Amsterdam – Malta
Maandag 17 oktober 2016
Vandaag gezellig naar Schiphol gebracht door Angela en Chantal. Thuis al ingecheckt, dus alleen nog even op zoek naar de bagage drop-off van Air Malta. Helaas bleek die er niet te zijn, dus alsnog in de rij voor de incheck. Ik was lekker op tijd, dus nog geen lange rij en ik kon dus uiteindelijk snel door. Bij de security check moet je tegenwoordig echt alles uit je tas halen, zelfs de e-reader! Dat had ik nog niet meegekregen en dus werd mijn tas eruit gehaald. De beveiligster reageerde, ondanks mijn excuus, nogal fel en besloot daarop ook nog mijn hele tas rustig uit te pakken en vervolgens alles er weer half in te proppen. Deze check was nog niet genoeg, mijn tas werd ook nog op drugssporen getest en dat vond ik best spannend! Mijn handtas gaat al heel wat jaren mee op reis en heeft overal en nergens op de grond gelegen, wie weet wat er voor resten aan zijn blijven plakken. Uiteraard vond de beveiligster niets en met nog een oorvijg kreeg ik alles weer mee en kon ik met mijn staart tussen mijn benen, maar opgelucht dat het klaar was, mijn tas weer opnieuw inpakken en beginnen aan mijn reis. En waar begint deze beter dan bij de Starbucks met een medium kop Latte Caramel Macchiato en een start in een goed boek. Ik moest naar gate B-35, zo een beetje op het puntje van Schiphol, dus de Starbucks was niet te missen.
Bij de gate was het niet druk, het bleek ook een klein vliegtuig te zijn. Met stoelnummer 23-F zat ik helemaal achterin. De vlucht duurde een ruime drie uur en was prima, kreeg zelfs een lekker broodje tonijn met olijven en een flesje water, dat is gewoon weer een hele verrassing op zo een korte vlucht. Air Malta is een prima luchtvaartmaatschappij en bij deze zeker een aanrader!
De luchthaven van Malta is ook niet zo heel groot, even naar de WC en op naar de bagageband. Mijn rugtas was al misselijk van het rondjesdraaien, dat is snel gegaan! Op zoek naar de counter voor de Tallinja buskaarten, ook weer snel gevonden. Helaas bleek de buskaart niet 7 willekeurige dagen, maar 7 aaneengesloten dagen geldig. Vandaag zou ik alleen met de bus van het vliegveld naar Sliema reizen en dus besloot ik dit ritje apart te betalen en de kaart tot morgen te bewaren, dan kom ik met mijn reisschema toch nog een beetje uit. De bus op Malta is wel erg opletten. Op het begin- en eindstation is de bus met het nummer niet ook de bus die met dat nummer vertrekt. Dus 2x bus X2 voorbij laten gaan zonder dat ik het door had, wel veranderde de vertrektijd steeds en dat vond ik wel wat raar, maar het kon net zo goed vertraging zijn, dacht ik. Op een gegeven moment veranderde tijd weer en toen had ik het net op tijd door! Bus X4 was getransformeerd naar bus X2, hebbes! Het was best druk in de bus, gelukkig kon ik nog net mijn inmiddels best wel zwaar geworden rugzak kwijt. Zelf mocht ik blijven staan. Dat was geen pretje, de straten van Malta zijn redelijk smal en de chauffeur reed als een malle! Een paar passagiers kieperde bijna om en ik was blij dat ik twee handen vrij had om mij vast te houden aan de stang. Halverwege de rit, op het station in Valletta, vond er een chauffeurswissel plaats, deze reed gelukkig een stuk behoedzamer. Bij de halte Chalet in Sliema mocht ik er uit, helaas nog niet veel van Malta kunnen zien door de drukte in de bus, maar dat gaat de komende dagen zeker goedkomen met mijn superhandige buskaart!
Het hotel had ik, na wat dwalen, toch nog snel gevonden. Alborada Apart Hotel ligt een beetje in een achteraf straatje en de ingang is een beetje zoeken. De vrouw van de eigenaar stond al klaar en ik kreeg de sleutel van kamer 110, de trap op en dan zou ik het wel vinden. Dat was ook wel zo, maar een beetje uitleg over de WIFI, airco, het ontbijt en uitchecken had wel fijn geweest. De kamer was groot met een balkon op een binnenplaats, de mijne dus. Klein keukentje en een badkamer met bad/douche. Beetje gedateerd, maar alles functioneerde verder prima. Snel even de vliegtuigbacteriën van mijn lichaam gespoeld en toen Sliema in voor een welverdiende lunch en diner in één.
Het was inmiddels al tegen 19:00 uur en ik had best wel trek gekregen van al dat gereis. Niet echt scherp liep ik het hotel uit en vergat in de hal het afstapje, hopla plat op mijn bakkesie! Even snel opkrabbelen was er niet bij, een stelletje had het gezien….. Natuurlijk wel gedaan alsof er niets aan de hand was, hoewel het best wel even zeer deed. Hmmm, kan ik eindelijk in een leuk jurkje lopen, heb ik straks weer blauwe knieën! Gelukkig vond ik niet ver van het hotel een leuk restaurantje Le Malte. De kaart stond vol lekkere gerechten, lastig kiezen. Uiteindelijk gegaan voor een samengesteld Maltees menu, geitenkaas met salade vooraf, als hoofdgerecht konijn in knoflookmarinade en een welverdiende rode huiswijn. Als toetje kreeg ik ook nog een pasterij met een dun laagje chocolade. Allemaal prima te eten en dat voor slechts € 19,90 een aanrader! In het restaurant nog even mijn reisverslag afgeschreven en toen terug naar het hotel, voor een welverdiende nachtrust en met veel zin in de dag van morgen, op naar Malta’s kleine broertje Gozo!
Sliema – Gozo
Dinsdag 18 oktober 2016
Oef, wat een nacht! De muren lijken wel van karton en de overige gasten hebben er een sport van gemaakt om te kijken wie er het hardst met de deur kan slaan. Tel hier een spooklicht in de badkamer bij op, dan was het weer aan en dan was het weer uit, en je hebt een enerverend nachtje! Gelukkig was de batterij van mijn e-reader nog vol en lag het bed verder heerlijk. Het was mij nog steeds niet duidelijk of er ontbijt in het restaurant werd geserveerd en omdat Sliema uiteindelijk bezaaid ligt met leuke pasteria’s besloten buiten mijn ontbijtje te gaan zoeken. De eigenaar zat gelukkig in zijn kantoor en ik kon mooi op tijd uitchecken. Zonder blauwe plekken op mijn benen op naar Gozo!
Niet ver van het hotel vond ik een supermarkt met een bakkerijtje. Hier een lekker warm broodje ham/kaas met een flesje water gescoord. Net de bus gemist, de bussen rijden op Malta echt stipt op tijd. Ach, een half uurtje wachten in de zon is echt zo erg niet! De volgende bus was wel weer aardig vol, op een “illegale” plek voor ouderen nog net een plekje voor mij en mijn rugzak kunnen vinden. Als er een rollatorduwer binnenkomt, kan ik altijd nog op staan. Bij de veerboot naar Gozo stroomde de bus leeg, kaartje voor de veerboot kopen en meteen weer door, het sloot allemaal lekker op elkaar aan. De boot was niet helemaal vol, op de punt bij een gezinnetje nog een fijn plekje in de zon gevonden, dag Malta, hallo Gozo!
