New York – November 2017

Dinsdag 28 november
Kudelstaart – New York
Kwart over vijf ’s morgens, oei dat is schrikken, was even vergeten dat ik een behoorlijk heftig deuntje had gekozen voor mijn alarm. Lidewij hoorde ik in de logeerkamer ook al schuifelen dus die was ook al mooi op tijd wakker. Chauffeur Chantal appte ook al terug, dat gaat allemaal lekker voorspoedig vandaag!
Laatste dingen in de tas, tassen in de auto en hup naar Schiphol voor onze vlucht naar de Big Apple. Op Schiphol verliep alles evenzo voorspoedig, inchecken bij de paal, tas in de bak, wij zelf langs de douane en de security check en klaar zijn wij voor ons ontbijt. Beetje rond lopen struinen naar een lekker eettentje, maar uiteindelijk hadden wij allebei stiekem best wel zin in een hamburger. Bij de Mac sloegen wij onze slag, een Quarter Pounder menu met een flinke sloot Cola Light, best oké om zeven uur ’s morgens.
Anderhalf uur van te voren moesten wij al beginnen met boarden, eerst langs de United States security voor een paar vragen. Whoepa, alles goed beantwoord en dus, net als vroeger, een stickertje! Door naar de gate, daar konden wij al snel inchecken en het liep allemaal lekker door. In het vliegtuig van Delta Airlines een eigen touch screen met heel veel keuzes uit leuke films en series. Al snel taxieden wij naar de baan toe en werd ons meedegedeeld dat wij een half uur eerder aan zouden komen, bofbipsen zijn wij!
Bij de baan aangekomen kwam het vliegtuig niet in actie om op te gaan stijgen. In eerste instantie dachten wij dat het door het slechte weer kwam, maar het bleek uiteindelijk te gaan om een brandend lampje van de brandstoftoevoer en dat moest even nagekeken worden. Wij taxieden naar een gate waar de monteurs naar het defecte lampje konden kijken. Een dik uur later was het gemaakt en ging het lampje weer uit en konden wij alsnog op weg naar de Big Apple.
Hmmm, bij de baan aangekomen werd er weer geen actie ondernomen om echt de lucht in te gaan. Opnieuw terug naar de gate. Wij mochten het vliegtuig uit om de benen te strekken. Inmiddels zaten wij alweer een dikke twee en half uur en met de rest van de vlucht nog voor ons, best wel even welkom. Bij de gate kregen wij een flesje water en een Snicker. Ook werd er aangegeven dat het nog wel even kon duren en er gekeken werd of er om zes uur vanavond een groter vliegtuig kon vertrekken, waar wij passagiers van DL00047 op meekonden. Eigenlijk werd er dus al aangegeven dat ze verwachtte dat de vlucht gecancelled zou gaan worden. Bij T6 konden wij onze vlucht om gaan boeken. Net op tijd hoorden wij dat bij T4 ook omgeboekt kon worden. In plaats van achter de hele meute aan te lopen naar T6, slopen wij naar T4. Wel een stukje verder, maar er stond bijna niemand en wij werden dan ook direct geholpen door een behulpzame KLM stewardess. Zij had twee opties voor ons, via Parijs met een korte en spannende overstap of via Detroit met een veel ruimere overstap maar wel veel later in New York. Living on the edge…., dus wij kozen voor de optie Parijs. Om tien voor drie zou deze vertrekken, even op een holletje, maar het gaat allemaal net passen. Onze bagage kon helaas niet omgelabeld worden, deze zou met een Delta Airlines vlucht van de volgende dag meegaan en dan zo snel mogelijk bij het hotel worden afgeleverd.

