Montenegro, Amsterdam – Budva
Maandag 19 september 2016
Hé wat is dat nou! De Starbucks op Schiphol is nog dicht! Het is misschien ook nog wel een beetje vroeg, 05:00 uur! Gelukkig, het is inmiddels 05:30 uur en de Starbucks gaat open, toch nog ruim de tijd voor een grote kop Latte Macchiato en voor Chantal een kopje Chai thee.
Volgens de gegevens op de ticket moesten wij om 06:30 uur boarden, wij waren iets aan de late kant en een hoop mensen waren al behoorlijk zenuwachtig. Uiteindelijk konden wij om 07:00 uur boarden, wat een hoop stress veroorzaakte bij onze medereizigers. Om 07:30 uur, geplande tijd, zat iedereen netjes op zijn plek in het vliegtuig en gingen wij op weg naar Tivat, Montenegro via Ohrid, Macedonië.
De hele vlucht hadden wij last van matige turbulentie door het slechte weer boven Europa en de Balkan. Het landen en weer opstijgen op het vliegveld van Ohrid was daarmee dus ook niet zo een pretje. Na de tussenstop, landen wij met een kleine drie kwartier op het regenachtige vliegveld van Tivat. Even een stempel halen, anders mogen wij het land niet meer uit, en daar stonden wij al buiten! De aankomst c.q. vertrekhal is klein en erg druk met vele vele vakantiegangers en een enkele zakenreiziger. Buiten stond iedereen onder een afdakje te schuilen, het was inmiddels flink gaan plenzen. Gelukkig stond de reisagent van Tui dichtbij en konden wij op een holletje door de regen naar de gereedstaande bus.
In de bus al een beetje kunnen genieten van wat Montenegro ons gaat bieden, veel mooie en goed bijgehouden gebouwen, maar ook veel verval. Na een half uurtje zette de bus ons af bij de carwash in de buurt van Franeta New, een leuk en kleinschalig appartementencomplex in het centrum van Budva. Jelena, de eigenaresse van Franeta stond al op ons te wachten. Ze spreekt geen woord Engels, maar regelde het allemaal netjes. Ons appartement is heel ruim, met vaatwasser, wasmachine strijkbout, strijkplank, oven en een groot balkon, superdeluxe!
Een uurtje later hadden wij in het nog veel luxere Slovenska Hotel de briefing van de excursies en een kleine uitleg over het land Montenegro. De excursies waren best duur en omdat wij de hoogtepunten van ons lijstje, oud Budva, Sveti Stefan en Kotor ook goed zelf konden bereiken met het openbaar vervoer besloten wij geen excursie via Tui te boeken. Er stonden er nog wel twee op ons hoogtepunten lijstje, Ostrog Monastery en Skadar Lake, maar die eerste ging in het naseizoen niet door en de tweede vonden wij op dat moment nog echt te duur. Er zijn vast goede en leuke agentschappen in Budva die beide excursies aanbieden voor een veel schappelijkere prijs!
Op de terugweg naar ons appartement vonden wij een grote supermarkt, hier alvast veel benodigdheden voor de komende week ingeslagen, water, sardientjes in tomatensaus, chocoladepasta, brood, kaas en worst. De prijzen vielen eigenlijk best tegen, de meeste prijzen liggen in de lijn met de Nederlandse supermarkten, sommige goederen zijn zelfs best een stukje duurder. Waarschijnlijk komt dat doordat wij in een echte toeristenplaats zitten. Net toen wij een stap uit de supermarkt wilden zetten begon het weer flink te plenzen, er was een klein windhoos gaande en de schermen op het terras klapperden gevaarlijk heen en weer. De weg was inmiddels helemaal volgelopen en het water stond net onder de knie. De ergste regen afgewacht en ons toen een weg gebaand door de ondergelopen straten naar ons appartement. Het appartement ligt ietsje hoger en wij zitten op de tweede verdieping, dus daar hadden wij gelukkig droge voeten. In het appartement meteen de voeten gewassen, normaal ben ik er niet zo vies van, maar met een verlopen DTP voel je je toch niet helemaal happy met dit soort situaties.
Tijd voor een leuk eettentje! Via Tripadvisor vonden wij een tentje in buurt met volgens de recensies van eerdere bezoekers een goede prijs/kwaliteit verhouding, dat vinden wij altijd leuk en dus gingen wij op pad. Niet voor lang, want het restaurant, Konoba Bulevar, bleek nog geen 50 meter veder op te liggen. Leuk restaurantje met verschillende ruimtes voor grotere groepen en voor kleinere samenstellingen. Vlotte bediening die je leuke voorstellen doet qua gerechten. Wij kozen voor de Simone vooraf, een plankje met verschillende soorten ham, worst, kaas en olijven. Was erg smakelijk, vooral de Montenegrijnse ham is erg lekker. Als hoofdgerecht kozen wij ook voor de Simone, een mengeling van allerlei soorten vlees van de grill. Ook erg lekker. Beide gerechten waren wel veels te veel, maar wel alles kunnen proeven en om de prijs hoefden wij het ook niet echt te laten. Om de gezellige reisdag af te sluiten namen wij nog een lokaal biertje, Niksicko. Van het huis kregen wij daar nog een eigen gebrouwen wodka bij, daar moet je echt van houden, ik blijf het net spiritus vinden. Uiteraard wel beleefd opgedronken. Voor uiteindelijk een kleine € 40 onze buikjes rond gegeten en gedronken, Konoba Bulevar is een aanrader.
Oud Budva
Dinsdag 20 september 2016
Lekker geslapen in een heerlijk bedje. Rustig aan opgestaan en ontbeten, de vakantiemodus bevalt meteen goed. Na het ontbijt een kleine planning gemaakt voor de rest van de vakantie, vooral omdat de voorspellingen voor de eerste paar dagen nog wat wisselvallig zijn.