Vanaf de haven is het nog een beste trip naar mijn overstaphalte in Marshalforn en helaas zat ook deze bus weer volgepropt. Uiteindelijk heel logisch, Marshalforn is een leuk stadje, bijna iedereen wilde er heen. In Marshalforn moest ik overstappen op bus 310, die kwam redelijk snel. Alleen bleek hij niet richting het appartement, maar richting Victoria te gaan. In Victoria besloot ik in de bus te blijven zitten, het leek er immers op dat hij meteen weer weg zou gaan. Dat was ook zo, maar nu als buslijn 312 naar L-Gharb! In L-Gharb kon ik weer blijven zitten, de bus ging nu wel terug naar Victoria. Omdat ik best vroeg was en dit best een leuke manier was om het eiland te zien, besloot ik om in de Maltese transformer bus te blijven zitten. Met elke keer weer een verrassing in welke buslijn de bus zou veranderen en waar ik dan weer uit zou komen. Dit keer veranderde de bus in buslijn 305 en vertrokken wij richting het zuiden, Ta Sannat. Als je zo lang in de bus zit, krijg je best wat respect voor de Malteese buschauffeur, de straatjes zijn erg smal en de bussen gewoon Nederlands formaat. Het past ook vaak maar net aan. Weer terug op Victoria vond ik het wel welletjes, tijd voor de juiste bus, buslijn 310 naar Xwenie. De bus gaat op het half uur en ik was er om heel, mooi op tijd dus.
Na iets meer dan tien minuten stapte ik uit bij de halte in de buurt van het appartementencomplex Sunset Seaview. De gekozen weg was een logische gok, had geen kaart, het bleek de goede weg. Bij het appartement was geen receptie, ik moest de eigenaar bellen. Binnen 2 minuten stond hij op de stoep. De komende 3 dagen en nachten is appartement nr. 5 mijn thuisbasis. Fijn balkon met uitzicht op zee, super! De eigenaar heeft alles goed uitgelegd, zelfs de zwaar verouderde TV-met-kont-en-zonder-ab (die hadden de vorige gasten meegejat…..). Prima tweepersoons bedje en ook de douche met WC ziet er prima uit. Moest nog wel even mijn eigen bedje opmaken, dat zat er in de passende prijs niet bij.
Eerst maar even mijn dagrugzak ingericht, zonnebrand en alle andere handige spulletjes er in en vliegtuigkussen eruit. Inmiddels ook een bus-app gevonden, via deze app kun je zien hoe laat de volgende bus komt, super handig. Niet veel later zat ik dus weer in de bus naar Victoria.
Inmiddels begon de zon al aardig onder te gaan en in de Lonely Planet had ik gelezen dat je deze vanaf de stadsmuur erg goed kunt bewonderen. Het was even zoeken naar de hoofdingang van de muur, die vind je namelijk niet op de kaart van Rabat op Malta! Uiteindelijk maar gaan dwalen totdat ik de ingang had gevonden. Bij de kathedraal kun je de muur op, vanaf hier heb je een mooi uitzicht over vrijwel heel Gozo en alle kleine dorpjes. Het was al erg rustig op de muur, de meeste mensen waren al vetrokken. Helaas ging de kathedraal ook al bijna dicht, daar moest ik dan nog maar een keer voor terugkomen. Al wandelend over de verlaten stadsmuur kwam ik bij een leuke wijnbar. Hier een lekkere proseco light genomen en genoten van de mooie zonsondergang.
Terug naar beneden nog even stilgestaan bij het uitzicht over het inmiddels verlichte Gozo en de mooi verlichte kathedraal. Beneden op de gezellige Piazza Indipenza vond ik een leuk eettentje, It-Tokk, met rooftop gedeelte en daarmee een leuk uitzicht op het plein. Helaas waren alle tafeltjes met uitzicht op het plein al bezet, maar die met zicht op een gezellig klein steegje nog niet, Whoepie, die is voor mij! Ze hebben ook hier weer een mooie uitgebreide kaart met Maltese schotels, echter voor mij sprong de pizza met kaas, tomaat, ansjovis, olijven, kappertjes en chorizo er toch meer uit. Er slaapt vanavond toch niemand naast mij en mocht ik hem onderweg toch tegenkomen dan heb ik altijd nog een heel doosje Sminth en/of oordoppen, die passen vast ook in je neus. Smikkelen was de pizza, maar veels te groot. Alle lekkere dingen er natuurlijk wel afgevist, uiteindelijk bleef er een zowat kale halve pizza bodem over. Voor nog geen € 10 een heerlijk avondmaal gehad.
Terug naar de bus, ik had nog een half uur voordat deze kwam en ik ging daarom even op zoek naar een supermarkt. Volgens de buschauffeur was de dichtstbijzijnde de Lidl. Maar hij twijfelde of deze nog open was. Met bus 307 kon ik er komen en die ging net weg, das mooi. Helaas bleek de Lidl dicht, geen water dus en het zoute water begon al te zorgen voor een goede nadorst, hoe moet dat nu de hele avond en nacht nog door…… Uiteindelijk op de supersnel gerende (ja, dat ging ik met de al aanwezige dorst ook nog maar even doen) terugweg, had geen zin om bus 310 te missen, bij de Mac een flesje water gescoord, gelukkig! De bus had ik ook nog net te pakken en niet veel later stapte ik alweer uit bij “mijn” halte Xwenie. ’s Avonds is de weg naar het appartement toch wel wat spannender, alles is wat minder verlicht…. ach, ik lees te veel Thrillers. Veilig en wel kwam ik aan bij het appartement, hup onder de lekker frisse lakens. Vermoeid na de leuke reisdag en de enerverende avondtrip, viel ik snel in slaap.
Gozo – Eilandtour
Woensdag 19 oktober 2016
Lekker bedje en niets gehoord van de andere gasten. Nu inmiddels wel, want de meesten zaten aan het eigen gemaakte ontbijt in de keuken annex woonkamer. Ik had nog niets en besloot in het dorpje Marhsalforn wat te gaan eten. Maar eerst even lekker douchen. De straal was een beetje slapjes en het water werd ook niet echt warm, boilers en ik, het blijft geen goede combi. Doordat het uitspoelen van mijn haar met het slappe straaltje wat langer duurde dan gepland, moest ik om even voor negen op een holletje naar de bushalte om de bus van negen uur te halen. Daar aangekomen bleek de bus niet om negen uur maar om kwart voor te gaan, pffff! Twee keuzes, of drie kwartier wachten op de volgende bus of lopend naar Marshalforn dorp. Ik koos voor het laatste, een kleine 2,5 kilometer, maar wie weet wat ik onderweg allemaal weer voor leuks tegen ga komen. Een supermarkt zou sowieso fijn zijn. Behalve enorme cactusplanten, weinig interessants gezien, wel even lekker de benen gestrekt. In het dorp zat pas een supermarkt, hier een vers meergranenpuntje en een pakje perensap gekocht. Onderweg naar het busstation kwam de bus al langs, gelukkig was ik precies in de buurt van een halte en kon ik zo instappen, mazzel! Het was goed dat ik was ingestapt, bij het busplein was het behoorlijk druk met allemaal mensen die ook naar Victoria wilde, rammetje vol ging de bus onderweg. Vandaag ga ik het hele eiland een beetje verkennen, te beginnen bij Dwerja. Hoewel de bus daar maar 1 keer per uur naar toe gaat, wordt je wel bijna boven op de kliffen afgezet, super geregeld dus.
