. Alles is erg goed behouden. De toren werd gebouwd onder Venetiaans bewind en werd bewoond door, juist, de familie Belonia.
Na de kapel gingen wij op weg naar het dorpje Sangri, hier vind je veel Venetiaanse verdedigingstorens en kleine, charmante Byzantijnse kerkjes. Bij de tempel van Demeter hadden wij een uitgebreide stop en werd er veel verteld over de opgraving. De tempel is gebouwd rond 530 voor Christus en zeer waarschijnlijk opgedragen aan de godin Demeter, de godin van de landbouw. Vanaf de tempel had men (en nu natuurlijk nog) een goed uitzicht op de berg Zeus. De tempel heeft voor de Griekse tijd best wel een bijzondere vorm, waar de meeste tempels rechthoekig zijn, is deze tempel bijna vierkant. In het nabijgelegen museum krijg je een goede indruk van hoe de tempel er vroeger uitgezien moet hebben.
Wij werden de bus weer ingeladen en vertrokken naar Damalas. Hier brachten wij een bezoek aan een oude olijfperserij en een pottenbakkerij, leuk om even gezien te hebben, maar niet echt bijzonder. Op naar het echte werk, een distilleerderij van de plaatselijke likeur van cederappels. De gids hield een uitgebreid verhaal over hoe de likeur gemaakt wordt, aangevuld met wat leuke anekdotes. Na zijn verhaal was het eindelijk tijd om ook even te proeven. Chantal ging voor de gele versie en ik voor de groene, de laatste is iets zoeter. Na allebei een slokje te hebben genomen, wisselden wij de glaasjes uit. Chantal vond de gele lekkerder en ik de groene. Het plan was om voor broerlief een flesje te kopen, maar ze hadden alleen grote formaten en om broer nu aan de drank te helpen is ook zo wat. Hopelijk vinden wij elders nog een leuk klein en charmant flesje.
In Moni brachten wij een bezoek aan de kerk Panagia Drossiani. De oudste kerk van het eiland, met een mooie maar vreemde bouw. De eerste kapel dateerde uit de zesde eeuw, het tweede gedeelte uit de zevende eeuw en het laatste gedeelte, vreemd genoeg het middenstuk uit de twaalfde eeuw. De muurschilderingen waren nog best goed zichtbaar. De gids hield een uitgebreid verhaal over het ontstaan en de muurschilderingen. Buiten nog wat mooie plaatjes geschoten en hop op naar het volgende dorp, Apirathos.
Dit bleek een hele aparte ervaring te worden. De dag ervoor was er tijdens het dansen een jong meisje (26 jaar) gestorven aan een hartaanval. Vandaag is de begrafenis. Het hele dorp is uitgelopen en eigenlijk zijn ze dan helemaal niet met toeristen bezig, logisch! Maar wij “moesten” langs de kerk waar alle dorpsbewoners stonden te wachten op de uitvaart, heb mij nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld. In een taverne werd de lunch voor ons geregeld. Terug naar de bus moesten wij wederom door de stoet met rouwende mensen heen. Veel meer dan gegeten hebben wij in Apirathos niet, de eigenaar van de taverne was door de reisorganisatie gesommeerd om wat te regelen, terwijl hij liever naar de begrafenis was gegaan, schaam mij diep voor deze actie van de reisorganisatie……..
In de bus aangekomen, werd wel duidelijk dat wij niet de enige waren die er zo over dachten en de gids werd er op aangesproken. Hopelijk wordt er volgende keer meer aan het menselijke aspect gedacht en niet aan wat “moet”.
Via een slingerweg in Moutsouna reden wij het dal in. Langs het Amaril gebergte en met uitzicht op de haven waar de Amaril verscheept werd. Onze laatste stop van deze tour was bij een oud omgevallen beeld in Melanes. Het beeld is nooit verplaatst omdat men bang is dat het dan nog meer beschadigd. Bovendien is het beeld erg zwaar en groot. Het bezoek aan het beeld werd een snelle, het was inmiddels begonnen met regenen. De gids verbaasde zich hierover omdat het in mei eigenlijk nooit regent. Ja, ja , die kennen wij! De gezusters Pieterse reizen mee, dan regent het wel vaker, ook als het helemaal niet hoort.