Vandaag is nog niet zo een beste dag, de regen hangt in de lucht en de zon komt maar af en toe door. Wij blijven dus lekker in de buurt en gaan (oud) Budva verkennen. Via de gezellige boulevard met vele restaurantjes en leuke vissersbootjes kwamen wij bij de haven. Hier liggen een aantal imposante jachten vanuit de hele wereld, New Jersey, Londen en Milaan. Inderdaad, Montenegro mag je best het Monaco van de Balkan noemen.
Aan het eind van de haven kun je via een kleine stadspoort oud Budva in. Leuke smalle straatjes met boetiekjes, souvenirwinkeltjes, restaurantjes en barretjes. Het was er wel erg druk, de dagjes mensen met de boottochten vanuit andere plaatsen zijn er ’s morgens ook en dat zorgt ervoor dat je bijna over de hoofden kunt lopen. Al slingerend door de straatjes kwamen wij aan bij de stadsmuur aan de kant van de zee. Vanaf de stadsmuur kon je een rotspartij zien met een tunneltje. Nieuwsgierig als wij zijn besloten wij het drukke oud Budva achter ons te laten en naar de tunnel te lopen.
Over een kleine strandje met loopplanken, kwamen wij bij een pad dat langs de rotskust liep. Hier staat het beroemde beeld van de ballerina van Budva. Dit beeld staat symbool voor een meisje dat elke dag naar het strand kwam om daar te wachten op haar verloofde die over zee op reis was gegaan. Haar verloofde kwam maar niet terug en op een dag werd zij dood aangetroffen op een rots, kijkend naar de zee.
Vanaf dit punt heb je overigens ook een mooi, maar voor ons helaas bewolkt uitzicht op de stadsmuur van oud Budva. Het pad liep verder langs de kust en kwam uit bij de tunnel in de rots. Over gammele bruggetjes met verrotte en missende plankjes gingen wij door de tunnel. Aan de andere kant lag een leuke verrassing, een prachtige baai met dito zandstrand (Mogren Beach) omringd door hoge kliffen. Sandalen lekker uit en banjeren langs de baai over het grove zand en door het frisse zeewater. Het zonnetje deed weer goed zijn best, heerlijk! Aan het eind van de baai lagen weer behoorlijk wat rotsen en hoewel wij er wat mensen zagen klauteren, besloten wij toch niet verder te gaan. We hadden wel onze goede sandalen aan, maar het zag er toch iets te glibberig en te puntig uit. Bovendien kwam er best een donkere lucht aan, dus besloten wij terug te gaan naar de bewoonde wereld.
Langs de boulevard een leuk tentje, Kralj, gevonden voor de lunch. Wij waren nog niet onder een parasol of het begon te regenen en niet veel later ging dit over in een flinke plensbui. Gelukkig zaten wij in het midden van de parasol en hadden wij geen, zoals andere gasten wel hadden, last van lekkage. Chantal koos voor de spaghetti Carbonada en ik ging voor een Griekse salade. Beide waren prima te eten.
Toen de regen na een kleine twee uur weer wat minder werd, gingen wij weer op pad. Dit keer gelukkig geen ondergelopen wegen. In een steeg vonden wij een gezellige markt, vlees, vis, groente en fruit. Altijd leuk zo een markt, alleen waren de verswaren amper geprijsd, dat was erg jammer anders hadden wij er zeker wat gekocht, waren immers nog op zoek naar vers fruit. In de grote supermarkt van gister nog wat boodschappen en fruit gehaald en daarna in ons appartement op het balkon gechilled met een goed boek, echt weer om er op uit te gaan was het niet meer.
’s Avonds op zoek gegaan naar het restaurant “Taste of Asia“, deze staat overal erg goed aangeschreven, met name de curry’s schijnen heerlijk te zijn. Wij zijn benieuwd!! Dit keer was het wel een stukje verder lopen en leuk, een keer de andere kant van Budva op. De meeste restaurants liggen in het gebied rondom de boulevard.
Het duurde even voordat er iemand doorhad dat er bezoekers in het restaurant waren, maar daarna werden wij vlot geholpen. Van het huis kregen wij een Aziatische koolsalade als voorafje, zelf hadden wij loempiaatjes besteld. Chantal koos de sweet and sour chicken en ik ging voor de green curry met chicken en inderdaad om je vingers bij af te likken. Heb hem buiten Azië, zelden zo lekker gegeten! De rekening was wederom ook weer oké. De supermarkt mag dan redelijk Nederlandse prijzen hebben, goed uit eten gaan doe je hier wel voor de helft van de prijs van Nederlandse restaurants.
Op de terugweg het busstation nog even binnengegaan voor de vertrektijden van de bussen. Deze rijden erg regelmatig naar de plaatsen waar wij heen willen, Kotor en Sveti Stefan, dus dat moet de komende dagen goedkomen!
Sveti Stefan
Woensdag 21 september 2016
Wederom lekker en lang geslapen, snel ontbeten en hup naar het busstation voor een bezoek aan het mooie Sveti Stefan. De buskaartjes waren snel gekocht, helaas is het niet mogelijk om een retourtje te kopen en de prijzen zijn fors hoger dan vermeld staat in de Lonely Planet. Jammer, maar uiteindelijk is het allemaal nog prima te betalen, voor € 2,50 mogen wij mee naar Sveti Stefan. De bus zat helemaal vol, achterin vonden wij nog twee plekjes, niet echt mijn favoriet over bochtige wegen. Na een kleine 20 minuten waren wij bij Sveti Stefan, gelukkig gingen er nog meer mensen uit, want hoe wij de chauffeur moesten waarschuwen waren wij nog niet achter. Achteraf was de busrit ook meegevallen, de wegen waren goed en minder bochtig als verwacht, pfieuw!!