Eerst naar het uitzicht op de Azur Window gelopen, weinig verandert in de afgelopen 17 jaar. Hoewel het is wel een stukje drukker geworden, ook nu in het naseizoen nog. Helemaal naar het puntje gelopen waar je een mooi uitzicht hebt op de kliffen en de Azur Window. Het was wel opletten waar je liep, maar met de blik op de grond en gezond verstand kom je best ver. Veel mensen stoppen al een stuk eerder, jammer want het doorlopen is echt de moeite waard.
Beneden is de Blue Hole, een diep gat in de zeebodem, hier wordt veel gedoken. Ik besloot er een kijkje te gaan nemen. De weg er heen was leuk, beetje klauteren, maar goed te doen. Bij het water aangekomen kon ik de Blue Hole deels zien. Dichterbij wilde ik niet, had geen zin in natte sandalen en omdat het ondertussen ook zachtjes was gaan regenen besloot ik terug te gaan. Als het nog harder zou gaan regenen, zou het vast één glibberpartij worden en daar had ik weinig zin in. Gelukkig bleef het zachtjes regenen en had ik op het zandsteen geen last van glibberpartijen. Nou dan kunnen we nog wel even door naar bovenop de Azur Window! Poncho aan en gaan! Op de Azur Window heb je wederom mooi uitzicht op de kliffen en de Fungus rock. Een ecologische rots waar een bepaalde geneeskrachtige paddenstoel groeit. Vroeger gingen daar veel mensen heen om de paddenstoel te plukken. Inmiddels is het beschermd gebied en kun je er niet meer naar toe. Voorzichtig weer naar beneden, volgende doel is de Dwerja Tower, de vlag hangt in de top dus hij is open.
Het was een kleine wandeling langs het asfalt en daarna een pad omhoog, dit pad was wat lastig te volgen, maar via niet-officiële wegen kom je er ook! Met nog een ander koppel, toevallig ook Nederlanders, waren wij de enige bezoekers. Ook dit verdient een bezoekje! Mooie oude uitzichttoren met, ondanks de matige regen, mooi vergezichten op de kliffen van Dwerja, de Azur Window en de Fungus rock. Beneden in de kelder werd een film vertoont, niet heel goede kwaliteite, maar de bewaarder van de toren had hem speciaal voor mij aangezet en dus braaf de hele film (10 minuten) afgekeken. Zat ik daar, helemaal in mijn Remi in de kelder van een oude wachttoren…… lees nog steeds te veel spannende Thrillers. Voordeel van de film was wel dat ik nu (bijna) alles weet van de Fungus rock en de Dwerja kliffen. De vriendelijke bewaarder met een gift voor het behoud van de toren bedankt. Besloot nu via de andere kant van de toren naar de asfaltweg te lopen, wederom was het pad was lastig te vinden, maar uiteindelijk wel sneller beneden dan op de heenweg.
De Azur Window kun je ook vanaf het water bekijken, de prijs voor 15 minuten varen is met
€ 4,00 redelijk, dus zwemvest aan en het ruime sop in! Vanaf een binnenmeertje vaar je door een grot naar de open zee. De zee was behoorlijk ruig en de boot danste op en neer op het woeste water. Best heftig maar tegelijkertijd ook heel leuk en uitdagend om foto’s te maken. Aan de zeekant gingen wij deels de grotten in, heel diep konden wij helaas door de ruige zee niet gaan, maar nog steeds ver genoeg om de mooie grotten van binnen te aanschouwen. Het heldere water stak mooi af tegen de groen / paarse rotsen. Heel af en toe zag je ook kleine stukjes oranje koraal.
Het uitzicht vanaf het water op de Azur Window vind ik mooier dan vanaf het land. Veel imposanter! Erg blij dat ik ook voor deze optie vanaf het water gekozen heb.
Terug met de bus naar Victoria om daar weer de volgende plaats te kiezen, het was inmiddels droog en rond de middag en dus leek Xlendi Bay mij een goede keuze voor de lunch. De route erheen was leuk en verrassend. Steeds dacht ik weer, de bus rijdt fout, de bordjes Xlendi stonden toch echt de andere kant op en iedere keer kwam het toch weer goed. Xlendi is een leuk plaatsje aan een baai waar je kunt zwemmen en duiken. Er zijn veel leuke restaurantjes en bij één van hen, restaurant Ta Nona een heerlijke kip-ceaser salade gegeten. Het was tijdens de lunch weer gaan regenen, nog een extra kopje thee dan maar en even mijn reisverslag bijwerken.
Het hield helaas niet echt op met regenen en dus geen rondje door Xlendi gelopen, maar de bus terug genomen naar Victoria. Gelukkig was het in Victoria wel droog en de lucht begon open te breken. Ik besloot een bezoekje aan de haven, Mgarr, te brengen. Was er gister natuurlijk wel aangekomen, maar had er nog maar weinig van gezien. Boven de haven torent de kerk “Our Lady of Lourdes” uit. Mooi uitzichtpunt en hopelijk ook een dito kerkje. Vanaf de haven, loop je de heuvel op en vanaf daar slingert er een trap naar boven naar de kerk. Het uitzicht is leuk, je kunt de hele haven overzien en ook zie je het eiland Camino en een stukje verder de haven van Malta. Het kerkje zelf was gesloten, dus dat werd alleen een rondje om de kerk. Bij de trap naar beneden was de grot van Lourdes nagebootst, het Mariabeeld dat hier in staat, kun je vanaf de haven goed zien.
In de haven nog even rondgelopen, er zijn niet heel veel kleine vrolijk gekleurde vissersbootjes meer, de meeste zijn vervangen door grotere modernere boten, overigens nog wel overwegend in de kleuren geel en blauw. In de haven, bij het barretje GlenEagle, een koel Cisk biertje ter afsluiting van de leuke dag gedronken.
In de bus terug voor de derde keer dezelfde chauffeur, hij zal zich wel afvragen of ik de weg niet een beetje kwijt ben….. In Victoria, tijdens het vallen van de avond, nog een beetje rondgedwaald in de oude stad. Op een gegeven moment kwam ik in een mooi straatje met veel mooie balkons en bijna alle huizen hadden wel een katholieke afbeelding bij de voordeur. Dit zijn de verborgen pareltjes in de steden en dorpen, die het dwalen zo leuk maken. Kennelijk was ik ook opgemerkt door een koster (ofzo) en die vroeg of ik de kerk, waar ik door de straatjes om heen liep, ook van binnen wilde zien. Dat zag ik wel zitten! De kerk is nog niet zo heel oud, maar wel enorm en erg mooi versierd met beelden en schilderingen. Heb er echt ademloos staan genieten. Uiteindelijk bleek dat de man gewoon veel mensen kent en mij graag een appartement in de oude stad wilde verhuren. Tja dat zit er niet in, maar ik heb toch mooi de kerk en de pastorie mogen zien.
Onderweg naar de bus, als avondeten, een pizzapunt gescoord en als ontbijt voor de volgende ochtend, twee kaasbroodjes. In de bus naar het appartement zat wederom dezelfde chauffeur…….
Wied-Il-Ghasri
Donderdag 20 oktober 2016
Voor vandaag staat de wandeling naar Wied-Il-Ghasri op de planning. Volgens de Lonely Planet is dit een mooie wandeling van een kleine 5 kilometer langs de kust vanaf Marshalforn. Het weer lijkt mee te zitten, het is goed bewolkt maar volgens buienradar blijft het droog. Goede dag dus voor een mooie lange wandeling. Als ontbijt had ik vandaag de kaasbroodjes van gister, ze smaakte nog prima! Het eerste kaasbroodje was best machtig, de tweede daarom maar voor de lunch bewaard. Onderweg kom ik namelijk geen restaurants tegen, dus de lunch mag mee in de dagrugzak.