De vlucht naar Parijs zat helemaal vol en de laatste twee stoelen achterin waren voor ons. Al snel kregen wij een flesje water en een superlekker chocoladecakeje. Alles werd snel weer opgehaald en de landing werd ingezet. Op Charles du Gualle maar meteen op weg gegaan naar onze Air France vlucht naar New York. Als hier hetzelfde moet gebeuren als op Schiphol, zijn wij nog wel even bezig. Nergens kwamen wij echter een United States security check tegen, alleen een zelfscan paspoortservice. Netjes op tijd waren wij bij de gate, snel nog even een broodje gescoord en hup in de rij. Daar werden wij alsnog gecontroleerd en moesten wij dezelfde vragen opnieuw beantwoorden. In de rij bleek dat het vliegtuig zo een 40 minuten vertraging zou hebben, uit de rij en op een bankje gehangen. Het boarden begon uiteindelijk pas na zevenen en Lidewij mocht ook nog even haar hele tas uitpakken voor een extra steekproefcontrole. Het toestel zat niet helemaal vol en de truc van de KLM stewardess werkte, wij hadden de twee buitenste stoelen geboekt en de stoel in het middel bleef leeg. Lekker ruim zitten, een klein mazzeltje op deze inmiddels lange dag.
Eerst een paar afleveringen van CSI New York gekeken, nog even gepokerd en daarna werd het toch wel zwaar, mijn ogen begonnen dicht te vallen. Zowaar bijna het ontbijt gemist, Lidewij maakte mij net op tijd wakker. Een klein uurtje later konden wij eindelijk voet zetten op New Yorkse bodem, beetje uitgeput en tasloos, maar wij zijn er! Na de douane formaliteiten meteen onze tassen als “vermist” opgegeven. Bij de bagageband stond een mannetje met een lijst en ja hoor, onze tassen stonden erbij. Morgen gaan de tassen mee met vlucht DL00049 en dan zijn ze rond elf uur ’s morgens hier en rond de middag in ons hotel. Fijn te weten dat onze tassen getraceerd zijn. Nog even de hotelgegevens doorgeven bij de bagagebalie van Delta Airlines. In terminal één konden wij de balie van Delta niet vinden, daarvoor moesten wij naar terminal twee. Bij Delta aangekomen bleek dat wij de bagage moesten melden bij Air France en die zat weer in terminal één. Wat een gedoetjes! Nog wel van de vriendelijke Delta mevrouw een overnight kit met tandenborstel en deo gekregen. Op weer naar terminal één, daar konden wij bij Air France eindelijk onze gegevens doorgeven. Ook hier kregen wij een overnight kit, dit keer met t-shirt en de toezegging dat wij $ 100  per dag mogen uitgeven aan spullen zolang onze tas er niet is. Dat is fijn, maar inmiddels is het wel tegen half tien ’s avonds en waar haal je dan nog iets?
Eerst maar even naar het hotel. Bij de transport balie kregen wij goede uitleg over de mogelijkheden, uiteindelijk werd de beste optie geboden door een buschauffeur, voor $ 20 per persoon zet hij ons voor het hotel af. Prima deal! Jammer genoeg kreeg de chauffeur zijn bus niet vol en moesten wij overstappen naar een andere, duurdere, maatschappij. Gelukkig was de chauffeur wel zo vriendelijk om voor ons te regelen dat wij voor zijn aangeboden prijs mee mochten.
Yeah!!!! Daar gaan wij eindelijk, New York in! De voorstad is redelijk saai, maar zodra je de binnenstad inrijdt is het genieten van de enorme gebouwen, de vele gele taxi’s, de vele reclames en de inmiddels al mooi met kerst versierde etalages. Na een klein uurtje kwamen wij aan bij ons hotel; Wolcott.
De lobby is zoals op de foto’s, erg kitsch en oud en daarmee ook erg wonderlijk. Snel inchecken en op een holletje naar de nog net open winkels. Drie minuten voor elf uur, sluitingstijd, stonden wij in de H&M. Sokken, schone onderbroeken en een pyjama. Het mocht allemaal nog net nadat wij hadden uitgelegd wat onze situatie was en hoe erg wij onze geliefde tassen misten. Op de terugweg naar het hotel lekker Amerikaans een hotdog op straat gegeten. In het hotel snel ons bedje ingedoken, wij waren allebei behoorlijk op…….