De bus stop was op een mooi uitzichtpunt over het schiereiland Sveti Stefan. Alvast een paar leuke plaatsjes geschoten en daarna op zoek naar het pad naar beneden. Er loopt uiteraard ook een weg, maar de paadjes/trappetjes naar beneden zijn veel sneller en leuker.
Wij dachten al snel het pad naar beneden te hebben gevonden bij het uitzichtpunt, maar dat bleek uit te komen in een appartementencomplex. Een stukje verder, half verscholen in de bosjes vonden wij een trappetje naar beneden, dit bleek wel het juiste trappetje te zijn. Even een drukke weg oversteken en bij een volgend trappetje weer verder naar beneden. Over de kleine, kale boulevard liepen wij langs het strand, waar je € 30 voor een ligbedje per dag betaald, naar de brug die het eilandje met het vaste land verbindt. Helaas staat daar bewaking en Sveti Stefan is nu een afgesloten resort en alleen de gasten mogen er nog op. Aan de rechterkant van de brug was ook een strandje, dit behoort bij het resort en daar mag je € 80 neerleggen voor een dagje op een ligbedje. Ja, Sveti Stefan is voor the Rich and the Famous. Jammer, maar door verschillende verhalen hadden wij er wel rekening mee gehouden dat het schiereiland en het bijbehorende strand niet meer toegankelijk was voor niet gasten.
Langs het “dure” strand naar een uitzichtpunt op de rechterkant van Sveti Stefan gelopen. Hier bleek een leuk paadje te lopen door een stuk bos, met als uitkomst een roze gekleurd strand met een mooie villa. Dit bleek Kings Beach te zijn (iets goedkopere bedjes € 75), hier zeker een uurtje rondgelopen op zoek naar meer! En dat vonden wij, er was een mooi aangelegd olijfbomenbos en vanaf de kliffen had je ook fantastisch uitzicht op de azuurblauwe zee.
Overigens dachten wij hier ook het paadje naar het Praskivica klooster te vinden, helaas! Wij liepen terug naar de brug bij Sveti Stefan in de hoop daar een bordje te vinden, het moet namelijk goed aangegeven staan, maar ook hier geen bordjes. Uiteindelijk besloten om het maar na te gaan vragen bij een agentschap. De vrouw gaf ons de goede route, maar raadde onze wandeling en bezoek aan het klooster wel af in verband met de slangen, dat leek haar niet echt verstandig op onze sandalen. Wij waren het wel met haar eens, gelukkig had zij een goed alternatief, een iets lager gelegen kerkje met nog steeds mooi uitzicht op Sveti Stefan. Deze route was volgens haar veel veiliger, nou ja veiliger, het was nog best een aardig stukje langs de drukke weg zonder voetpaden. Wij liepen half in de begroeide berm, met het verhaal over de slangen toch niet zo fijn, maar met het voorbij razende verkeer wel de beste oplossing. Whaaaaaaaaaaa, ja hoor daar stapte ik bijna op een dode slang, brrr ze zijn er dus echt! Na de bocht zagen wij de brug waarna snel een trappetje omhoog moest zijn naar het kerkje, gevonden! Bovenaan het trappetje liep een weg naar een nog in gebruik zijnde begraafplaats. Het zijn bijna allemaal familiegraven, ook de mooie grafdecoraties van rode rozen vielen op. Heel erg kitsch maar tegelijkertijd ook elegant. De graven zelf zijn redelijk strak en zonder veel tierelantijnen. Best een beetje bizar om tijdens de vakantie een begraafplaats te bezoeken, maar ook dit hoort bij het leven en de cultuur van een land.
Via dezelfde weg wilden naar het kerkje, maar halverwege vonden wij een short cut naar het kerkje. Dit paadje was behoorlijk overwoekerd en dat maakte het ook wel een beetje spannend. Chantal ging voorop. Ineens “Dit is niet goed, we gaan NU terug”, het klonk wel heel dwingend en dus zette ik het op een lopen. Beiden spurten wij het pad weer af. Toen wij weer veilig op de weg naar de begraafplaats stonden zei Chantal dat zij een dikke bruine slang had gezien. Ik zag alleen een klein katje en veel takken…… Het zekere voor het onzekere en wij gingen op pad via de omweg naar het kerkje.
Het kleine kerkje hing vol met prachtige fresco’s, heel kleurrijk. Op het pleintje bij de kerk stond een pomp met lekker fris water en een oud schooltje. Het schooltje is nu niet meer in gebruik en wordt kennelijk bewoond, want er staan sandalen bij de deur. Niet veel later bleek dat de sandalen van de priester waren, die kwam ook even naar buiten om ons te groeten en te kijken wat wij er allemaal bij zijn kerkje uitspookten. Naast het schooltje liep nog een trap omhoog, bovenaan stond je weer op de begraafplaats, aha hier was dus ook een short cut! Vanaf dat punt heb je een mooi uitzicht over Sveti Stefan en de kust. Hier lekker even genoten van de zon, de rust en het uitzicht.
Langs de drukke weg liepen wij weer terug naar de bushalte, de bus hadden wij net gemist en over een uur komt pas de volgende. Hebben wij mooi even tijd om lekker te lunchen in het restaurantje met uitzicht op het pittoreske Sveti Stefan. Wij kozen voor een vissnack voor twee. Lekker, een flink bord met garnalen, inktvis, octopus, zalm, olijven en vers stokbrood. Een uurtje lekker gesmuld en nu wel op tijd voor de bus. Dit exemplaar was een stuk kleiner en daarmee ook een euro goedkoper. Bij het steegje in de buurt van ons appartement konden wij uitstappen, in geen velden of wegen een halte te bekennen, dus opstappen kan hier dus helaas niet.
nmiddels was de lucht alweer aardig aan het betrekken en niet veel later begon het weer een beetje te regenen. In ons appartement Ticket to Ride gespeeld, nog wat gelezen op het balkon en een leuk restaurantje uitgezocht. Het restaurantje bleek echter wat lastig te vinden en dus gingen wij op zoek naar wat anders langs de gezellige boulevard. Er zijn vele, vele tentjes maar wederom veel van de grill en daar hadden wij allebei geen trek in. De lunchtent van de dag daarvoor was goed bevallen en daar hadden ze een iets bredere menukaart. Daar neergestreken en allebei kozen wij voor de 4 smaken pizza met een lokaal biertje. De pizza was lekker dun en goed gevuld. Met een tweede biertje nog even nagetafeld en genoten van de leuke dag.