Bijna stipt om vijf uur werden wij voor de deur van ons hotel afgezet. Op bed nog even wat gelezen en bijgeschreven in mijn verslag. Opfrisbeurtje en hop op zoek naar een Griekse maaltijd. Dit keer kozen wij voor de andere buurman. Vooraf knoflookbrood met gesmolten feta en als hoofdgerecht had Chantal gestoofd rundvlees en ik had Griekse balletjes. Het eten was lekker, maar de bediening een beetje knorrig. Op het balkon van ons hotel nog een paar gezellige spelletjes gespeeld en toen was het wel weer tijd om ons bedje op te zoeken, het was een leuke en interessante dag!
Donderdag 9 mei
De wekker hadden wij lekker om half acht laten staan, zodat wij konden genieten van lekkere broodjes bij het ontbijt, wij waren de eerste dag gewoon te laat en het ontbijt wordt niet aangevuld. Nu waren wij alleen weer zo vroeg dat het ontbijt nog niet klaar was, buiten begon een klein zonnetje al te schijnen en daar lekker gewacht totdat wij naar binnen mochten. Het ontbijt is ‘s morgens vroeg en als je op tijd bent, dus prima. Voldoende brood, een aardappelsalade, kleine cakejes met spijs en geroosterde sesam. Na het ontbijt kregen wij van de eigenaar van het hotel een rondleiding door de tuin en de boomgaard. Leuk om de man zo enthousiast te horen vertellen. De oogst wordt gebruikt in het hotel, alleen was het dit jaar een beetje karig. Wij kregen als afscheidscadeau een citroen en een bloem mee, lief!
Na de rondleiding lekker rustig aangedaan, gedouched en de tas weer ingepakt. Daarna even naar het kerkje gewandeld waar wij al die dagen al op uitkijken. Het was heerlijk rustig bij het kerkje en je hebt vanaf daar een mooi uitzicht op de blauwe zee en het nabijgelegen eiland Paros.
Bij de grote supermarkt in het dorp wat proviand ingeslagen voor de overtocht terug naar Santorini. Lekker verst stokbroodje met sardientjes in tomatensaus, mjam! Om stipt 11:40 uur werden wij opgehaald door een taxi die ons naar de haven in Naxos Chora(stad) bracht. Uiteraard mochten wij weer een goed uur wachten, maar die wisten wij nu wel goed te besteden, wederom een heerlijk yoghurtijsje bij Moomoo gehaald.
Bij de gate voor de veerboot was het lang niet zo druk als op de heenweg, op ons gemakje een plekje boven op het dek, de achtste etage (!) in de zon gezocht. Het was weer prima vertoeven op de boot, reisverslag bijgeschreven, boek uitgelezen en lekker een beetje bijgebruind. Op Santorini werden wij opgewacht door een grote Griek met een net zo grote buik, maar met een klein hartje want hij was superaardig. Via een slingerweg reden wij omhoog de berg op, ons hotel Blue Sea ligt in het plaatsje Kamari. Het hotelpersoneel is erg vriendelijk en liet ons een kamer kiezen. Wij kozen voor nummer zestien, met uitzicht op de berg waarop oud Thira was gebouwd. De tassen snel neer gedumpt en op pad voor informatie voor de bus en boottocht naar de vulkaaneilandjes. Bij de plaatselijke VVV vonden wij alle benodigde informatie, het busnetwerk is eigenlijk vrij simpel, alles loopt via de grote stad Thira en vanuit daar kun je veel plaatsen op het eiland bereiken.
Inmiddels liep het al goed in de late middag, vroege avond en gingen wij op zoek naar een leuk restaurantje. Er staan genoeg proppers bij de deuren van de grotere restaurants, maar onze aandacht werd getrokken door een klein restaurantje met schattige knalrode stoeltjes. Hier serveren ze alleen traditionele Griekse gerechten. Als voorgerecht hadden wij rijst in wijnbladeren, die waren echt heerlijk kruidig. Chantal had als hoofdgerecht eindelijk haar Calamaris te pakken en ik nam een tonijn salade met patat. Dat laatste was maar goed ook, voor mij was het te veel, maar Chantal kreeg helemaal geen side dish naast haar Calamaris. Als toetje kregen wij een baklava met honing van het huis, eveneens heerlijk!
Op ons balkon genoten van het uitzicht en de koele avondlucht onder het genot van een Razzle biertje, onze nieuwe favoriete drank tijdens deze reis.
Vrijdag 10 mei
Zzzzzzzzzzzzz, ja hoor ook hier de hele nacht muggen op de kamer en uiteraard weer helemaal lek gestoken. Pff ben ik straks dus zongebruind met een maanlandschap aan muggenbulten. Na een fijn, maar echt continentaal ontbijt om kwart voor negen de bus naar Thira genomen. Vandaag staat de wandeling van Thira naar Oia op het programma, volgens zeggen één van de mooiste wandeltochten van heel Griekenland, wij zijn benieuwd!