Eerst een rondje gelopen om de paddenstoelrots voor mijn raam. De rots is mooi uitgesleten en vanaf daar heb je een mooi uitzicht op het kleine strandje van Xwenie Bay. Vanaf Xwenie gaan veel duikers de zee in, er schijnen langs dat deel van de kust van Gozo hele mooie grotten te zitten om in te duiken. Moet ik mij toch maar eens meer in gaan verdiepen, duikdiploma halen en dan terugkomen om zelf de grotten te bekijken.
Xlendi Bay zelf is een kiezelstrand met kennelijk heel veel kwallen. Tien soorten en op een bord staat vermeld hoe je de beten het beste kunt behandelen, nou ik blijf wel uit het water… Had sowieso mijn bergschoenen aan en dan vind ik het helemaal zo een gedoe, om “even” het water in te gaan.
Na Xlendi Bay volgde een leuke route langs de Salt Plains. Hier winnen de inwoners van Gozo hun zout. De golven slaan over de kust, de ondiepe baden worden gevuld met water en drogen vervolgens deels op. Het zout wordt gefilterd en gebruikt voor van alles en nog wat.
Na de mooie en uitgestrekte Salt Plains was ik eigenlijk al vrij snel bij de ingang van Wied-il-Ghasri. De 5 kilometer is gerekend vanaf het dorp Marshalforn en ik zit natuurlijk al bijna halverwege. Via een trap kon je naar beneden de kloof in. Er is een klein stenenstrandje en vanaf daar kijk je aan de ene kant de kloof het land in en de andere kant de kloof richting de zee. Het water is er mooi helder en ziet er verfrissend uit! Op het strandje in de kloof waren alleen twee jongens en verder niemand, lekker rustig! En alle tijd om van alle hoeken mooie plaatjes te schieten en op een rots te genieten van het uitzicht, de rust en het kabbelende water. De jongens hielden het al snel voor gezien en dus had ik de kloof voor mijzelf. Wat geschreven, wat gelezen, totdat, drup, drup, ach gatsie niet weer regen! Snel de boel bij elkaar gepakt en met tegenzin weer naar boven geklommen. De stenen en de trap worden bij regen best glad en zo in mijn eentje kan ik maar beter geen lompe acties hebben. Boven aangekomen was het alweer zo goed als droog, grrr…
Ik was nog lang niet moe, zat nog vol energie en wilde eigenlijk nog wel een stukje verder langs de mooie grillige kustlijn van Gozo. Het volgende doel was gesteld, helemaal doorlopen tot in Dwejra bij de Azur Window, echt verdwalen kun je immers niet als je de kustlijn blijft volgen. Bovendien wist ik zeker dat er vanaf daar bussen vertrokken naar Vittoria en ook een dikke vette Magnum die ze daar verkopen is een fijn vooruitzicht! Off I Go!!!
Het eerste stuk was het pad langs de kloof volgen landinwaarts, na zo een twee kilometer kon ik de kloof oversteken en via de overkant weer terug. Leuk en simpel pad. Vanaf de kliffen aan de overkant van de kloof heb je een mooi uitzicht op de kust, grillige kliffen met vele en soms diepe grotten. Vanaf de overkant van de kloof werd het pad wat onduidelijker, maar met de zee op goede afstand op rechts en af en toe een auto in de verte op links moet het goedkomen. Soms was daar ineens weer een stuk pad, dat was fijn want dat liep toch een stuk lekkerder dan de puntige en scheve, soms losliggende, stenen. Ik kon een stukje afdalen en liep nu een etage lager dan de hoogste klif. Je kijkt vanaf hier mooi tegen de gele zandstenen rotsen met de vele soorten groene planten aan, mooi gezicht! Op een rotsblokje in een waterig zonnetje mijn 2e kaasbroodje van de dag opgegeten, een perfecte lunchplek.
De hele weg vanaf de kloof geen andere wandelaars gezien, toch zonde het is tot nu toe een erg mooie afwisselende route die goed te bewandelen is, geen te gekke klim en klauterpartijen. Het kaasbroodje had zich inmiddels omgezet in een flinke dosis energie en ik ging weer op weg. Ineens zag ik op de richel onder mij een oudere vrouw op simpele witte gympies lopen, zoho, die is dapper! Ik had de richel wel gezien en het leek mij erg mooi om daar te lopen, maar de afdaling vond ik toch wat te risicovol. Maar goed diep respect voor de kranige tante op haar witte gympies. Nu er toch een mens in de buurt was, besloot ik de afdaling ook maar te wagen. Het stukje was pittig, maar zeer de moeite waard, het uitzicht vanaf die richel was super! Je kijkt vanaf daar helemaal langs de kust richting Marshalforn, wederom de grillige kustlijn met de mooie grotten, de Salt Plains en ja hoor, “mijn” paddenstoel.
De vrouw gevolgd, wie weet is zij van nog meer mooie vergezichten op de hoogte! Maar nee hoor, ze liep terug naar een parkeerplaats! Je loopt dus zo vanaf de parkeerplaats de hoek om de richel op, niets moeilijke afdalingen, pfffff! Eén ding scheelt, ik hoefde nu ook niet via de lastige afdaling weer omhoog.
De weg vervolgend langs de kust kwam ik bij een “window” in de kliffen uit, de Wied Il-Mielah. Via een gammel ijzeren trappetje kon je naar beneden, vanaf hier had je een mooi uitzicht op en deels door de window. De Wied Il-Mielah is een stukje kleiner dan de Azur Window maar zeker een bezoekje waard en een stuk rustiger, er liep 1 Engels ouder stel met een gids.
Vanaf de window kun je niet verder langs de kust lopen, dan maar een stukje over de “saaie” geasfalteerde weg. Al snel kon ik daar via een paadje weer vanaf. Ik liep nu in het Wied Il-Mielah natuurgebied. Hier wordt kennelijk iets geteeld want ik moest opletten dat ik niet struikelde over gespannen draden of ging staan op netten op de grond.
Na de stukken teeltgrond kwam ik bij kliffen waar ik helaas niet zonder risico langs kon en nu wel even jammer, niemand in de buurt aan wie ik de weg kon vragen. Het beetje pad was inmiddels ook verdwenen en ik zag in de verte ook geen auto’s meer gaan. Er zat dus niet anders op dan terug te lopen naar een eerder paadje omhoog en richting een dorp te gaan lopen, direct langs de kust naar de Azur window lijkt niet te doen.
Het paadje omhoog was best een klim en die daarna ook wel even, daarna weer de geasfalteerde weg. Natuurlijk eentje met een driesprong, nooit handig voor vrouwen, meerdere keuzes! Twijfel, twijfel, aha gelukkig eentje minder, een private road, daar mag ik niet heen, nou dan maar links of rechts. Ik koos het rechter pad, klootjes, na een 500 meter stond daar een grote blaffende herder. Weer terug naar de driesprong en het laatste linker pad op. Dit pad liep, heel leuk, langs verschillende akkers waarop boeren aan het werk waren, soms nog met de hand en soms met de tractor. Na een kleine kilometer kwam ik uit bij hetzelfde uitzichtpunt in een dorpje als waar de paus in 2006 ook had gestaan, Halleluja!!!