Kotor
Donderdag 22 september 2016
Vroeg op voor de boottocht langs de kust van Montenegro, of nee toch niet, morgen wordt het veel beter weer en vandaag blijft het toch nog een beetje dreigend. Vandaag dan “maar” naar Kotor. Op naar het busstation. Helaas hadden wij de bus net gemist, geen straf, de zon scheen het station binnen en het was leuk om mensen te kijken. De volgende bus zat ook al snel vol en dus mocht ik achterin staan, Chantal wist het laatste plekje voorin nog te bemachtigen, de bofbips. De weg naar Kotor was niet al te bochtig en niet al te lang, maar kwam wel wat groentjes uit de bus. Even mak aan en door! Genoeg te zien in Kotor!
Wij wilden beginnen met de stadsmuur en het mooie uitzicht dat je vanaf daar hebt. Het was vanaf de poort even zoeken naar de weg naar boven, maar niet veel later hadden wij hem toch gevonden. Even 3 euro aftikken en wij konden beginnen aan de 1.350 treden naar boven.
Niet alle treden waren nog even goed en ook de afstand tussen de treden was soms behoorlijk verschillend. Naast de trap liep ook nog een vrij steile keilenweg, maar deze was redelijk gladgelopen. Naar boven is de keilenweg wel te doen, maar naar beneden geen optie, tenzij je heel snel beneden wilt zijn. De trap is slechts 50 cm breed, het passeren ging wat lastig. Gelukkig was het niet al te druk en ging het opzij stappen voor de dalers prima. Op elke hoek was het uitzicht weer anders en hoe hoger je kwam, hoe spectaculairder het uitzicht. Rustig aan naar boven geklommen tot het kerkje, ongeveer halverwege. Het is een leuk klein kerkje met een mooi altaar, of het nog in gebruik is heb ik niet kunnen vinden. Het is in ieder geval een lekkere en koele rustplek.
Bij het kerkje keren veel mensen om en gaan weer naar beneden. Wij, die-hards, gingen natuurlijk door naar de top! Deze weg/trap was slechter begaanbaar, maar nog steeds goed te doen. Onderweg vele ruïnes van uitkijkposten en wachtershuisjes tegengekomen. Delen van de muur staan ook nog steeds overeind. Het was op dit gedeelte dus een stuk rustiger en voor wij het wisten stonden wij al bij het hoogste punt. Het uitzicht vanaf hier was echt super, je kan alle kanten op kijken en wij boften ook nog met het weer. De lucht was een beetje bewolkt maar je kon nog erg ver kijken.
Van de gebouwen is behalve wat muren met gaten voor ramen, niet veel meer over. Maar het is wel een perfecte plek om te genieten van het uitzicht en onze energie weer op te laden voor de tocht naar beneden, over wederom 1.350 treden!
De tocht naar beneden ging uiteraard stukken sneller, al was het op sommige stukken wel oppassen. Het was ook nog wat rustiger geworden, zo rond het middag uur vinden de meeste mensen het toch te warm om nog naar boven te lopen. Op de terugweg dus toch nog de foto’s zonder mensen kunnen maken. Bovendien zie je van boven naar beneden altijd weer andere dingen en stond de camera op de terugweg ook niet stil.
Na deze stevige klim en daling was het tijd voor een lekkere burger en Montenegro sandwich bij de Harbours Pub op een leuk binnenpleintje in oud-Kotor.
Tijd om lekker te slenteren door de binnenstad van oud-Kotor. Via vele leuke en smalle straatjes kwamen wij bij de stadsmuur aan de kant van de rivier. Vanaf hier kon je het enorme cruise-schip, de Thomsons Dream, zien liggen. Chantal wilde graag het schip van dichtbij zien en ook graag zien vertrekken. Hoe leuk is dat! Het schip wilde ook net gaan vertrekken, de hoorn had al geklonken. Op een holletje gingen wij op zoek naar een mooie plek buiten de muren van oud-Kotor, bij de kade zelf mag je helaas niet komen, maar vanaf het naastgelegen parkje had je ook prima zicht op de boot. Op een meerpaaltje genoten van de zon (ja, ja hij schijnt nog steeds) en gekeken naar het enorme schip dat in de kleine baai zijn draai moest gaan maken. Het past allemaal precies en een kleine 20 minuten later liet het schip de haven van Kotor achter zich. Leuk om mee te maken, maar nu weer terug naar oud-Kotor, er valt er nog genoeg te zien!
Al slenterend kwamen wij aan bij de kathedraal van St Tryphone. Boven in de sacristie naast de kerk is een kleine tentoonstelling van allerlei relikwieën en heb je een leuk uitzicht over het levendige pleintje.
De klokkentorens zijn pas in 1667 gebouwd, nadat de kathedraal voor de zoveelste keer beschadigd was tijdens een aardbeving. De linker klokkentoren is nooit afgebouwd en de rechter kun je helaas niet meer bezoeken, hopelijk wordt deze in de toekomst nog gerestaureerd. In de kerk op de bank nog even genoten van de stilte, de koelte en de mooie inrichting.