In Thira was het even zoeken naar het juiste beginpunt, achter de kabelbaan. Toen wij die gevonden hadden genoten wij eerst even van het mooie uitzicht en daarna kon onze tocht dan ook echt gaan beginnen. Via de kathedraal en allerlei kleine leuke steegjes met dito huisjes kwamen wij steeds op fraaie uitzichtpunten. De fotocamera maakt overuren! Vanaf Firostefani hadden wij het mooiste uitzicht op Thira, de kabelbaan, de kathedraal en de zee aan witte huisjes. Na Firostefani kwamen wij aan in het luxere gedeelte van het eiland, vele mooie studio’s en appartementen met uitzicht op de caldera en veelal een zwembad dat uitkijkt over de zee. Wat een prachtplek!
Vandaag was het overigens niet zo een strakblauwe lucht, wij liepen op zich wel redelijk in de zon, maar werden achtervolgd door een donkergrijs wolkendek met uiteraard regen. Hopelijk worden wij niet ingehaald!
Op een gegeven moment kregen wij zicht op de kaap die uitsteekt op Santorini. Via een omweg zijn wij de kaap even opgelopen, beste afdaling naar beneden en vervolgens weer steil omhoog. Maar na deze beproeving heb je dan ook wel wat, ondanks de zware bewolking hier volop genoten van het uitzicht. Wij vervolgde onze weg nog even langs de luxe resorts, alvorens wij een stuk ongerept natuur in gingen. Via smalle paadjes en mooie vergezichten kwamen wij bij een leuk kerkje met fijne bankjes. Het was wel weer even tijd voor een rustmomentje en dit was een uitermate geschikt plekje, zon al dan niet achtervolgt door donkere wolken en het uitzicht, super!
Bij het volgende kerkje moesten wij 50 meter daarvoor een paadje naar beneden nemen, helaas kwamen wij daar na een korte doch hele steile klim pas achter. Dus even uitgepuft bij het kerkje en vervolgens weer naar beneden gestuiterd naar het paadje dat wij moesten hebben. Het was een goed aangelegd paadje met aan beide kanten een laag muurtje, net de Chinese muur maar dan net even iets anders. Aan het einde van het bemuurde paadje moesten wij een stukje over de grote weg. Gelukkig mochten wij naar een paar honderd meter alweer een paadje op, er werd behoorlijk doorgereden op de weg en ik had vandaag geen broek met vouwen aan.
Het pad was nu overgegaan in rode en zwarte lavastenen en ging opnieuw best steil omhoog. Her en der ging het pad over in lavazand en dat ging lekker tussen onze sandalen zitten. Even doorbijten en bovendien een gratis pealing verdienen onze voetjes wel tijdens deze mooie, maar intensieve tocht. Ons volgende rustpuntje was opnieuw, hoe kan het ook anders hier in Griekenland, een klein schattig wit met blauw kerkje. Een hoog punt met uitzicht op het zwaarbewolkte Thira en de caldera en het zonnige Oia. Het einde van onze wandeling kwam in ‘t zicht. Via een lava grindpad kwamen wij weer terecht tussen de luxehotels en niet heel veel verder de parkeerplaats van het dorpje Oia.
Het mooiste gedeelte van Oia, met de winkeltjes, hotelletjes, restaurantjes en kerkjes is autovrij, dus daar konden wij zonder echt op te letten, lekker struinen. Je merkt wel dat Oia een stukje meer jetset is. De prijzen van het eten zijn hier echt relatief hoog. Gelukkig vonden wij na goed zoeken een fijn restaurantje met redelijk normale prijzen. Inmiddels was het al ver na lunchtijd en wij lusten wel wat. Chantal had hele grote ballen in tomatensaus en ik had een Griekse salade met een mango/meloen/aardbeien smoothie.
Na de lunch zette wij onze voettocht door het gezellige, ietwat drukke, Oia voort. Leuke steegjes en elk hoekje is weer anders. Het plan was om tot na zonsondergang in Oia te blijven, maar het werd drukker en drukker en je kon over de hoofden lopen. Ook waren wij na de intensieve wandeling en de late lunch ook wel een beetje gaar. De zon had nog niet echt zin om te gaan zakken en dus besloten wij met de bus terug te gaan naar Kamari, via Thira uiteraard.