In het dorpje op zoek gegaan naar een bushalte, die vond ik gelukkig al snel en heel fijn, direct naar Victoria. Onderweg veel last gehad van stront/kadaver vliegen, zo in je remi geeft dat toch geen fijne gedachten…. Stink ik echt zo of ben ik langzaam aan het afsterven! Er vanuit gaande dat het laatste niet het geval was, stapte ik vol goede moed de bus in. De vrouw naast mij schoof wel een stukje meer op dan nodig, sorry :)!
In Victoria hoefde ik niet lang te wachten op de aansluiting, super, want na al die vliegen verlangde ik wel erg naar een verfrissende douche. Na de verfrissende douche mijn eigen ligbed op het balkon gebouwd van dekens, kussens en handdoeken. E-reader erbij en chillen maar in het waterige zonnetje en het koele briesje.
De avond begon te vallen en snel ben ik met de bus nog even naar de super in Marshalforn geweest, ontbijt gescoord voor morgenochtend. Op Tripadvisor had ik goede recensies gelezen over het restaurant, Horizon achter het appartementencomplex, dat zag ik wel zitten, lekker dichtbij!
De wijn ging helaas alleen per halve liter, slik! Eerst maar even een wijntje dan, ondertussen even werken aan mijn reisverslag en dan het hoofdmenu. Ik koos voor de kipfilet met champignons in een tomatenkruidensausje, een aanrader! Ook de erbij geserveerde knoflook/rozemarijn aardappeltjes waren voortreffelijk. Een goede afsluiter voor mijn laatste avond op het relaxte eiland Gozo!
Reisdag Mellieha Bay
Vrijdag 21 oktober 2016
Verhuisdag! Tas inpakken, even betalen en op naar Mellieha Bay! Het is superlekker weer en maar een paar wolkjes aan de verder strakblauwe hemel. Ai, bij de bushalte aangekomen hing er een notitie dat de bus vandaag pas vanaf 10:30 uur deze halte weer zou aandoen. Vanaf Marshalforn vertrokken de bussen wel normaal. Gelukkig gister al wel een ontbijtje gehaald, dus helemaal met een lege maag hoefde ik niet op pad. Het was wel even 3 kilometer bikkelen met de volle rugzak en in de volle zon. Bij de bushalte van Marshalforn was het heel druk en de bus stond al klaar voor vertrek. Bepakt en bezakt een klein sprintje getrokken en toen bleek dat de bus nog 10 minuten bleef wachten, pfff. Nou ja, ik had nu wel een zitplek bemachtigd en dat was ook erg fijn! De busrit naar de ferry verliep voorspoedig, nog een paar laatste blikken op het fijne eiland Gozo. De besttijden zijn goed op de ferry afgestemd, je hebt dus ruim de tijd om een kaartje te regelen en de boot op te komen. Er gingen duidelijk meer (dagjes) mensen naar Gozo dan naar Malta, de stroom mensen vanaf de boot leek niet op te houden. Een kaartje voor de terugweg hoefde ik niet te kopen, het blijkt een retourkaartje te zijn, niet gek voor € 4,65 heen en weer.
Op de boot was het rustig, lekker op het zonnedek kunnen zitten aan een tafel en genoten van het uitzicht op Gozo en later Malta.
Bij de busterminal op Malta was het poepiedruk, gelukkig stopte de bus precies voor deze bofbips haar neusje en dus alle ruimte om een fijne plek uit te zoeken voor mij en mijn rugzak. Het was uiteindelijk maar 3 haltes, of toch niet? Helaas, een fors aantal haltes te vroeg uitgestapt, dat wordt wachten op de volgende bus. De chauffeur van de volgende bus wist niet waar het “Panorama Hotel” was, ogen open dus! Ik wist wel hoe het hotel eruit zag, maar ook dat de bus er niet langs zou komen. Ineens zag ik een bordje “Panorama Hotel” naar boven wijzen, whammes even een ram op de stopknop en net op tijd want we reden al zo een beetje voor de halte! Bij de VVV wisten ze gelukkig een short-cut naar het hotel. Tussen twee mooie kerken liep een paadje, dat moest ik volgen. Het paadje kwam langs een restaurantje met een leuke uitzicht over de zee, vervolgens moest ik een straatje in en in de vierde zijstraat zat het Panorama Hotel, nog een klein klimmetje omhoog en daar was het zwembad van de foto.
Bij de receptie was niemand aanwezig en ik was 2 uur te vroeg voor de inchecktijd. Na een klein kwartiertje kwam er toch een vrouwtje aangesjokt. En wat een mazzel, de kamer was al vrij! Ik zag mijzelf al helemaal zitten in mijn kamer met balkon en een fantastisch uitzicht op Mellieha Bay. Kamer 302 gaat het worden, de kamer zelf was wat aan de kleine kant, maar het uitzicht gaat alles goedmaken.
Gordijnen open en genie…., huh een gebouw!!!!! Dat had ik niet geboekt, dus weer terug naar de receptie. De vrouw gaf aan dat ik op het balkon even om het boekje moest kijken. Nog een balkon, had ik die in de kleine ruimte gemist dan? Nee, dat dus niet. Op het balkon dan maar en ja hoor, op het balkon, waar overigens net 1 stoel op past kun je een klein stukje van de zee zien. Voor mijn gevoel was dit echt niet wat ik geboekt had en dus maar weer naar de receptie terug. De vrouw lachte mij eigenlijk gewoon uit, wat had ik verwacht voor € 90,00 in mijn eentje…. Nou eigenlijk heel simpel, dat wat ik geboekt heb, een ruime kamer met uitzicht op zee (voor dat uitzicht heb ik namelijk extra betaald). Ze was er niet gevoelig voor en ging verder met een volgende klant. Teleurgesteld droop ik af, wat een touristtrap!
Op het gammele tafeltje in de hotelkamer kon ik net mijn rugtas kwijt. Ik wilde net op bed even lekker gaan lezen in de Lonely Planet, toen ik een paar Russische kreten hoorden, mijn hotelgenoten waren bezig met hun tussen-de-middag-sex, daar zat ik echt op te wachten…… Ik nam de benen naar het zwembad, geen kip te bekennen en ook de zon was achter het gebouw verdwenen. Dan de omgeving maar een beetje verkennen en op zoek naar een paar flesjes water. Toch handig die Explorer Card, gewoon instappen in de bus en wel zien waar je uitkomt. Wilde eigenlijk naar het dorp Mellieha, maar daar was het zo druk dat ik ben blijven zitten totdat ik een wat grotere supermarkt zag. Shittie, de supermarkt is gesloten. Met de bus weer terug naar het dorp, hier vond ik een super-fresh market. Voor € 4,00 kon ik 4 flesjes water krijgen, flink afgezet, tenzij ze het water natuurlijk net fresh uit de Zwitserse bergen hebben getapt.
Het laatste stuk richting het hotel besloot ik te gaan lopen, het was inmiddels al rond etenstijd. Redelijk dicht bij het hotel vond ik een leuk restaurantje. Het best afgekoeld en aan de weg zat je best op de wind. Ik koos voor een tafeltje dichtbij het restaurant en wat een service de ober komt al aangesneld. Alleen niet om mijn bestelling op te nemen, maar om mij weg te sturen. De tafeltjes bij het restaurant moeten gezelligheid uitstralen en zijn niet bedoeld voor mensen die alleen komen eten, daarvoor zijn de tafeltjes aan de kant van de weg. Jammer, aan de weg zitten vond ik toch echt te koud en je zit ook echt maar 20 cm van de weg, alles raast zo voorbij je bordje.