Straatje in, straatje uit, steegje in , steegje uit, pleintje op en over, heerlijk! Oud-Kotor blijft wel klein en inmiddels alles wel gezien. Op een terrasje bij de poort hebben wij genoten van een biertje, de mensen, de gezellig dag en dat alles in een stralend zonnetje.
Onze bus naar Budva stond al zo goed als klaar, nog even snel een kaartje kopen, waaaaaaat 50 cent duurder dan de heenweg?!? Het bus-systeem van Montenegro, ik kan er nog geen pijl op trekken…….
De bus was redelijk leeg en wij konden een leuk plekje voorin bemachtigen, nu wel genieten van de omgeving tussen Kotor en Budva. In Budva aangekomen was het inmiddels al weer tijd voor het avondeten, wij liepen daarom maar meteen door naar Restaurant Hong Kong in de haven. Er was een simpele kaart en een ober die waarschuwde dat je beter geen vis kon bestellen omdat deze niet vers is. Jammer, had wel trek in een garnalen curry! Uiteindelijk koos Chantal voor de dumpling soep en de fried noedels en ik koos voor de sweet & sour soep en de rijst met rundvlees. Het eten was erg weinig chinees, soep en rijst met heul veul mais en doperwten. Te eten, maar niet echt lekker, een no go dus. Chantal vond haar eten wel oké, al was haar bordje meer spaghetti dan een bord vol met lekkere noedels.
Op de terugweg naar ons appartement nog even langs een paar agentschappen geweest voor een excursie naar Ostrog en Skadar Lake. Uiteindelijk kom je veelal bij dezelfde keten uit, in dit geval het Gardasevic Travel agentschap, ziet er goed uit alleen beetje jammer dat er niet heel veel Engelse gidsen zijn. Morgen nog maar even verder zoeken.
Bootexcursie langs de kust van Montenegro
Vrijdag 23 september 2016
Wekkertijd! Vandaag op bootexcursie langs Sveti Stefan, Petrova, de blauwe grotten en Hawaii Beach. Wij hebben de excursie a € 10 per persoon geboekt bij Hakuna Matata. Vandaag gingen zij op stap met de mooie ruime boot, Laguna. Wij kozen voor een lekker plekje op het zonnedek. Wij waren kennelijk redelijk op tijd, want net voor vertrek kwamen er nog een paar groepen aan, de boot was vol, maar niet te, er was nog voldoende plek om ruim te kunnen zitten. De zon scheen ook volop, dus alles zat heerlijk mee! Wat een leven! Wij voeren dicht langs de mooie kustlijn, grillige kliffen en mooie blauwe plekken in de zee. Af een toe een kleine grot of inham met een piepklein strandje, allemaal erg fotogeniek.
Vanaf het water ook Queens en Kings Beach gezien en dan is het nog idyllischer dan wanneer je er over heen loopt. Wederom maar 1 strandbedje verhuurd. Sveti Stefan was aan de achterkant, waar wij vanaf de boot nu goed zicht op hadden, één klifpartij, geen idyllische strandjes of mooie uitsparingen in de rotsen. The Rich & The Famous moeten dus wel echt naar het “vaste” land voor een stukje zandstrand. Het zicht vanaf de zee op Sveti Stefan was wel mooi, loodrechte kliffen met mooi rode daken er boven uit. Een stukje voorbij Sveti Stefan gingen wij voor anker en kon je een frisse duik in de zee nemen. Chantal nam het er even van, ik ben lekker op het dek in de zon blijven zitten en heb genoten van het uitzicht op Sveti Stefan.
Wij voeren weer verder langs de mooie kust, genietend van de zon en de warmte op het dek. Bij het strand van Petrovac hadden wij een heerlijke twee en half uur vrije tijd om te lunchen, Petrovac te verkennen of gewoon lekker op het strand te liggen. Wij kozen voor het laatste, een leuk zandstrandje en helder blauw water om in te zwemmen, feestje! Na de verkoelende duik al bakkend en lezend in de zon opgedroogd, net op tijd weer klaar voor een fijne lunch in de haven. Chantal ging voor de gefrituurde inktvis en ik had spaghetti met kip en vis. Goede en vlotte bediening en het eten was meer dan genoeg en erg smaakvol.
Iedereen begon zich weer langzaam naar de boot te bewegen, wij wilden wel weer graag bovenop zitten en besloten ook weer op te stappen. Het was nu wel wat frisser, wij hadden tegenwind en dat zorgde voor een veel ruigere terugtocht. De wind begon aan te trekken en hierdoor was aanleggen bij de blauwe grot helaas geen optie meer. De kapitein probeerde nog wel voor anker te gaan, maar de afstand om naar de grot te zwemmen was te groot. Er werd besloten om door te varen naar Hawaii beach.
Hawaii beach bleek volledig uit stenen te bestaan, je kon er wel een bedje huren voor 25 euro, maar voor een uurtje liggen vonden wij dat wel wat veel. Nog even geprobeerd met onze sarongs op het stenenstrand, maar dat was geen succes. Wij namen de taxi(speed)boot terug naar het vaste land van Montenegro. Langs de boulevard gezellig een drankje gedronken en nog wat laatste zonnestraaltjes meegepikt. Zaten allebei nog best vol van de lunch en de dikke vette Magnum op Hawaii beach en besloten daarom niet uit eten te gaan, maar in het appartement een tonijnsalade te maken. In de supermarkt de ingrediënten gescoord en voor ’s avonds bierworstjes bij een paar gezellig potjes Ticket to Ride. Het was weer een leuke en goed gevulde dag, de excursie was prima geregeld en de organisatie Hakuna Matata is zeker een aanrader!