Woensdag 29 november
New York

Zo dat was een enerverend nachtje, veel wakker geweest door alle nieuwe geluiden. Een tikkende en ontluchtende verwarming, mensen op de gang en onverklaarbare geluiden waardoor ik soms dacht dat het spookte in kamer 713 van het oude hotel. Het was in onze kamer ook nog eens bloody hot, het raam kan wel open, maar dan gaat de verwarming alleen nog maar meer zijn best doen. Verder wel erg lekker bed! Om acht uur hadden wij de wekker staan, gewoon voor de zekerheid en omdat ons program met de gemiste ruime middag van gister nu heel vol werd. Lekker gedouched en haren gewassen met een beetje shampoo van het hotel, helaas geen succes, had één klittende cavia op mijn hoofd en helaas geen borstel in de buurt, whopla dan maar een gezellig warrig knotje. Snel aangekleed, geen tas hebben is soms ook handig, geen keuzestress over mijn kleren.
Om even over negenen gingen wij op weg naar ons ontbijt, bij het Wolcott heb je ’s morgens alleen enorme muffins. Wij kozen voor Bread & Butter een groot soort supermarkt waar je ontbijt, lunch en diner kunt samenstellen en daarna kunt opeten. Ik ging voor een half stokbroodje met beleg van ham, kaas, mozzarella en gestoofde zoete paprika. Lidewij ging voor een flinke bak met vers fruit. Goed te eten, maar mijn broodje was wel veel, de helft maar even bewaard voor later op de dag. In het hotel onze tanden nog even gepoetst en geprobeerd wat info te krijgen over de verschillende stadskortingspassen. Het meisje achter de balie wilde ons eigenlijk maar één soort citypass verkopen en gaf onjuiste info over de pas die ons het meeste aansprak. Wij wilden toch wel wat meer weten over onze voorkeur en besloten op zoek te gaan naar een hoofdverkooppunt. Dat bleek een flinke zoektocht, via een souvenirswinkel naar de Empire Statebuilding en vervolgens ‘helemaal’ naar Times Square. Hier vonden wij het juiste kantoortje en via internet konden wij de The SightSeeing Pass nog goedkoper krijgen. Voor $ 249 kunnen wij ons vijf dagen lang vermaken in New York! Busvervoer (hop-on hop-off), diverse entree, leuke wandelroutes en fietsverhuur bij Central Park.
Eerst nog even rondgelopen op Times Square, het plein is veel meer langgerekt dan dat het op plaatjes lijkt. De billboards zijn behoorlijk aanwezig, op de meeste staan nieuwe releases van films en musicals en op sommige inmiddels kerstsfeer gerelateerde reclames. Als ik het zo inschat is het hier inderdaad altijd licht. Op Times Square kun je instappen op de hop-on hop-off bussen en wij besloten met de gele lijn de stad down town te gaan verkennen. Het was best zonnig en wij kozen een plekje bovenop. In plaats van ‘bandjes’ heb je hier op elke bus live gidsen. Gezien het verkeersoponthoud de beste optie en ook erg leuk, ze geven er allemaal hun eigen draai en verhaal aan.
Via Times Square en de Empire State Building reden wij naar SoHo. Hier zitten veel grote en dure winkelketens als Calvin Klein, Burburry en Macy’s. Wij reden door de gezellige wijken Little Italy en China Town en kwamen aan in het financial district. Hier staan o.a. een aantal court houses, waaronder degene die gebruikt wordt in de serie “Law & Order”. Verder veel grotere bedrijven met af en toe een woontoren daartussen. De appartementen in de woontorens, veelal maximaal 2 kamers, kosten zo een 4 miljoen Dollar, bizar! Door Wallstreet, dat zo heet omdat daar vroeger een muur heeft gestaan om de stad te beschermen tegen aanvallen vanaf het water, en langs de beroemde Trinity Church. De kerk wordt helaas onderhouden, maar hé het is een kerkje en dus gaat hij mee in onze planning van de komende dagen. Bij ground zero en de One World tower kreeg ik toch even een vreemd gevoel, hier willen wij beiden ook graag later nog even heen. De bus reed verder naar de Broolyn Bridge, een mooie brug en zeker ook een bezoekje waard. Via een klein stukje China Town en Little Italy kwamen wij aan in de Stuijvesant wijk. Hier staan meer dan 100 identieke appartementencomplexen met allemaal slechts één kamer. Hier wonen voornamelijk de “tijdelijke” buitenlanders met goede banen in het financial district of elders in Manhattan. De kamers kosten hier ca 4 duizend Dollar per maand!
Vanaf het gebouw van de United Nations, niet heel bijzonder, werd onze busroute aangepast. De kerstboom bij Rockefeller gaat vanavond “aan” en de straten er omheen zijn daarom afgezet. Onze planning was wel om daar ’s avonds heen te aan, maar inmiddels begrepen wij dat wij er dan eigenlijk al hadden moeten staan! Nou dat is wel een beetje zonde van onze toch al ingeperkte tijd in New York, dan vanavond op TV in het hotel maar even nagenieten.
Twee en half uur later kwamen wij weer aan op Times Square, toch handig zo een bustour je streept dingen af en zet er weer must sees bij op de To-Do-In-New-York-List. In de bus had ik mijn tweede deel van mijn broodje opgegeten, Lidewij haar maag knorde inmiddels ook wel een beetje dus bij de Mac even een tussendoor hamburger gescoord. Niet ver daarnaast zit een enorme Disney winkel met best schappelijke prijzen, je wordt er best hebberig van maar wij hebben ons ingehouden. Na ons Disneybezoekje gingen wij terug naar ons hotel om te kijken of onze tassen al waren gearriveerd, wij hadden inmiddels wel behoefte aan schone kleren. Samen met de receptionist de bagageroom gecheckt, maar helaas. In de grote bagageroom stonden onze tassen ook niet. De grote bagageroom is de voormalige balzaal van het hotel. De oude vloer ligt er nog in en je kon zien dat het een hele mooie zal geweest was. Onlangs zijn hier nog afleveringen opgenomen voor The Blacklist en een paar shots voor één van de Batman films. De receptionist kon er heerlijk gepassioneerd over vertellen en natuurlijk mochten wij er ook even op de foto.
Goed, nog geen tassen dus en de receptionist stelde voor om te bellen met Air France. Lidewij besloot het telefoontje te wagen en belde met Air France, de tassen waren om kwart over elf aangekomen en stonden nu (half zes) bij de douane en zouden daarna bij het hotel afgeleverd worden. Dan maar weer in ons vliegtuigkloffie op pad, zien er nog steeds gezellig uit maar of wij nog echt zo fris zijn……

Op naar de Empire State Building, een paar blokken verderop, voor de avondview over Manhattan.  De hal is al erg mooi en natuurlijk al in gezellig kerstsferen uitgedost. Het was er niet druk. Met de roltrap naar de eerste verdieping, langs de veiligheidscontrole en door naar de kaartjescontrole. Daar bleek dat wij beneden een kaartje moesten halen en at onze pas alleen niet voldoende was. Beneden hadden wij onze kaartjes snel te pakken, hetzelfde ritueel met de beveiliging nog een keer en nu mochten wij bij de kaartjescontrole ook door. Al slingerend door de wachtrijlanen kwamen wij bij de fotoshoot, even lachen en door! Met de lift ga je eerst naar de 80ste verdieping, hier is een enorme tentoonstelling over de geschiedenis en de bouw van de Empire State Building. Zeker voor die tijd, is de toren erg snel gebouwd in slechts 13 maanden stond hij er. Uiteraard heeft het allemaal bij elkaar meer dan genoeg gekost, vele miljoenen en helaas ook wat mensenlevens.
Snel door naar de lift voor het uitzicht op de 86ste verdieping. Het was buiten behoorlijk fris en winderig, maar het uitzicht over de mooi verlichte stad maakt heel veel goed. Meerdere rondjes om de toren gelopen en iedere keer zie je weer wat nieuws, erg leuk. De avond was ook super helder en wij konden heel ver kijken. Met de lift werden wij weer naar beneden geschoten, uiteraard via de souvenirsshop liepen wij naar buiten.