In het hotel was het restaurant gelukkig nog open, voor € 15,00 kon je kiezen uit een samengesteld menu en kon je gebruik maken van het buffet voor kleine bijgerechten. Voor € 1,50 kreeg ik ook nog een halve liter waterige wijn. Het eten vulde, dat was het dan ook wel. De toastjes met Deense stinkkaas waren nog het lekkerste!
Al met al was dit niet zo een geslaagde dag en ben blij dat ik Mellieha Bay en het Panorama hotel alleen gekozen heb als uitvalsbasis voor mijn tripje naar de Bleu Lagoon en de Crystal Cave’s.
Lazy Day Cruise
Zaterdag 22 oktober 2016
Wat een nacht, buren die (ook) niet tevreden waren met hun kamer en dat met het slaan van de deuren maar wat graag lieten weten. Gelukkig zou het voor hun de volgende morgen geregeld worden, de bofbipsen en voor de rest van het hotel eindelijk een beetje rust. Owh, no, de ander hotelgasten herhalen hun middagritueel…. Dit alles gebeurde voor 00:00 uur dus laat ik het maar tot de toch al teleurstellende vrijdag rekenen.
Nog voordat de wekker ging was ik al wakker, klaar voor een heerlijke lazy day cruise naar de Blue Lagoon, the Crystal Cave en Camino. Het was nog een beetje bewolkt buiten, maar de zon deed al goed zijn best. Het beloofde kluisje op de kamer niet kunnen vinden en dus alles maar meegenomen, niet heel fijn als je alles onbeheerd op het strand moet laten liggen, echter het strand vond ik een betere keuze dan mijn hotelkamer. Eerst maar even ontbijten, het ontbijt was aan de karige kant, droge minibolletjes met ham en kaas en een Haags bakkie thee. In een mum van tijd was ik er dan ook wel klaar mee en besloot ik alvast naar de bushalte te gaan lopen. De relaxmodus staat aan!
De lucht was inmiddels strakblauw en ook de temperatuur begon aardig op te lopen, even wachten, geen probleem hoor! Bijna alle bussen gaan vanaf die halte naar de haven waar de English Rose ligt, de boot waarmee ik vandaag de excursie heb. De reservering had ik thuis al gemaakt, even afstrepen op de passagierslijst, € 13,00 betalen en ik mocht een plekje kiezen. Ik was de eerste, na een rondje op de boot besloot ik lekker op het zonnedek te gaan zitten. Een kleine 10 minuten later werd ik vergezeld door 10 Russinnen en hun begeleider en toen was het dek wel vol. De meeste passagiers wilden wel buiten zitten en niet onder de kap. Dat lukte redelijk. De boot ging goed gevuld, maar zeker niet te vol het ruime sop in. Heerlijk de wind in mijn haren en de zon op mijn bolletje!
Na een klein half uurtje varen kwamen wij bij de eerste grotten. Omdat de boot best klein is konden wij best ver de grotten invaren. Erg mooi weer om te zien dat heldere blauwe water tegen de zwart, paars, groene rotsen. Na deze grot volgden nog een paar kleinere grotten, allemaal even apart.
De kapitein voer een gedeelte om het eiland Comino heen. Op het eiland staat een piepklein vierkant gebouwtje, het politiestation voor de enige 2 agenten. Verder is er een 2 en 4 sterren resort en een schattig klein kerkje. Alles kon je goed vanaf het water zien en als je later wilde kon je er vanaf de Blue Lagoon ook naar toe lopen. Wij voeren nog een stukje door en ja hoor, daar is hij dan, de Blue Lagoon! Gezellig druk en niet overbevolkt, dat is wel even anders dan 17 jaar geleden, toen was het hier in het hoogseizoen, dat wel, enorm druk.
De boot lag aan bij de steiger en wij mochten het eiland op om vanaf daar te zwemmen of het eiland verder te verkennen. aan de kant van de baai een lekkere tonijnwrap gekocht en deze bovenop een rots, genietend van het uitzicht opgepeuzeld. Ik besloot om maar niet te gaan zwemmen, mijn tas onbeheerd achterlaten vond ik toch geen succes. Op de rots nog wat gelezen en toen teruggekeerd naar de boot. Op de zachtjes deinende boot nog even uitgebreid op het zonnedek gelegen, wat gaan 2,5 uur dan toch snel!
In mum van tijd was de boot weer gevuld en gingen wij het ruime sop weer in. Via een paar kleinere en zeer leuke en aparte grotten kwamen wij bij de Crystal Cave’s. Een baai met aan de overkant een grot waar je in kunt zwemmen. De kapitein had snorkels te leen, alleen geen flippers. Naar de grot zwemmen was zonder flippers te ver, maar in de baai zelf was genoeg te zien. Grote scholen vissen en mooi gekleurde rotsen. Wij hadden 3 kwartier om lekker rond te zwemmen en daar ook volledig gebruik van gemaakt.
Op de terugweg in de zon en de wind een beetje geprobeerd op te drogen, helaas was dat niet gelukt, brrr met een natte bikini mijn korte broek in. In de buurt van de haven bij Maya Beach Club een Cisk genomen op de leuke en geslaagde dag, beetje verder gelezen in mijn boek en genoten van het heerlijke weer. Boek uit, tijd voor een hapje. Ik zat wel lekker bij Maya Beach en de sfeer en prijzen zijn ook prima. Ik ging voor de Hot & Spicey burger met Jalepeno pepers. Het was een beste burger met een lekker stuk vlees, kaas en de beloofde pepers, verrukkeluk!
Met de bus weer terug naar het hotel, de kerk waar ik langskom was mooi verlicht en ging net uit. Benieuwd hoe de kerk er binnen uit ziet, was er helaas niet op gekleed, morgen misschien nog even. Beneden was een bandje aan het spelen, maar er was geen publiek, ik besloot ook mijn bedje op te zoeken. Morgen weer op weg naar Sliema.
Sliema
Zondag 23 oktober 2016
Zo waar een redelijk rustige nacht gehad. Het inslapen ging onder het harde geluid van de band beneden, maar de rest van de nacht niets meer gehoord, heerlijk!
Eerst maar even ontbijten, misschien is er meer als je vroeger bent. Jammer, geen verschil. Dit keer wel geroosterd brood te pakken kunnen krijgen, belegd met kaas EN ham, toch nog een klein feestje.
Op mijn piepkleine balkonnetje begonnen in een nieuw boek. Mijn volgende hotel mag ik pas om 15:00 uur in, dus ik wilde hier toch zo laat mogelijk uitchecken, de reistijd naar Sliema is niet al te lang. Om kwart voor 11 ging ik op weg naar Sliema, bus 222 rijdt voor een zondag nog best regelmatig, 2 keer in het uur. Het duurde dan ook niet lang voordat ik weer kon instappen. Plek genoeg voor mij en mijn rugzak!
In Sliema aangekomen was mijn kamer in het Europa Hotel nog niet klaar. Bij de supermarkt een lunch van snoeptomaatjes en een appel gehaald. Voor het hotel in de baai wederom met een boek op een bankje gelunched. Na een tijdje werd het houten bankje best hard aan mijn poezelige billetjes. In het naastgelegen tentje op relaxed bankje met kussens en een Berry Burst Smoothie het laatste uurtje “uitgezeten”.
Mijn rugzak had ik bij de receptie achtergelaten en gelukkig, hij stond er nog! Ik kreeg de sleutel van kamer 503, snel de paparassen regelen en naar boven, zo benieuwd naar de kamer met zeezicht…
Yeah, de kamer is super, misschien wat gedateerd, maar verder een balzaal, openslaande deuren, een balkon met zitje en zeezicht, whoepie!