Skadar Lake
Zaterdag 24 september 2016
Hopla! Half 7 de wekker want er staat weer een leuke excursie op het program! Met Tui naar het mooie Skadar Lake. Konden geen plaatselijke reisagent vinden die voor ons vertrek nog naar het Skadar Lake zouden gaan en dus viel de keuze op Tui. Aan de prijzige kant, maar we krijgen vast waar voor ons geld en een Nederlandse gids is ook wel makkelijk. Wij mochten opstappen bij het Slovenska Plaza, wij waren de eerste groep die opgehaald werd. Bij Sveti Stefan een fotostop gehad en de gids vertelde een paar leuke anekdotes over het eiland. Zo heeft Sofia Loren het hotel geopend, kost een kamer gemiddeld € 800 per nacht, is Djokovic er getrouwd en heeft hij zijn zoon naar het schiereiland vernoemd. Een klein uur later, inmiddels gearriveerd in Petrovac, stapte de laatste medereizigers in en kon de excursie echt beginnen.
De weg naar Virpazar, onze opstapplaats voor de boottocht, was erg bochtig, gelukkig zaten wij redelijk voor in en hadden wij een goede en behendige buschauffeur. Onze eerste stop was een prachtig uitzichtpunt over het meer. Je kon het meer bijna in zijn geheel zien liggen.
Een klein half uurtje later arriveerden wij bij het bezoekerscentrum. Hier werd wat uitleg gegeven over de verschillende natuurparken in Montenegro. Er was ook heel veel informatie over de flora en fauna in en om het Skadar Lake. Grootste verrassing voor ons was dat dit ook het leefgebied van pelikanen is, beetje jammer was daarna dat wij voor het spotten van de pelikanen helaas niet helemaal in het goede gebied zaten. In het bezoekerscentrum wel een opgezette pelikaan gezien, het zijn beste beesten!
Niet ver van het bezoekerscentrum was onze opstapplaats voor de boot. Prima bootje en voldoende zitplaats voor iedereen. De boottocht was goed verzorgd met een thuisgestookte wodka (je moet er weer van houden) en een soort oliebollen. De oliebollen smaakten prima! Het meer was erg mooi zo tussen de bergen en met de vele, vele waterlelies. Behalve wat meeuwen, eenden en aalscholvers geen andere interessante dieren gezien. Vermoed dat wij daarvoor niet echt de juiste vaarroute hadden. Wij voeren voornamelijk over het open water en weinig dicht langs de waterkant. De zwemplek viel ook een beetje tegen, niet echt een idyllisch plekje maar gewoon een plons midden in het meer, kon zomaar “gewoon” de Westeinderplas zijn. Teveel gedoe met natte kleren en dat vonden vele medereisgenoten met ons en uiteindelijk nam niemand een duik. Wij voeren weer verder. De gids liet ons nog wat waterkastanjes zien en toen was het alweer tijd voor de terugtocht. Helaas gingen wij exact dezelfde weg terug en hebben wij niets nieuws meer gezien. Gelukkig was het weer opperbest en konden wij lekker genieten van het briesje en het zonnetje.
Daar is de opstapplaats en de bus alweer, de twee uur zijn voorbijgevlogen. De bus bracht ons naar een mooi restaurant in Rijeka Stari Most. Als voorgerecht hadden wij een overheerlijke vissoep. Het hoofdgerecht was een Forel geserveerd met een frisse tomaten-komkommer-koolsalade. Het was even peuteren met de graatjes, maar een beetje werken voor lekker en vers eten is echt geen straf. Als bonus voor ons gepeuter kregen wij een soort appelgebakje, erg machtig en lekker. Tonnetje rond rolden wij de stoel af om even te gaan uitbuiken in de mooie directe omgeving van het restaurant. Mooie bruggen in de buurt en een mooi zicht op de rivier achter het restaurant. Het dorpje zelf was erg klein en stil.
Wij gingen weer even op weg met de bus, voor een kleine tien minuten. Tijd voor weer een mooie uitzicht foto op de gevaren route en ……… de borsten van Sophia Loren. Ja, ja er liggen twee puntige rotsen naast elkaar en deze moesten in die tijd natuurlijk een naam hebben en laat nou net de punt-BH van Sophia “trending” zijn, rare mensen die (toen nog) Joegoslaven.
Rond 16:00 uur waren wij weer terug in Budva, wij lieten ons afzetten in oud Budva, het is lekker weer dus een terrasje kan nog wel even. Een biertje, een colaatje, aan de Sudoko en het reisverslag, het goede leven! O ja en natuurlijk ongestoord mensen kijken. Voor de avond een salade in de buurtsuper gehaald, de lunch zat nog halverwege ons verteringssysteem en echt veel trek hadden wij dus niet. Chantal nog even alle hoeken van het bord laten zien met Ticket To Ride en daarna moe maar voldaan van de mooie en leuke dag ons bedje in gekropen.
Ostrog Monastery
Zondag 25 september 2016
Beng, het kan nog gekker, om 6:00 uur de wekker! Gister besloten dat wij vandaag toch naar het Ostrog klooster gaan. Het is even spannend en afwachten hoe goed de gids Engels spreekt, maar anders hebben wij altijd onze reisbijbel, de Lonely Planet nog. Wederom was onze opstapplaats Slovenska Plaza. Ruim op tijd kwamen wij er aan en de verkoopster van de trip was er ook om ons op te vangen en te “overhandigen” aan de gids van de dag. Wij waren de eerste Nederlanders die met deze gids meegingen en zowel de gids als wij vonden het spannend. De gids wilde graag dat wij voorin kwamen zitten zodat zij geen Engels door de microfoon hoefde te praten, ze was er wat onzeker over. De gids was erg vriendelijk en vertelde eerst alles in het Russisch/Joegoslavisch en daarna kwam ze bij ons zitten en vertelde het nog even in het Engels. Het was allemaal prima te verstaan en te begrijpen. De reis naar het klooster duurde een dikke twee uur en ging over bochtige en smalle bergweggetjes. Gelukkig weer een goede en bekwame chauffeur, daar word ik gelukkig van!