Wij hadden niet veel puf meer om veel verder op zoek te gaan naar een leuk restaurantje en kozen voor iets lekkers dichtbij het hotel. Ons hotel ligt tegen de Koreaanse wijk aan en dus was de keuze voornamelijk Aziatisch, mjam! Wij vonden om de hoek bij het hotel een leuk chinees tentje, gevuld met allemaal Aziaten en twee bleekscheten, wij dus. Vooraf nam ik een sweet ’n sour soep en Lidewij ging voor de springrolls. Al tijdens het voorgerecht kwam het hoofdgerecht, ze houden hier wel van dooreten. Lidewij had rijst met groeten en champignons en ik had Cantonese noodles met sea-food. Zowel het voor- als hoofdgerecht smaakte prima. Wij namen er nog een glas rode wijn bij, gezellig! De rekening viel mee, als wij cash betaalde scheelde het zelfs nog $ 4, als keurige Hollander doe je dat dan maar…. Nog even nagetafeld met een gelukskoekje en het restant van de beste bel wijn.
In het hotel bleek dat de tassen er nog steeds niet waren, maar de receptionist verzekerde ons dat ze er morgenochtend wel zouden zijn. Wij wachten wederom af….. In bed nog even de verlichte boom op TV gezocht, niet gevonden en wat geschreven, al snel vielen mijn luikjes dicht.

Donderdag 30 november
New York

Acht uur de wekker, mooi ritme zo. Meteen maar even de receptie gebeld om te vragen naar onze tassen en ja hoor, ze zijn er! Whoepie, snel even een truitje en schoenen aan en de tassen ophalen. Sjee wat kun je kleine dingen dan ineens best missen. Haren gewassen, Rituals shampootje, mijn eigen fijne tandenborstel, mascara, flossen, gezichtsdoekjes, parfum, weer helemaal compleet en nu echt opgefrist en een beetje opgedoft. Keuze stress met kleren en schoenen, fijn dat het allemaal weer kan.
Vandaag ontbeten bij de Subway, een broodje met kip en allerlei andere lekkere dingen zoals Jalapenos en olijven. Na dit best wel stevige ontbijtje gingen wij met de hop-on hop-off bus op weg naar downtown, het financial district. Wij willen daar vandaag zoveel mogelijk meepakken en onze start was bij de One World Observation Tower. Met onze Sight Seeing pas mochten wij de rij voorbij, dat was nog eens een leuk extra voordeel! Ook hier even langs de beveiliging en op naar de liften. Daar werd ons een lekker warm koekje aangeboden, mjam. De lift schoot echt supersnel omhoog, je voelt je ingewanden gewoon naar je tenen zakken. Op de wanden in de lift worden in de korte tussentijd foto’s van New York geprojecteerd, erg mooi gemaakt. Op de 102e verdieping moesten wij uit de lift en voor een witte muur gaan staan, hierop werden beelden van het hele oude New York met de toen nog veel lagere gebouwen geprojecteerd, de steeds vernieuwende stad werd er steeds overheen geschoven, apart en indrukwekkend. Ook waren er beelden van 9/11, dat was even slikken. Ben er gelukkig niet bij geweest, maar weet nog precies wat ik op dat moment op die dag deed en heb er daarna ook nog veel documentaires gezien. De witte wand schoof uiteindelijk geleidelijk aan omhoog en wij keken uit over de huidige stad, iedereen was er gewoon een beetje beduusd en stil van.
Wij werden naar de Observatory geleid, er werd ons een tablet aangeboden waarmee wij in alle richtingen konden zoomen en dan vervolgens ook de bijzonderheden van een bepaald gebouw konden lezen. De huur van de tablet was alleen wel even $ 30 ehm, wij genieten zo wel.
In tegenstelling tot de Empire State Building, kun je hier niet naar buiten. Maar de ramen zijn enorm groot en schoon en het uitzicht is gewoonweg super! De Empire State Building, de Crysler Building, de Manhattan en Brooklyn bridge en natuurlijk het Vrijheidsbeeld, alles was goed te zijn bij het redelijk heldere weer. Ook was het helemaal niet druk en hadden wij goed de ruimte en de tijd om van het uitzicht te genieten en mooie foto’s te maken.
Met de lift snelde wij met dezelfde vaart weer omlaag, wat wederom voor een bumpie gevoel in mijn buik zorgde. Beneden loop je uit de toren zo Ground Zero op. Op de plek waar ooit de Twin Towers stonden, zijn nu twee waterbakken met langs de zijkanten de namen van de bijna 3.000 slachtoffers van 9/11. Het is allemaal erg indrukwekkend, ik kreeg kippenvel bij al die namen, gewone mensen die gingen werken en nooit meer thuiskwamen. Het lijkt allemaal nog zo kort geleden, maar ondertussen ook “alweer” 16 jaar. Bij verschillende namen is een witte roos gestoken, er komen nog dagelijks veel nabestaanden die hun geliefden willen eren. Het is een mooi, sereen en eervol monument.

Bij Ground Zero is het 9/11 museum, wij dachten hiervoor toegang te hebben met onze Sight Seeing pas, maar dat bleek voor het 9/11 Tribute museum een klein stukje verderop. Het museum is iets kleiner, maar zeker niet minder indrukwekkend. Je komt binnen met een tekst over het weer op de radio, een normale dag die voor zovelen begon. Daarna alleen nog maar de verschrikkelijke berichtgevingen over de vliegtuigen die de Twin Towers invlogen, het ongeloof, de paniek, de instortende torens en de stofwolk die alles en iedereen verzwolg. In het museum veel nieuwsfragmenten en verhalen van overlevenden, hulpverleners en nabestaanden. Onderdelen van de Twin Towers, persoonlijke bezittingen en delen van de vliegtuigen, zo bizar!
Mooie muur met de namen van de slachtoffers en sinds kort een muur waar nabestaanden een foto van hun geliefden kunnen achterlaten. Zijn een dikke twee uur in het museum geweest, je wil gewoon de verhalen horen hoe het toen was en hoe de mensen het nu nog steeds een plek proberen te geven in hun levens. Onbeschrijfelijk zoveel leed en pijn.

