Reizen naar het buitenland is nog steeds lastig en daarom weer op zoek gegaan naar iets leuks in eigen land. Dichterbij dan deze trip naar de HiHaHut Zonnepost in Nieuw-Wetering kan bijna niet!
Een kleine twee weken van te voren boekte wij ons tripje, er stond in de weerapp en mooi zonnetje voor de twee dagen en dus kon alles makkelijk mee in de fietstassen. Ons tripje kwam dichterbij en het zonnetje maakte plaats voor wat wolken, maar nog steeds wel oké. Een lange broek en vest voor ’s avonds kon nog best mee. Twee dagen voor vertrek moest het strandlaken, ons boek voor in de zon en ons spelletje toch plaatsmaken voor een regenpak en een extra setje droge kleding, de wolk was aangevuld met vele regendruppels.
Vol goede moed stapten wij woensdagochtend in de auto, voor de lange trip (18 minuten) naar Roelofarendsveen. Het was goed bewolkt maar nog steeds droog. Bij de toren met de grote tulp parkeerde wij onze auto en vanaf daar is het nog een piepklein stukje lopen naar ’t Veen Eten & Drinken waar de tandems voor onze fietstocht naar de Zonnepost gestald staan. Met een code konden wij de sleutelkluis openen en wij kozen een leuke mintgroene tandem uit. Even de boel een beetje instellen en daar gaan we! Eén, twee ja, fietsen maar, eh toch niet… Het was even pielen met een goed opstapmoment, maar toen wij die doorhadden gingen wij dan ook als een speer, nu alleen nog even stoppen….. Oef, ook dat moet je even afstemmen! Ik hield mij in en Chantal ging nog fanatiek door, oei, dat waren de scheentjes. Gelukkig ging ook dat na een paar keer goed, gewoon rustig aan fietsen, kruispunten naderen, bochtjes wat breder en dan kun je heerlijk genieten!
Bij de reisbescheiden van de HiHaHut zat ook een leuke route kaart. De kaart is wat klein en dus thuis alvast de route uitgestippeld in Komoot, lekker makkelijk iemand die je verteld of je links of rechts moet. Al met al een rondje van bijna 26 kilometer, op de fiets goed te doen.
Wij fietsten langs het klooster van Oude Ade en onder de rook van Leiderdorp door naar de afgebrande kerk en gezellige molens van Hoogmade. Via een pontje wilden wij de Wijde Aa oversteken, helaas bleek het pontje in geen velden of wegen te bekennen. Er zat niets anders op dan de route aan te passen en verder te fietsen om het Braassemermeer heen. Ik zat even achterop en had alle tijd om de route aan te passen terwijl Chantal haar stuurmanskunsten op de tandem inzette. Via Woubrugge kwamen wij uit op de weg naar het verdwenen door Jacobswoude. Langs de drukke weg staat nu nog een bankje en een monument dat herinnert aan het dorpje dat daar ooit stond. Een mooi plekje om even te pauzeren en te genieten van een paar lekkere Oreo koekjes.
De wind trok aan en de eerste spaarzame regendruppels begonnen te vallen. We moesten nu een flink stuk alleen maar rechtdoor fietsen, ik ging weer voorop en Chantal nam plaats op het knetterharde zadel achterop. Even dacht ik dat ik nog achterop zat en liet het stuur even relaxte los, met een flinke zwieper kwam ik weer tot het besef dat ik dat voorop beter niet kon doen. Stevig doortrappend probeerde wij de regendruppels voor te blijven, iets wat niet helemaal gelukt is. In Oude Wetering reden wij weer door een woonwijk en een stuk beschutter, de druppels werden ook weer wat minder dik, dat was wel fijn. Bij restaurant “Tussen Kaag & Braassem” parkeerde wij onze tandem om op te warmen en te genieten van een lekkere kop Latte Macchiato. We waren nog niet binnen of het begon echt te plenzen. Vanaf het restaurant heb je een heerlijk uitzicht op de voorbij stromende Ringvaart, leuk plekje!
De regen werd wat minder en wij zette de laatste kilometers in, nog een stukje langs de Ringvaart, door een woonwijk naar het achterliggende kassengebied en bij Kwekerij Elstgeest staat de Zonnepost.
Gelukkig was het inmiddels droog, want over een klein bruggetje met hek moet je bij de Zonnepost zien te komen. Chantal ging voorop met de codes en ik er met de tandem achteraan. De schapen lagen vrolijk blatend ons op te wachten rond onze hut. De tandem geparkeerd tegen een stevig paaltje en nieuwsgierig als wij zijn naar ons hutje gesneld. Het is een klein hutje met keukentje, bed en tafeltje. Buiten staat nog een los hutje met daarin de sanitaire voorzieningen. De stroomvoorziening wordt geleverd via zonnepanelen, het gebruikte douchewater water wordt gezuiverd en de WC is een compost geval, na de boodschap de boel dus even afdekken met een hoopje zaagsel.