In een dorpje in de buurt van het klooster mochten wij de bus even uit om de benen te strekken en alvast onze lunch te bestellen. In de directe omgeving van het restaurant waren gezellige souvenirswinkeltjes, voor, tijdens en na de lunch gaan wij ons zeker wel vermaken, fijn vooruitzicht!
Het is leuk om zo door het binnenland van Montenegro te rijden en de omgeving te zien veranderen. Bij het laaggelegen klooster aangekomen kon je er voor kiezen om naar boven te lopen of om voor 1 euro de taxi bus naar boven te nemen. Omdat wij toch graag in de buurt van de gids wilden blijven en de gids ons ook graag in de buurt hield, namen wij de taxi bus naar boven. Bij het bovengelegen klooster was het gezellig druk, er komen veel gelovigen, maar erg weinig toeristen. De gids begeleidde ons persoonlijk door het klooster heen. Eerst gingen wij naar de plek waar de botten van de heilige St. Vasilije bewaard worden. Een klein kamertje uitgehakt in de berg, waar alle gelovigen naar binnen gaan om door een priester te worden gezegend. Naast de priester stond een mandje waarin je een briefje met vijf namen kon doen, met dit briefje vraag je om gezondheid voor die personen en indien nodig genezing. Mooi om alle gelovigen zoveel kracht uit dit bezoek te zien halen.
Via trappen in het klooster, uitgehakt in de rotsen, kwamen wij bij de bovensten verdieping. Vanaf hier had je allereerst een super uitzicht over de omgeving, de bergen en de vallei. Op deze plek kon je ook briefjes met wensen achterlaten en kaarsen branden. Dit keer voor overledenen, zieken en de mensen die graag zwanger willen worden. Aan de andere kant van de gang is St Vasilije, de stichter van het klooster, gestorven. Op deze plek groeit 900 meter boven de zee, zonder water op een kale rots nu een boom. Een mirakel!
In het tussenstuk, een open gedeelte van de gang, mooie foto’s van het uitzicht gemaakt. Vele, vele gelovigen gaan daar voor de fresco’s van St Vasilije en St Stanko op de foto. De gids vond dat het leuk was om ons daar ook op de gevoelige plaat vast te leggen. Oké dan!
Wij daalden de trappen weer af naar beneden, naar een leuk souvenirwinkeltje met o.a. afbeeldingen van het klooster en St Vasilije. Uiteindelijk een leuke afbeelding gevonden van het klooster en St Vasilije in één, bleek nog een koopje ook, 50 ct!
Bij het loket, naast het offergedeelte van het klooster, kaarsen en heilig water gekocht. In een zwart van de rook geblakerd offerkamertje de kaarsen aangestoken en wederom gevraagd om gezondheid voor iedereen die mij lief is. Het waterflesje, met mooi reliëf van het klooster en St Vasilije, gaat mee naar huis, wie weet kunnen wij het ooit nog eens gebruiken.
De fijne groep, denken wij want wij verstaan er natuurlijk geen drol van, was netjes op tijd klaar voor de afdaling naar beneden. De stenen waren best glad gelopen en de treden van de trappen waren behoorlijk ongelijk, beetje oppassen dus maar wel een hele leuke route zo slingerend naar beneden en uiteindelijk ook goed te doen. Een kleine 20 minuten later stonden wij bij het kerkje dat gewijd is aan St Stanko. St Stanko was een herder die altijd met een crucifix in zijn hand liep. Toen de Ottomanen hem vroegen waar het Ostrog klooster was, hield hij zijn lippen stijf op elkaar. De Ottomanen probeerden vervolgens zijn crucifix af te pakken, maar ook dat stond St Stanko niet toe. De Ottomanen besloten zijn hand af te hakken. Veel later werd zijn hand teruggevonden, nog helemaal in tact en niet vergaan. In zijn hand hield hij nog altijd de crucifix. Dit wonder zorgde ervoor dat St Stanko heilig werd verklaard. Het kerkje is erg klein en knus, met mooie muurschilderingen.
Via verschillende trappetjes en een paar steile paadjes kwamen wij aan bij het laaggelegen klooster. Ook mooi, maar in vergelijking met het hooggelegen klooster en het kerkje van St Stanko erg gewoontjes. Helaas ook al weer tijd om deze bijzondere en religieuze plek te verlaten.
Terug via de bochtige wegen, naar het restaurantje voor de lunch. Smaakte prima en in de buurt uiteraard nog leuke souvenirtjes gescoord, leuke armbandjes met blauwe stenen.
De volgende stop is de hoofdstad Podgorica, voor een bezoek aan een enorme kathedraal. De weg er heen was niet heel speciaal, maar de gids nam de tijd om ons het e.a. in het Engels uit te leggen. Leuk, af en toe met handen en voeten, maar aan het eind was het verhaal iedere keer weer helder! De Cathedral of Christ Resurrection zorgde voor een echt wow-moment! Echt enorm groot, mooie felle muurschilderingen en heel veel goud. Er is geen stukje witte muur meer over, aan de binnenkant. Van buiten is de kathedraal namelijk spierwit. In het midden van de kathedraal hangt een enorme kroonluchter en recht daaronder een standaard met afbeeldingen van heiligen die door de gelovigen gekust worden. De gids gaf ons tien minuten de tijd om de kathedraal op eigen houtje nog even door te lopen. Beneden was nog een ruimte met een altaar, deze was nog niet klaar, maar ook hier waren de prachtige plafond en muurschilderingen al te zien.