In de namiddag wat rondgewandeld in Sliema. Het is zondag en de meeste winkels en musea zijn (inmiddels) gesloten. Een handige route binnendoor naar de haven van Sliema gevonden. Het uitzicht op Valetta vanuit de haven is super, zou zo op de voorkant van de Lonely Planet kunnen. Onderweg ook nog een oude Maltese bus gevonden, inmiddels omgebouwd tot souvenirshop, maar nog steeds erg fotogeniek.
Dinner time! Aan de kant van de haven zitten veel pubs en kleine eettentjes. Maar omdat er voetbal was, zaten deze volgestouwd met luidruchtige en veelal dronken Engelsen. In de wetenschap dat Maltese, naast mijn hotel goed eten heeft, besloot ik terug te lopen naar het hotel. Bij Maltese een vissoep als voorafje en tonijnsalade als hoofdgerecht genomen. Het smaakte weer prima!
’s Avonds op het balkon nog even lekker aan mijn reisverslag gewerkt, fijn met de ruisende zee op de achtergrond. Heb de balkondeuren die avond maar open laten staan en ben ingedommeld op het ruisen van de zzzzzzzzzzzzee.
Rabat
Maandag 24 oktober 2016
Lekker rustig aan opgestaan en nu onderweg naar een fijn ontbijtje bij de Subway. Een halve volkoren stokbrood met kip en kaas en alles wat je er verder nog bij kunt kiezen, mjam!
Bus 202 naar Rabat stond al klaar. Het is een dik uurtje rijden naar Rabat o.a. via Mosta, St Julians en diverse andere kleinere plaatsjes. Bij het busstation van Rabat aangekomen, loop je eigenlijk zo de oude stad in. Fijn slingerend door alle autoloze straatjes, allemaal huizen met vrijwel altijd wel een katholieke afbeelding bij de deur. Na vele leuke straatjes kwam ik uit bij St Pauls Church.
De ingang was wat lastig te vinden, niet bij de kerk zelf, maar bij het tegenovergelegen museum moet je naar binnen.
Voor € 5,00 mag je alles in, de grotten, het museum, de WOII kelders en de catacomben en voor € 2,00 extra heb je er een audiotour bij. De tour begon bij de grotten, hier heb je 3 nissen met altaars en de afbeeldingen van o.a. St Paul. Aan de linkerkant in een kleine grot in de grotere grot staat het beeld van St Antonio, ook hier was de paus mij al voor geweest. In de grot staat een foto van de paus die hier kennelijk ooit iets van een dienst gehouden heeft.
Het was rustig zo rond het middaguur, alle tijd om rond te kijken en te luisteren naar wat de tour te vertellen heeft. Vanuit de ondergrondse gewelven loop je via een trap een gedeelte van de kerk (die aan de overkant) in. Mooie kleine, knusse kerk met achterin een altaar en aan de zijkant een nog een klein kapelletje. De muurschilderingen en schilderijen zijn van verschillende schilders en tijdperken. Veel donkere schilderijen, echt katholiek dus.
Tijd voor de catacomben! Toch altijd een beetje spannend….
Via de vluchtkelders, gebruikt door families tijdens WOII, kom je bij het labyrinth van de catacomben. Het was er wel heel erg rustig. Op zich heel fijn in de nauwe gangetjes, maar ook wel wat eng, brrr. Er hebben hier mensen gewoond en ook begraven gelegen. Volgens de verteller van de tour kun je hier en daar nog wel eens een botje zien liggen, luguber! Op een gegeven moment liep ik echt in mijn uppie en was gaan dwalen op zoek naar tourpunt 6. Het klamme zweet, in de verder bloedhete catacomben, brak wel een beetje uit. Plotseling hoorde ik een schurend geluid van ijzer, ijzer, ik had nog geen ijzer gezien, slik! Mijn hart maakte overuren terwijl ik verder liep, gelukkig ik had zicht op het schurende ijzer. Een vader kwam met zijn ietwat forse dochter net een roetig stalen trappetje afgelopen. Ik besloot om toch een beetje bij hen in de buurt te blijven, dan is er in ieder geval een sterke (?) man in de buurt.
Ha, daar is de uitgang weer, op naar het museum. Het museum is een lange gang in barokke stijl met daaraan grenzend vele kleinere kamers. Door de ridders werd dit gedeelte van het gebouw gebruikt als stal, opslag en keuken. Nu worden in de kleine aangrenzende kamers vooral relikwieën en schilderijen tentoongesteld. Het meest interessante stuk vond ik het inklapbare altaar, dit werd veel gebruikt door de gelovige ridders. Het meest bijzondere vond ik de limousine uit 1937, gebruikt door de bisschop. De auto zelf deed mij niet zoveel, maar de manier waarop deze in het kleine kamertje was geplaatst, hij past precies en op een stuk uitgehakt en later teruggeplaatst stuk muur heb ik het museum niet kunnen betrappen. Het zal wel een wonder van St Paul zijn.
Een dikke twee uur later stond ik weer buiten, zeer de moeite waard geweest, vooral de catacomben en de grotten. Op zoek naar een piepklein koffiebarretje dat ik op de heenweg in één van de vele straatjes had gezien. Na al die (in) spanningen had ik wel wat lekkers verdiend en ik wilde graag ook even alle belevenissen vastleggen op het geduldige papier. Eindelijk teruggevonden, Toffee & Co! Ze bleken zelfs ook nog zelfgebakken taart te verkopen, normaal ben ik niet zo een zoetekauw, maar dit zag er zo lekker uit….. Ik koos de Hummybird, taart met pecan, banaan en ananas. Een best stuk en erg lekker.
Inmiddels is het stuk overheerlijke taart verorberd. Tijd om weer op pad te gaan in het verrassende Rabat! Tijd voor de Medina, de ommuurde oude stad met de St Pauls Cathedral en wederom heel veel leuke, smalle straatjes met kleurrijke deuren en gezellige balkonnetjes. Daar is hij dan de St Pauls Cathedral! Binnen was het best wel rustig. Het is een erg mooie kathedraal met mooi versierde graven op de grond. Niet in elk mooi versierd graf ligt een overledene, soms zijn de stenen ook ter nagedachtenis neergelegd. De meest recente steen die ik gevonden heb, dateert uit 2006. Alleen de notabele en hoge katholieken worden hier begraven of krijgen een steen. In de kleine kapelletjes liggen enkele bisschoppen van Malta begraven. Het dak van de kathedraal is versierd met fresco’s die het leven van St Paul voorstellen. In 1693 is de kathedraal verwoest door een aardbeving en vervolgens op dezelfde plek in 1703 weer opgebouwd. De oude toegangsdeuren zijn na de aardbeving gered en deze staan nu bij de ingang van de sacristie. Erg mooi houtsnijwerk, fijn dat ze bewaard zijn gebleven! Achterin bevindt zich een kapel voor Maria en aan de andere kant de kruisiging van Jezus. Het altaar is groot en is in zijn geheel gewijd aan, hoe kan het ook anders, St Paul. In de kathedraal kun je makkelijk een uur rondhangen en steeds weer iets nieuws ontdekken.