Zwaar onder de indruk stapten wij het museum uit en het levendige financial district weer in. Via een bezoekje aan de mooie Trinity Church in onderhoud en de dito, maar niet in onderhoud zijnde, begraafplaats, liepen wij Wallstreet in. Op nummer 11 bevindt zich de New York Stock Exchange, vandaag werd hier een gezellige kerstboom verlicht en dus waren er bandjes die voor op de trappen van de beurs aan het optreden waren. Jammer genoeg is de beurs gesloten voor publiek.
Een stukje verderop kwamen wij bij een gezellige foodmarket, Open Market 15,  met van alles en nog wat. Je kunt hier ook even lekker zitten, ik ging voor de noodles met garnalen en groeten, niet duur en superlekker.
De bedoeling was om nu nog “even” af te varen naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island, helaas was de laatste boot net vertrokken. De zon begon ook al langzaam onder te gaan, de lucht achter het Vrijheidsbeeld kleurde mooi rood/oranje, wat een aantal mooie plaatjes opleverde.
Wij liepen het financial district weer in op zoek naar de beroemde Bull. Een grote bronzen stier, als je die aanraakt maak je grote kans op financieel geluk. Het was er erg druk, mensen stonden in de rij om met de Bull op de foto te gaan en hem aan te raken. Ik heb het maar op een fotootje met zo min mogelijk mensen gehouden, daar had ik al geluk genoeg voor nodig!
Al dwalend door het financial district kwamen wij bij het water aan de kant van de Brooklyn Bridge. Het was nog best een pittig stukje lopen naar de brug zelf, maar vanaf daar wordt het uitzicht al meteen beloond. Je kijkt uit over het flink verlichte financial district, het gezellig verlichte Brooklyn aan de overkant en natuurlijk de mooi verlichte brug zelf. Midden in de brug heb je een fijn voetpad en een stukje lager aan de zijkanten de autoweg en op dezelfde hoogte ligt ook nog een voetpad. De brug is best wel lang en op twee derde besloten wij weer om te draaien. Aan het begin van de brug was het inmiddels een drukte van belang. Heldhaftige brandweermannen van New York, de FDNY, waren bezig met het blussen van een autobrandje. Gelukkig geen gewonden of veel andere schade en dus alle tijd om de enorme brandweerwagens en de gezellig mannen van de Magnificent Seven te bewonderen.Met de hop-on hop-off bus gingen wij richting het hotel. Bij Rockefeller stapten wij uit om de enorme verlichte boom te gaan bekijken. Aan de overkant bij Saks was een lichtshow op de gevel met gezellige kerstmuziek, mooi gemaakt. In de etalages werd het sprookje van Sneeuwwitje uitgebeeld, leuk gedaan! Daarna moesten wij ons echt door de mensen heen worstelen om in de buurt van de beroemde en gister geopende kerstboom te komen. Voor de kerstboom is een ijsbaan opgebouwd, voor $75 voor een uurtje schaatsen was het er best druk.
Een stukje verder ligt Bryant Park en ook daar een gezellig ijsbaan met kerstmarkt. De markt viel een beetje tegen, deels al dicht terwijl het pas 20:00 uur is en het andere deel zijn kleine winkeltjes met alledaagse spullen, weinig kerstsnuisterijen.
Bij Bread & Butter hebben wij ons diner bij elkaar gesprokkeld, een salade voor mij en een pizzapunt voor Lidewij. In de hotelkamer aangekomen heeft Lidewij nog geprobeerd een gezellig gesprek met mij aan te kopen, maar ik was in no-time al vertrokken naar Dromenland……

Vrijdag 1 december
New York

Net voor de wekker wakker, begin al aardig in het ritme te komen. Vandaag de tweede poging voor het Vrijheidsbeeld en Ellis Island. Dit keer met de metro van New York, het metronetwerk is erg uitgebreid. Voor $ 2,75 mag je ondergronds en vervolgens kun je op veel plekken overstappen om zo op de uiteindelijke bestemming terecht te komen. Met de Metro-pas scheelt je het ook nog eens 10% per rit. Wij konden in dit geval rechtstreeks naar het financial district, in de metro heerlijk mensen gekeken, vele soorten en maten reizigers en de meeste veelal verdiept in hun telefoon.
Bij het loket voor de ferry was het best druk, door alle controles mistte wij de ferry net, voordeel was nu wel dat wij redelijk vooraan stonden voor de volgende. Een kleine tien minuten later kwam de ferry al aan. Ondanks dat het vandaag best frisjes is, kozen wij voor een plekje op een bankje op het zonnedek. Al snel was ons zicht weg door alle mensen die bij de reling bleven plakken. Gelukkig vaar je zo dicht langs het Vrijheidsbeeld dat je haar op een gegeven moment vanaf het midden van de ferry ook heel goed kunt zien. Het groene beeld steekt mooi af tegen de strak blauwe lucht.

Op Liberty Island stroomde de boot leeg. Wij liepen eerst rechtdoor het eiland op, vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht op de skyline van Manhattan. Het eiland is niet groot en je loopt eigenlijk alleen maar om het beeld heen. Jammer genoeg konden wij geen kaartjes meer krijgen voor een bezoekje in het beeld of de kroon. Het schijnt dat je voor een bezoekje aan de kroon, bijna zes maanden van tevoren moet reserveren en ook het plateau bij de voeten is daags voor een bezoek al uitverkocht. Vanaf de grond is het zicht op de Lady of Liberty ook prima! Groen koperen beeld, strak blauwe lucht, klein fris windje, maar heerlijk zonnetje! Ongegeneerd mensen bekeken die in de meest onmogelijke houdingen een selfie met de Lady maakten en ook degene die om de drie stappen op de selfie knop drukte.
Na een klein uurtje de Lady gedag gezwaaid en met de ferry verder vertrokken naar Ellis Island.