De busrit was prima, lekker zitten suffen achter het glas, af en toe een klein dorpje, maar verder wel veel grotere wegen. Bij de supermarkt in Kamari inkopen gedaan voor ons avondeten, stokbrood, sardientjes in tomatensaus en één of andere pittige fetakaassalade. Verder snoeptomaatjes en twee pakjes drinken, smullen!
De dag afgesloten met een verfrissende douche, witte strepen van mijn sandalen op mijn voeten en een heerlijke avond op het balkon.
Zaterdag 11 mei
Joehoe, weekend en dus lekker een lazy day! Geen wekker gezet en rustig aan opgestaan. Ontbeten, omgekleed naar zwembadoutfit en lekker vertoefd aan het zwembad in de heerlijk schijnende zon. Rond de middag allebei een fijne Griekse salade besteld en weer verder genoten van de zon. Tegen het einde van de middag vonden wij het wel welletjes en wilden wij met de bus naar Pyrgos voor de zonsondergang, Ook moesten wij nog even de excursie voor morgen regelen, aan de bak dus!
Met de bus, via Thira, afgereisd naar Pyrgos. Een fijn klein stadje boven op een berg. Vanaf hier kun je nagenoeg het hele eiland overzien. De zonsondergang zou ook hier, net als in Oia, adembenemend moeten zijn. Persoonlijk vond ik het wel wat tegenvallen en gezien de drukte (er was bijna niemand) vinden dat meer mensen. Het dorpje Pyrgos zelf zijn wij ook nog even ingelopen, beetje verlaten op dit tijdstip, maar hierdoor wel een goed beeld gekregen en heerlijk rustig aan kunnen doen. Overigens wisten wij niet of er nog wel een bus terug zou gaan naar Thira, daar stonden wij slimmeriken dan! Wij hadden de keuze, of een dikke twee en half uur lopen of lekker luxe met de taxi. Het werd uiteraard de laatste, al was het nog wel wat gedoe over de prijs. Uiteindelijk bracht de goede man ons voor 13 euro terug naar Kamari.
Inmiddels was het al ver na de Hollandse etenstijd en wij zagen een lekker maaltje wel zitten. Omdat wij niet veel puf meer hadden om echt op zoek te gaan, streken wij weer neer bij het restaurantje met de rode stoeltjes. Ditmaal allebei een “simpele” kip met champignons en de super lekkere baklava toe.
Zondag 12 mei
Yep, de wekker staat weer en wel om half acht. Eerst even een SMS aan mams voor een fijne Moederdag. Douchen, ontbijten en om kwart voor negen met de bus naar Thira. In Thira was alles nog gesloten, ook daar was het uiteindelijk gewoon zondag. Eerst even een stukje naar boven geklauterd voor een mooi uitzicht en een lekkere kop thee. Te voet liepen wij vervolgens weer naar beneden en door naar de nog lager gelegen haven, zo een 1.200 treden! Je hebt er ook een kabelbaan, maar vonden het wel lekker om de benen even te strekken en zo zie je toch nog net wat meer van de omgeving.
In de haven van Thira moesten wij even zoeken naar de juiste boot. Het bleek de Poseidon te zijn, een mooie traditionele boot. Helaas was de boot er zelf nog niet helemaal klaar voor en dus besloot de gids dat wij met de “boot met de glazen bodem” mee moesten. Bij Nea Kameni zou dan de Poseidon voor ons klaar liggen om ons de rest van de dag te vervoeren. Op zich vonden wij dat wel best, hadden allebei nog nooit met een boot met een glazen bodem gevaren en waren erg benieuwd naar wat je allemaal kunt zien. Helaas, zolang de boot vaart heb je aan de glazen bodem niets, je ziet alleen maar belletjes en ik werd er ook nog eens kotsiemisselijk van. Gelukkig, een kleine tien minuten later kwamen wij al aan bij het vulkaaneiland Nea Kameni. Na een flinke klim omhoog, hadden wij een mooi uitzicht over de hele vulkaan, Santorini en Therissa. De gids vertelde m.b.v. stenen het ontstaan van Santorini en de eilanden er omheen, erg interessant. Rond 1.500 voor Christus was er een vulkaanuitbarsting, één van de hevigste ooit. Tot in Egypte en Palestina werden de brokstukken van de uitbarsting teruggevonden.
Na enkele momenten genoten te hebben en een paar mooie foto’s te hebben genomen, gingen wij weer naar beneden en ja, hoor, daar ligt hij onze prachtige boot, de Poseidon. Wij vonden een mooi plekje op de voorpunt en konden er heerlijk genieten van het uitzicht en de ietwat harde wind. De harde wind zorgde voor een goed golvende zee en de boot deinde flink heen en weer op de golven, af en toe met een flinke stuiter naar beneden als gevolg.