De bus reed Budva alweer binnen. De leuke en vooral mooie momenten excursie zat er al weer op. De lieve gids bedankt met een armbandje en een leuke fooi. Ze heeft ondanks haar mindere Engels er alles aan gedaan om ons een superdag te bezorgen. Onze trip met Gardasevic Travel is erg goed bevallen en is wat ons betreft zeker een aanrader voor meerdere excursies, helaas gaan wij morgen alweer naar huis…..
In ons appartement begonnen met het inpakken van de tassen, nog even een verfrissende douche en op naar ons laatste diner in Budva, Montenegro. Om de hoek bij ons appartement zit het restaurant Aquarius, al veel lovende recensies gelezen op Tripadvisor en dus onze laatste kans gegrepen!
Wij namen de visschotel voor 2 met mosselen, inktvis, garnalen en een witvissoort. Als bijgerechten kregen wij een vissalade, rijst met inktvis en een zwarte risotto. De ober beval ons nog een lekkere wijn aan en toen was ons plaatje compleet. De vis was erg lekker en vooral de verse mosselen smaakten veel beter dan die uit een diepvrieszak die meestal in de rijst met seafood zitten. Smikkelen dus! Als toetje nog een frisse watermeloen en toen zat ook dit er al weer op in Montenegro. De echte Montegrijnse keuken deze week niet echt ontdekt, maar wel erg vaak lekker gegeten.
Trusten……… onze laatste nacht in Montenegro gaat in!
Back to Holland
Maandag 26 september 2016
Weer de wekker, maar nu op een meer respectabele tijd van 7:30 uur, kunnen wij nog even rustig ontbijten en de laatste dingen inpakken. Alle restjes niet op kunnen krijgen, hopelijk houdt Jelena (de eigenaresse) van sinaasappels en groene thee. Wij werden weer opgepikt waar wij een week geleden werden gedropt, de autowasstraat aan de hoofdweg. Ruim voor tijd stonden wij klaar om nog even de laatste zonnestraaltjes mee te pakken, die ga ik wel missen hoor, de Montegrijnse zon!
De bus zat al redelijk vol, wij vonden de laatste twee plekjes naast elkaar, gezellig! De rit naar het vliegveld duurde een kleine twintig minuten. Op het kleine vliegveld konden wij voor de deur uitstappen, je staat dan ook meteen in de vertrek- annex aankomsthal. De balie was nog niet aangegeven en dus bleven wij een beetje plompverloren in het midden wachten. Daar kwam de balie op het bord en deze bofbipsjes stonden ineens heel mooi vooraan. Snel de koffer ingecheckt en daarna meteen door, supersnel langs de security, de douane met een stempeltje voor akkoord voor vertrek en daar stonden wij alweer in de kleine, bomvolle en chaotische vertrekhal.
In totaal zijn er 6 gates en uiteraard vertrok ons vliegtuig van de laatste, achteraan in de bomvolle vertrekhal. Ja, je kunt natuurlijk niet altijd mazzel hebben en dus ploegden wij ons door de wachtende mensen heen. In een klein hoekje bij de WC vonden wij nog een plekje waar wij met zijn tweetjes konden staan, gezellig dicht bij elkaar en vele andere mensen. Er werd nauwelijks iets omgeroepen en de het scherm met de vertrekinformatie hing, je raadt het al, helemaal vooraan in de hal. Ver voor onze vertrektijd zagen wij het toestel van Tui al landen. Alle gates waren toen bezet en dus parkeerde het vliegtuig aan de zijkant van het gebouw. Wij gingen ervan uit dat het toestel uiteindelijk gewoon naar gate 6 zou gaan rijden, dus wij bleven rustig afwachten en lekker lezen in onze e-readers, het was ook pas half 12. Inmiddels waren er de meeste toestellen vertrokken en was het een stuk rustiger in de hal. Ineens hoorden wij gillen “Amsterdam”, “Amsterdam”! Bleek dat er een gatewijziging was geweest en wij moesten nu in stappen bij gate 2. Door de drukte hadden wij helemaal niet gezien dat het vliegtuig van Tui was verplaatst. De meeste mensen zaten al in het toestel, die waren al eerder zenuwachtig naar de schermen gelopen om te kijken bij welke gate het toestel zou komen te staan. Wij, kneusjes, niet, wij bleven gewoon rustig afwachten……. Dat levert in het toestel een aantal venijnige blikken op, ondanks dat wij nog steeds een ruim half uur voor de boardingtijd in het toestel waren. Naast het gangpad vonden wij nog twee stoelen naast elkaar en zowaar nog ruimte voor de trolley, dat viel even mee! Helaas was mijn zitplaats wel heul vies, mijn tafel plakte, er lag één berg met afval en de stoel lag vol met suiker. Erg slechte service van Tui!
In het vliegtuig kregen wij te horen dat wij ruim een half uur voor op schema lagen en dat de vluchtduur geen drie maar slechts twee uur zou zijn. Nou dat is zelfs vastgeplakt aan het tafeltje met kriebelende suiker in mijn bilnaad wel vol te houden. De vlucht zelf was prima, goede weersomstandigheden en een fijne zachte landing. Door onze ruime voorsprong was er nog geen gate vrij in het Sjengen gedeelte van Schiphol. Het vliegtuig werd geparkeerd en wij werden met de bus naar de douane ingang gebracht. Dit verliep eigenlijk harstikke vlotjes en bijkomend voordeel, lekker dicht bij de bagageband. Dus in plaats van mee te gaan mopperen met de meeste andere reizigers, werden wij er eigenlijk alleen maar vrolijk van! Taxibedrijf P&M had Teletekst goed in de gaten gehouden en stonden, ondanks onze snellere aankomst, ons al op te wachten in de aankomsthal…… Dan weet je ook wel, de vakantie zit er weer echt op, het was leuk, gezellig en op een lekker relax tempo toch nog veel gezien. Montenegro is nog niet zo toeristisch en zeker de moeite waard om naar toe te gaan!