Op de ferry, als ontbijt, een lekkere grote chocolademuffin gekocht. Genoeg energie voor de “oude” toegangspoort naar het beloofde land, de United States of America. Je komt aan in de haven, de aanlegsteiger waar vroeger de immigranten ook aankwamen. Meteen als je de ferry afloopt, loop je tegen het statige registratie gebouw aan, dat nu dienst doet als museum.
Eerst maar even op zoek naar de WC, van al dat water moet je toch even. De WC’s zijn nog in originele staat, mooie zwart-wit tegels en oude maar nog prima werkende wastafels. In de grote hal kwamen de immigranten binnen en werden zij geregistreerd, daarna werden zij onderzocht op mogelijke ziektes. De immigranten die via Ellis Island de United States in willen komen zijn over het algemeen derde klas reizigers. De eerste en tweede klas reizigers konden meestal vrij makkelijk de United States binnen en hoefden niet een hele registratie- en onderzoeksprocedure te volgen. Omdat de derde klas reizigers veel meer op elkaar zaten tijdens het reizen en de omstandigheden vaak ook veel slechter waren, was het risico op ziektes en mensen in een slechte conditie veel groter. De zieke mensen werden apart gehouden en zoveel als mogelijk direct behandeld in het ziekenhuis op het eiland. De rest van de immigranten mocht over het algemeen de United States in. Men zegt dat slechts 2% van de immigranten geweigerd werd. De schatting is dat sinds 1855 tot en met de sluiting in 1954 zo een 12 miljoen mensen via Ellis Island de States zijn binnengekomen.

Er is een interessante, maar ietwat langdradige film over het immigratieproces, niet alles helemaal meegekregen, het was er warm en de stoelen zaten slaapstandlekker…..
In één van de ruimtes op de derde verdieping was een tentoonstelling van alles wat de immigranten meesleepte en persoonlijke motivaties van de immigranten  om naar de States te komen. Het was even zoeken, maar uiteindelijk ook het verhaal gevonden van een Nederlander, Phillipus van Treuren. Hij arriveerde in 1885 en tien jaar later liet hij zijn vrouw en tien kinderen overkomen.
In de overige ruimtes nog veel tentoonstellingen over de geschiedenis en de (her) bouw van de gebouwen op Ellis Island. Heel veel interessante informatie en na een dikke drie uur ook wel helemaal gegaard! Wij namen de boot weer terug naar het vaste land, lekker bibberen op de voorpunt, maar met wederom een fantastisch uitzicht op de skyline.

Vandaag wilden wij ons bezoek aan lower Manhattan en het financial district, voor deze reis een beetje af ronden. Waren nu alleen nog op zoek naar de rechtbank en wel degene die ook te zien is in de serie “Law & Order”. Vanuit de hop-on hop-off bus hadden wij hem wel gezien, maar nu viel het toch wel even tegen om hem terug te vinden. Na iedere hoek of kruispunt dachten wij hem te kunnen zien…. Vele stappen verder was de beloning er toch, de enorme rechtbank met zijn statige pilaren.
Met de metro vertrokken wij richting uptown Manhattan. In de wijk Hell’s Kitchen vonden wij een leuk restaurantje, Lilly’s Kitchen. Lidewij ging voor de warme zalm met spinazie en ik koos voor de koude gerookte zalm met warme zoete aardappel friet. Leuk tentje met lekker eten, ietwat prijzig zeker na onze Amaretto toe.
Voor de avond hadden wij de downtown night-tour met de hop-on hop-off bus op de planning staan. Er stond al een behoorlijke rij en de volle bussen reden af en aan. Redelijk snel hadden wij ook een bus en konden wij gaan genieten van de mooi verlichte stad. De start vanaf Times Square was meteen goed, dat is sowieso al één lichtzee en nu met de extra kerstlichten nog gezelliger. De route is tot het financial district redelijk hetzelfde als de dagtour. De verlichte Crysler toren, de Empire State Building en Union Square met zijn eigen verlichte “Big Ben”. Na het financial district reden wij de Brooklyn Bridge op. Mooi, maar stervenskoud! Nadat wij de brug over waren en het eerste gedeelte door Brooklyn hadden gezien, besloot ik naar beneden te gaan, brrrr. Al snel zat het beneden vol, het was er niet veel warmer maar in ieder geval wel windvrij. Lidewij hield het bijna tot het einde vol, dapperrrr! Leuke tocht, maar een extra dikke jas is in de winter wel een aanrader. Gelukkig was het in de hotelkamer weer heerlijk warm, helemaal rozig viel ik al snel weer in slaap.Zaterdag 2 december
New York