Binnen stonden kratjes met ons avondeten en ontbijt en een grote jerrycan met drinkwater voor de thee, het koken en de afwas. Snel de ramen even verder opengezet, in no time was alles beslagen van de condens. De natte kleren opgehangen waar het kon en eerst genoten van een heerlijke warme kop thee. Chantal nam even een eco douche en ondertussen sneed ik de groente voor onze vegetarische Ramen. Echt alles was aanwezig en zat precies afgemeten in potjes, bakjes en zakjes. We hebben heerlijk gesmikkeld van deze simpele en voedzame maaltijd.
’s avonds binnen lekker gekletst en spelletjes gedaan (die zijn ook aanwezig in de hut), want buiten op het dakterras genieten van de sterren was er door de regen even niet bij. Rond tien uur was het plop en was alles donker, de stroomvoorziening was op. Oei, daar hadden wij even geen rekening mee gehouden. Snel in de schemer onze avondrituelen uitgevoerd en hup ons bedje in. Onder het drukke geblaat van de schapen vielen wij heerlijk in slaap!
De volgende morgen werden wij ook weer bijtijds wakker geblaat door onze viervoetige, wollige vrinden. Snel even naar buiten gespiekt en het weer ziet er een stuk rooskleuriger uit. In het ontbijtkratje zat een mix voor pannenkoeken en heerlijk rood fruit. Hoewel Chantal er veel beter in is, ging ik toch aan de slag met de pannenkoeken en wonder boven wonder kwamen deze goed gebakken de pan uit. Een lekkere laag stroop, wat vruchten en smikkelen maar. Er was meer dan genoeg!
De zonnestralen begonnen door de wolken te prikken en wij snelden, nou ja soort van, ons trapje op naar het dakterras. Heerlijk uitzicht, een klein zonnetje en nog weer een leuke dag voor ons, het leven is goed!
De fietstassen weer volgeladen en Komoot weer aangezet, dit keer kozen wij de paarse route van de kaart. De schapen uitgezwaaid, de laatste plakjes stront van onze schoenen geklopt en hup daar gaan wij weer. Eén, twee en gaan alsof we nooit op iets anders dan een tandem gefietst hebben.
Omdat wij onderweg langs veel leuke stalletjes, boerderijen, kwekerijen en ambachten zouden komen, besloten wij om eerst onze tassen even in de auto te leggen. Vanaf onze slaapplaats is het maar een klein stukje.
Via de tulpentoren van Roelofarendsveen vertrokken wij, wederom langs de ringvaart richting de Kaag. Hier hadden wij een leuke wandeling gezien, het laarzenpad, en die wilden wij graag meepikken. Met het pontje, dat hier wel altijd vaart, gingen wij naar de overkant. De route van het laarzenpad staat goed aangegeven en leidt langs leuke en groene plekjes op het eiland. Onderweg kwamen wij een doe-het-zelf veerpont tegen naar het eiland Patmos, ja ja een eiland op een eiland, erg bijzonder. Het eilandje is dan ook niet groot, maar wel weelderig begroeid. Met een vlot van plastic tonnen en een touw trek je jezelf naar de overkant, wiebelig, maar droog hebben wij de overkant gered en gelukkig ook weer droog terug. Wij vervolgde het laarzenpad dat kort daarop voor ons helaas ophield. Het broedseizoen is een maand verlengd en wij konden de oversteek door het vogelgebied niet maken. Nou ja, het dorpje zelf is ook leuk genoeg! Via een kaasboerderij, oude gebouwen en smalle straatjes kwamen wij aan op de punt van het eiland bij restaurant “t Kompas“. Hier heerlijk gelunched, ik ging voor een goedgevulde uiensoep met kaasbroodje en Chantal voor de uitsmijter.
Door de gezellige straatjes van Kaag eiland, langs de kerk en de school liepen wij weer terug naar de pont en onze tandem.
Aan de overkant aangekomen fietste wij weer verder langs de ringvaart en een stukje verder doken wij de polder in. Bij Abbenes stopte wij bij een “Zelf pluk” kwekerij. Bramen, bessen, aardbeien, frambozen, er is van alles wat. Wij konden deze dag frambozen en een soort kruising tussen bramen en bessen plukken. Uiteindelijk alleen de frambozen geplukt, was niet zo een fan van de kruising. Superleuk om te doen! Met goedgevulde bakjes met frambozen en een joekel van een een courgette gingen wij weer op pad. Niet veel later zat onze fietstocht er alweer op en parkeerde wij deze weer bij het restaurant. Sleutel weer in het kluisje, een klopje op het zadel als dank voor de veilige rit en aan de wandel richting de auto.
Een kwartiertje later waren wij weer thuis in Kudelstaart, het was weer een leuke en bijzondere ervaring. Zeker een aanrader als je even in de buurt op pad wil en natuurlijk is dit ook vanuit het zuidelijkste puntje van Nederland leuk om te doen.