Het begon inmiddels al te schemeren, leuke tijd om nog even door de uitgestorven Medina te dwalen, via een schattig klein kerkje en een klein kapelletje waar je muntjes kunt offeren. Bij het busstation aangekomen stond de bus al klaar, mazzel want hij komt maar één keer in het uur. Weer een dik uur terug door het steeds donkerder worden en daarmee ook gezellig verlichte Malta. Na het uitstappen eerst even een bezoekje gebracht aan de supermarkt en daarna op zoek naar een leuk eettentje. Het werd de fel verlichte Wasabi bar, een soort McDonalds, maar dan met Aziatisch eten. Niet heel knus maar wel goed eten, ik ging voor de chicken curry en springroals.
Weer terug in het hotel, lekker luxe wifi op de kamer geregeld en op het balkon als afsluiting van de indrukwekkende en enigszins spannende dag genoten van een heerlijk Cisk biertje.
Valletta
Dinsdag 25 oktober 2016
Heerlijk rustig nachtje! Dit keer wel met de balkondeuren dicht overigens. Het waaide best wel en na het avontuur in de catacomben…. Tja, weer die spannende boeken! Het is alweer mijn laatste volledige dag in Malta, morgenochtend vroeg weer terug naar ons koude kikkerlandje. Vandaag veel op de planning; Valletta, the three (old) cities en shoppen! Zin in!
De bus naar Valletta gaat erg regelmatig, het is een ruim kwartiertje rijden. Het busstation is bij de stadspoort, je loopt het oude gedeelte zo in. De stad is een stuk ruimer opgezet dan Rabat, veel brede maar mooi aangelegde (oude) en geplaveide straten. Eerst de hele hoofdstraat vanaf de poort gevolgd. Bij het Grand Master Palace werd net de wacht gewisseld, leuk om te zien en net als bij alle andere officiële paleizen / koningshuizen een serieuze happening.
Normaal gesproken kun je een aantal kamers in het paleis bezoeken, de president woont er zelf ook en de andere kamers behoren tot het privé vertrek. Helaas bleek het paleis vandaag gesloten, de president heeft visite. De bij het paleis behorende stallen met daarin het riddermuseum was wel open. Hier een audio rondleiding gedaan. Het is leuk om te zien hoe de ridderuitrustingen zich ontwikkeld hebben. En stiekem waren die ridders heel modebewust, natuurlijk wel binnen de veiligheids- en overlevingsnormen. Hoe meer tierelantijntjes, hoe belangrijker en rijker de ridder was.
In een ander gedeelte van de stallen waren de wapens tentoongesteld, van de simpele speer, naar de kruisboog en vervolgens de pistolen en kanonnen. Er staan een paar oude, grote en mooi versierde kanonnen tussen. Je voelt je hier echt even terug in de riddertijd. Hoewel de audiotour erg interessant was met allemaal leuke weetjes zoals het modebewustzijn, vond ik hem persoonlijk iets aan de lange kant. De stallen grenzen aan het paleis, via een open raam een glimp op kunnen vangen van de mooie schilderijen binnen.
Na mijn bezoek aan het paleis liep ik een zijstraatje in. Hier was het een stuk rustiger. Via een trap kon ik helemaal naar beneden naar de haven lopen en vanaf daar had je een mooi uitzicht naar boven langs de trap en de statige panden. Op veel hoeken staan beelden van heiligen, dit vonden de ridders een gepaste aankleding van de stad. Een flinke trap weer omhoog, nog een paar verder en ik stond alweer bij de “Upper Barraka Gardens’. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de haven en de three cities. Het werd nu ook duidelijk waarom het zo druk is in Valletta, er liggen maar liefst 3 enorme cruiseschepen! Over de stadsmuur en langs de haven kwam ik weer bij de stadspoort aan, op naar de andere kant van de stad. Hier een leuk kerkje gevonden, maar verder was er niet zoveel “ouds”. Tijd voor de grote St John’s Co-Cathedral, makkelijk te vinden want in zowat alle straatjes wordt de richting hiernaartoe aangegeven.
Bij binnenkomst in de kathedraal straalt de pracht en praal je tegemoet. Alles lijkt van goud, sommige stukken zijn dat wel maar ook de ornamenten aan de muren en op de pilaren lijken van goud. Er is geen stukje muur niet bedekt is met schilderingen, schilderijen, beelden of andere versieringen. Ook hier loop je over graven en gedenkstenen heen, hier liggen naast de notabelen en de bisschoppen ook ridders. Vaak zijn deze stenen voorzien van een doodshoofd en zit er wel ergens een stukje rood in de steen verwerkt.
De kathedraal is groot, veel groter dan zijn broertje in Rabat. Langs het “schip” van de kathedraal bevinden zich nog allemaal kapelletjes. Allemaal gewijd aan beschermheiligen van machtige heersers. Overigens ook hier weer voor een audiotour gekozen, veel informatie. Ook wij Hollanders zijn in de kathedraal vertegenwoordigd, één van de kapellen is gewijd aan de heersers uit Nederland en Duitsland.
Het plafond is mooi beschilderd met het leven van St John, oftewel Johannes de Doper, zoals wij hem noemen. Het meest lugubere in de kathedraal vond ik de glazenkist waarin de zogenaamde overblijfselen van Jezus liggen, een kruis met bloederige spijkers is natuurlijk ook niet echt charmant, maar ben het wel gewend. Het mooiste vind ik lastig te bepalen, er waren zoveel mooie schilderijen en de hele kathedraal is eigenlijk overweldigend. Na een dikke twee uur elk hoekje en gaatje volgens mij wel geïnspecteerd, nog even een check op de plattegrond, ja hoor, ik ben overal geweest!
Buitengekomen was het ineens heel rustig, de cruiseboten zijn kennelijk vertrokken. Voor mij was het ook wel tijd om terug te keren. Het was een lange dag en mijn voetjes vonden het wel genoeg. Met de bus naar Sliema terug en daar eerst even een frisse douche genomen en een groot deel van mijn tas weer ingepakt. Vloeistoffen, zakmes etc. weer in de grote bagage, setje kleding klaargelegd en op naar de beroemde falafel bar. Ik was er al een paar keer naar op zoek geweest, maar de inrichting voldeed niet aan de beschrijving van Tripadvisior, voor de laatste keer nog even gecheckt en wat bleek ik stond gewoon iedere keer bij de verkeerde. Degene die aanbevolen wordt op Tripadvisior is Kebabji Grill, en bevindt zich net aan de andere kant van mijn hotel, we gaan het eten even testen vanavond! De bediening is in ieder geval vriendelijk en je hebt een ruime keuze uit bijgerechten. Het is wel echt een snackbar, maar het eten is er heerlijk. Met een goed gevuld buikje ging ik weer terug naar het hotel, nog even uitbuiken op mijn balkon en daar gaat mijn laatste, korte nachtje op Malta beginnen.
Kudelstaart
Woensdag 26 oktober 2016
Whoppa! Half 5 de wekker, ff snel opfrisdouche, want om 5 uur staat de taxi naar de luchthaven in het hotel al klaar. De chauffeur stond mij al beneden in de lobby op te wachten, niet echt een spraakzame man, maar dat vond ik niet zo erg, was tenslotte ook nog aan het wakker worden. Een half uurtje later stond ik op de luchthaven. Inchecken, nog even een grote bak thee en hup het vliegtuig al weer in naar Amsterdam. De vlucht was goed en in het vliegtuig goed verzorgd, nog even gedut en toen begonnen wij de landing in te zetten. Op het vliegveld verwelkomd door de jarige Chantal en de rest van de dag uiteraard haar verjaardag gevierd.
Malta en Gozo zijn erg leuke eilanden, mooie vliegafstand, fijne temperaturen, kortom voor een kort uitstapje zeker weer voor herhaling vatbaar (maar dan ook wel om te duiken/snorkelen).