Heerlijk warm nachtje gehad en nu flink verkouden aan het worden, niet gek! Laagjes aan, hotel op de foto en voor een welverdiend ontbijtje naar Bread & Butter. Een zelf bij elkaar gezocht ontbijtje van een pastasalade, tonijnsalade en vers fruit, mjam. Na ons ontbijt liepen wij via het prachtige Pennsylvania station naar het begin van de High Line, het oude treinsspoor van New York. Waar vroeger het treinspoor lag, ligt nu een goed begaanbaar wandelpad. Op sommige stukken ligt naast het pad nog het oude spoor. Er is veel gezellige plantbegroeiing en het is er best rustgevend. Vroeger zal de wijk langs het spoor wel low class zijn geweest, nu worden er luxe appartementen gebouwd en zal dit gedeelte wel meer tot de upper class behoren. Aan de ene kant van het spoor nu de luxere appartementen, maar aan de andere kant de “oudere” New Yorkse huizen met de hoge ramen en de zwart ijzeren vluchttrappenstelsels aan de buitenkant.
Sneller dan verwacht stonden wij bij Gansevoort Straat, het eindpunt van de wandelroute. Erg leuk om te doen! Bij een gezellig koffietentje een latte machiatto besteld, hier is dat alleen een twee dubbele espresso met een paar drupjes melk, dat krijg ik echt niet fatsoenlijk weg. Gelukkig mocht ik hem ruilen voor een latte met wel heel veel melk en een beetje koffie.Met de metro gingen wij op weg naar Chinatown en Little Italy. Midden in Chinatown stapten wij uit, alle straatnaamborden zijn zowel in het Amerikaans als in het Chinees. De winkeltjes zijn overvol en er is van alles wat, snoep, vis, vlees, huishoudartikelen etc. Ook zijn er genoeg Aziatische restaurantjes, wij hadden inmiddels best wel trek en zochten het authentieke restaurantje, HK Wonton Garden uit. Er waren TL balken, simpele stoelen en tafels en slurpende eters. Er was geen klein tafeltje meer vrij en dus werden wij aan een grote ronde tafel gezet, waar later ook nog een klef koppel en de kok aanschoof. Lidewij ging voor de fried noodles en ik voor de garnalen noodle soep. Best veel weer en erg lekker. De kok had zijn eten inmiddels ook gekregen en zat dit al smakkend, slurpend en onder luid geboer naar binnen te werken. Lidewij begon te twijfelen aan een mooie reis naar China…….
Heerlijk slingerend door de straatjes van Chinatown kwamen wij uit bij Little Italy. Vroeger was dit een behoorlijke wijk, nu wordt het steeds meer ingesloten door Chinatown en is het eigenlijk nog maar één blokje. Het is ook minder authentiek als de Chineese wijk, er waren vooral veel restaurantjes. In één daarvan een lekkere bel Italiaanse wijn genomen. De rekening van de wijn was nog hoger dan de lunch bij Wonton Garden. Lekker gezeten, gekletst en “genoten” van de flink aangeschoten dames aan de bar.
Via de weinige straatjes van Little Italy en af een toe een stuk ham in de etalage, liepen wij naar de metro. Wij wilden nog erg graag een bezoekje brengen aan het MET en vanavond was daar een goed avondje voor. Met onze City Pass mochten wij het museum “gratis” in. Jas ophangen en op naar de Egyptische afdeling. De echte pronkstukken uit de beroemde graven van de grote farao’s zijn hier niet, maar het geeft wel een goed beeld van hoe het allemaal ging in die tijd en er zijn goed bewaard gebleven kisten van minder bekende leiders. In de grote hal is een kleine tempel opgesteld, de tempel van Dendur.
Na Egypte kwamen wij aan in de Amerikaanse vleugel. De ruimtes waren ingericht in oude Amerikaanse, veelal koloniale, rijke stijlen. Vast mooi voor die tijd, maar niet helemaal mijn smaak. Tijd voor een beetje actie, die strijders! Mooie hal met de geschiedenis over de riddermacht en de ontwikkeling en de verbetering van de uitrustingen.
Wij dwaalden lekker verder door het enorme museum en ja hoor, daar zijn ze dan, onze eigen grootmeesters! Schilderijen van Frans Hals, Vincent van Gogh en Rembrandt van Rijn. Best trots op onze mannen die hier toch maar even in hét museum van New York mogen hangen. Via weer wat koloniale vertrekken kwamen wij aan in de Afrikaanse kunsthal. Veel mooie schilden en totempalen van verschillende stammen. Door naar de Romeinen, zo vliegen wij in een paar stappen de hele wereld over. Helaas mochten wij de Romeinse hal zelf niet meer in, het museum gaat bijna sluiten en dit gedeelte was al “ontruimd”. Snel nog even op een holletje naar de European Paintings hal waar nog meer van onze grootmeesters hangt. Hier werden wij al snel uitgebonjourd, tijd om te gaan het museum gaat nu echt sluiten. Buiten aangekomen voelden wij ons ineens toch wel bekaf, met de metro terug naar het hotel en weer een paar blokken lopen zagen wij niet zitten. En dus hielden deze prinsessen een gele rakker aan en kropen lekker achterin. De taxi chauffeur manoeuvreerde handig door het drukke verkeer en voor een kleine $ 20 waren wij weer bij ons warme hotel.