Onze volgende stop was de warmwaterbron. Wij hadden al begrepen dat zo in mei, het water nog best fris zou zijn en hadden onze zwemuitrusting thuis gelaten. Een paar durfals besloten wel te gaan, maar het was er ook echt in en meteen weer uit. Bronnen ja, warm, nou nog even niet. Met een half uur waren wij alweer op weg naar de volgende plek, het eiland Therissa. Leuk!
Het eigenlijke dorpje ligt bovenop de berg. De gids wist te vertellen dat het wel leuk was, maar niet heel speciaal. Wij kozen er voor lekker lazy te zijn, te genieten in de haven en een leuk restaurantje op te zoeken. Bij Captain John streken wij neer en gingen voor een smakelijke gegrilde vis (zelf uitgekozen) met een tomaten – komkommer salade. Om vier uur werden wij terug op de boot verwacht, voor mijn gevoel was het nu een stuk rustiger op de boot, maar kon het mij ook niet echt voorstellen dat zoveel mensen zijn achtergebleven. Langs de kust van Oia voeren wij terug, de bedoeling was dat wij daar ook nog even zouden aanleggen, helaas was de wind daar te sterk voor en voeren wij direct weer door naar de haven van Thira.
De weg naar beneden in de haven was eerder op de dag goed te doen, het was nu pittig warm en al die treden weer omhoog lopen, zagen wij niet zo zitten. Wij gingen voor de luxe optie, met de eitjeskabelbaan naar boven. De kabelbaan is best stijl en natuurlijk zat Chantal precies aan de kant waar het leek alsof de eitjes tegen elkaar zouden gaan botsen. Na een paar oe’s en aa’s was zij erachter dat dit niet kon gebeuren en kon zij ook genieten. Het uitzicht vanuit de kabelbaan over de zee was mooi en langzaam namen wij afscheid van weer een leuke en leerzame trip.
Met de bus weer terug naar Kamari en daar nog wat souvenir inkopen gedaan, helaas nergens meer een klein flesje met cederlikeur kunnen vinden. Voor mijzelf uiteindelijk een fout tegeltje voor op de WC gevonden, vrolijk gekleurd dat wel. Na het souvenirshoppen was het best al laat in de avond en wij schoven aan bij ons inmiddels favoriete restaurantje op Santorini, KoyToyki. Wij hadden een Griekse schotel voor twee besteld, aubergine, tomaat, balletjes, kaascroquetten en een feta hapje. Als bijgerecht nog een klein aardappelpotje met ham en kaas. Heerlijk! Als toetje kregen wij weer de bekende huisgemaakte bladerdeeg met room en onze laatste avondmaal op Santorini was weer compleet.
Maandag 13 mei
Allebei al twee minuten voordat de wekker ging wakker. De douche was vandaag een zeikstraaltje, dus daar waren wij snel klaar mee. Het ontbijt zat er ook snel in en onze tassen hadden wij de avond ervoor al ingepakt. In mum van tijd stonden wij buiten op het kruispunt te wachten op de bus naar het vliegveld. Gelukkig wist de eigenaresse van het hotel ons met handgebaren te vertellen waar wij precies moesten gaan staan, want onze hostess liet het wederom afweten. Toen de bus kwam, waren er vier personen nog niet aanwezig, die bleken in de lobby van ons hotel te zitten wachten. Ze waren gelukkig zo opgehaald, maar jeetje wat is de “georganiseerde” reis slecht geregeld. Maar echte globetrotters krijg je niet klein! Met een kleine 20 minuten hadden wij alle andere reizigers ook opgepikt en liepen wij de luchthaven alweer binnen. De balies waren nog dicht, maar wie stond daar? Onze hostess van Jiba! Er waren wat opstart problemen met de computers van de balies en de incheck werd toch wel krap. De verwachting dat dan de hostess wel in zou grijpen en kijken wat er geregeld kon worden voor de steeds zenuwachtig wordende groep reizigers bleek een grote misvatting. Na een goed half uur werden wij gewenkt door de baliemedewerkster en konden wij inchecken. Op het dakterras van het vliegveld heerlijk genoten van de laatste zonnestralen en gekeken naar de af en aan gaande vliegtuigen. He jammer, wij moeten alweer boarden, dag zon, dag gezellig Griekenland, wij vertrekken weer naar Nederland.