Zondag 3 december
New York

Dat gaat snel, dat was alweer onze laatste nacht in ons warme bedje in het Wolcott hotel! Tas inpakken, vliegtuigkloffie bovenop en hop voor het laatst met de lift naar beneden. Met ons en onze tassen zat hij lekker vol. Uitgecheckt en onze tassen opgeslagen in, helaas, de kleine bagagekamer. In de hal een lekkere meergranenmuffin gescoord en onze planning voor de laatste dag een beetje doorgesproken en die is nog best druk! Fietsen in Central Park, met de bus door een deel van upper Manhattan en het Nationaal Museum, pfoe.
Eerst maar even op weg naar de opstapplaats van de bus. Onderweg kwamen wij langs het Grand Central Station, snel even naar binnengewipt, mooi station, een enorme hal met ouderwetse maar stijlvolle loketten en een prachtig zeegroen plafond. Jammer genoeg hadden wij niet meer tijd om verder het station in te lopen, de bus wacht!
De bus naar upper Manhattan stond al op ons te wachten, maar vertrok uiteindelijk nog lang niet, dan maar even lekker mensen kijken in het heerlijke ochtendzonnetje. Na ruim een kwartier vertrok de bus en net voor het Central Park stapten wij uit. De fietsenverhuurwinkel bleek echter nog een best stukje lopen. Bij de fietsenverhuur aangekomen bleken ze geen contract meer te hebben met onze sight seeing pass, klootjes! Voor $10 korting mochten wij wel mee en alsnog $50 voor twee uur fietsen betalen, hmm leuk bedacht maar bedankt. Met de bus naar het Nationaal Historisch Museum leek ons een beter plan en dan lopen wij daarna lekker te voet terug door het Central Park. Het was maar een klein stukje met de bus, maar de chauffeur maakte er nog een hele tour van. Uiteindelijk maar een beetje in de buurt uitgestapt, want voor ons gevoel reden wij rondjes om het museum heen. Bij de ingang wordt je verwelkomd door twee grote dinosaurussen van kerstboomtakken. Meteen binnen loop je tegen het skelet van een van hun soortgenoten aan, beste beestjes zijn dat vroeger geweest. Als ik het goed heb staat er een T-rex en een brontosaurus, maar tja dat zeg ik natuurlijk met mijn beperkte Jurrasic Parc kennis.
Wij begonnen onze tour bij de zoogdierenhal. De dieren zijn er geordend op landen waarin ze het meest of van oorsprong voorkomen. Mooie etalages met al dan niet opgezette dieren, dat was erg lastig te zien. De gorilla, de impala’s, de leeuwen, de bizons, de bruine en de ijsbeer, allemaal mooi opgesteld in de natuurlijke omgeving.

In de geologie hal het één en ander geleerd over het ontstaan van de aarde en hoe aardbevingen tot stand komen, leuk ingericht en erg leerzaam. Nog even een duik in de grote oceaan hal met een enorme blauwe vinvis in het midden en toen hadden wij wel dorst! In het museum kun je voor lekker veel dollars een klein kopje thee bestellen. De kassier begreep ons niet helemaal en sloeg er per ongeluk drie af, eentje te veel en dat werd een heel gedoe om dat terug te krijgen. Eigenlijk had de kassier liever dat wij het lieten zitten, maar Hollands als wij zijn wilden wij het lekker terug. Na een half uurtje kwam er eindelijk iemand met een code voor de correctie aangesloft, whoepie! Op naar de dinosaurussen, aha volgens mij is deze joekel een T-rex. Verder nog een paar andere soorten waarover ik met mijn kennis maar geen uitspraken meer doe. Wij sloften nog even lekker door langs andere prehistorische diersoorten en kwamen toen aan bij een korte film over de indeling van de diersoorten en dat wij (en wij mensen dus ook) allemaal ergens familie van elkaar zijn. Weet niet meer wat ik nou echt interessanter vond, het bankje om lekker even te zitten of de film! Na de film hadden wij alles in grote lijnen wel gezien, er zijn nog een paar mooie I-max movies maar daar moet je aparte kaartjes voor hebben en de eerst volgende voorstellingen waren al uitverkocht. Op naar de frisse lucht, eerst even een hotdog met kaas en vervolgens lekker snackend Central Park ingelopen. Mooi park met leuke verrassingen en verbluffend stil. Grote stenen rotsen, dan weer een doorgang van gemetselde stenen, een mooie kleine vijver die uitkomt op een grotere, zo nu en dan weer even zicht op de wolkenkrabbers en natuurlijk de prachtige rood/gele herfstkleuren, GENIETEN!
Wij liepen diagonaal door het park heen om zo het meeste te kunnen zien, al met al een dik uur in het park rondgelopen. Bij de schaatsbaan gingen wij het park weer uit, herkenbaar punt en daar moet ook ergens de metro zitten. Nou dat was nog wat! Eerst drie keer om de hoek van het park gelopen, toen maar een wat grotere boog en tenslotte maar gevraagd….. De ingang bleek in een hotel te zitten. Dat zie je vanaf de straat natuurlijk niet. In of eigenlijk onder het hotel was een enorme foodhall deze helemaal rondgelopen, maar geen metro ingang. Buiten nog maar een keer gevraagd en toen bleek deze “in front” van het hotel te zijn. En ja hoor, voor de hoofdingang vonden wij eindelijk het gele bolletje die de ingang van de metro aangaf. Wij zijn het er unaniem over eens dat de herkenningspunten van de metro best wat groter of in ieder geval hoger mogen. Daar zitten wij dan, op weg met onze laatste metrorit naar ons hotel. In het hotel omgejurkt naar mijn vliegtuigkloffie en mijn rugzak maar alvast in mijn flightbag gekeeperd. Ons taxibusje was erg laat en het verkeer in New York erg druk. Heel krap op tijd, dat wil zeggen een kleine twee uur van te voren kwamen wij aan op JFK. Vanaf daar liep alles gelukkig lekker soepel en waren wij mooi op tijd om te boarden. De vlucht was  prima, al was het even schakelen dat het een heerlijke directe vlucht naar Schiphol was. Beetje film gekeken en veel geslapen, het waren lange dagen. Op Schiphol een fijne landing en een snelle afhandeling bij de douane en de bagageband. Vandaag geen taxi maar als fijne afsluiting met het openbaar vervoer naar huis. Lidewij stapte in Kudelstaart weer in haar eigen auto naar huis en toen waren de gezellige, leuke, enerverende en vooral fantastische dagen in de Big Apple echt voorbij……..