Maandag 15 april
Wachten om op een leuke en gezellige stedentrip te gaan, duurt best lang….. Eindelijk, even voor vier uur in de middag rijdt taxi Pieterse voor. Bij de Witteweg werden wij afgezet en gingen wij verder met de bus naar Schiphol, zo rond spitsuur de meest efficiënte route.
Vanaf het busstation en via Schiphol Plaza stonden wij in een mum van tijd in de vertrekhal met de balies van Transavia. Ja, we gaan het maar weer eens proberen. Er vliegt namelijk geen andere maatschappij direct op Salzburg, Oostenrijk vanaf Schiphol. Het was overal best rustig, bij de incheck, bij de security en ook daarachter. Bij de Burger King ons diner gescoord, een smakelijke chiliburger, patat en een sloot koude Cola Zero.
Gate D86 is de één na laatste gate op Schiphol voor de Europese vluchten. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de landende vliegtuigen. Al snel mochten wij boarden en ondanks dat je bij Transavia verplicht bent stoelen naast elkaar te boeken, was het met een beetje gokken en puzzelen toch gelukt om met zijn tweetjes, drie stoelen te hebben.
De vlucht was kort en met een beetje turbulentie landden wij een klein anderhalf uur later alweer op het vliegveld van Salzburg. Het was al donker, geen besneeuwde bergtoppen te zien. Des te leuker is morgenochtend de verrassing. Aan de overkant van het vliegveld ligt het busstation. Voor € 1,60 mag je een uur lang met de bus mee. Eerst met bus twee naar het treinstation en daar moesten wij overstappen op lijn vijf. Oeps… lijn vijf rijdt niet meer, gelukkig nog wel veel andere lijnen die stoppen bij het justitieel paleis. Wij namen lijn drie en een tien minuten later drukte Chantal vol enthousiasme op de stopknop. Nu alleen het hotel nog even vinden.
Die opgave leek wat lastiger. Google maps reageerde wat traag en wij bleven daardoor iedere keer maar rondjes lopen om het hotel heen. Uiteindelijk maar even ouderwets gevraagd in een superklein cafeetje. We moesten ergens een steegje door en toen waren wij er, het gezellig gekleurde Jufa Hotel.
De vriendelijke receptioniste hielp ons snel aan de sleutel van onze kamer. Op de tweede verdieping, kamer 231 ging de deur voor ons open. Nette ruime kamer met dito douche en WC. Twee aparte bedden en een ledikantje… Het uitzicht moeten wij nog even afwachten. Snel onze pyjama’s uit de tas getrokken en ons bedje ingedoken, na al dat gedwaal was het al behoorlijk laat en al snel was ik in dromenland.
Dinsdag 16 april
Bedjes zijn wat aan de harde en smalle kant, maar verder prima geslapen. Even voor achten waren wij allebei wakker, snel de gordijnen open. Het uitzicht is best oké en in de verte mooie besneeuwde bergtoppen, yeah!
Snel even gedouched en op naar het ruime ontbijt. Veel keuze in brood, beleg, yoghurt en vers fruit. Lekkere muntthee en een leuke en gezellige sfeer. Mooie start van de dag en dat al na zo een mooi zicht op de besneeuwde bergtoppen. Na het ontbijt zijn wij eerst naar de tourist information gelopen om onze Salzburg Card op te halen. De kaart kost € 36 en daarmee heb je toegang tot veel musea en onbeperkt tot het openbaar vervoer in Salzburg. Het Mozartplein en daarmee de tourist information hadden wij snel gevonden. Naam, datum en tijd op het stevige pasje en daar gaan we! Op naar het kabeltreintje naar de vesting Hohen Salzburg.
Er stond al een beste rij, maar met onze card mochten wij er zo voorbij lopen. Als snel zat de kabeltrein vol en gingen wij steil omhoog naar de vesting. Op de “begane” grond stapten wij uit. Aan de rechterkant meteen een gezellig terras met uitzicht op de omliggende Alpen. Even een paar foto’s gemaakt, tijd voor een kopje thee was het nog niet echt. Via een trap buiten om kwamen wij binnen in de vesting terecht. Een gedeelte is vrij toegankelijk en voor het andere gedeelte moet je betalen of kun je de card gebruiken. Op de binnenplaats kun je een audiotour halen. Wij stonden er al klaar voor, maar de kassa juffrouw attendeerde ons op de gratis toegang tot 11 uur op de verblijfkamers. Eerst daar maar even heen dan. Dit begon met een grappig gemaakte “film” in 4-d over het ontstaan van de vesting, zijn heersers en de geschiedenis tot ongeveer 1500 na Chr. Daarna liepen wij de vertrekken in.
Een grote ontvangstzaal met een prachtig geschilderd plafond en meubels die er vroeger waarschijnlijk ook gestaan hebben. Veel interactieve informatie met korte video’s en koptelefoons. In de slaapkamer was de WC nog aanwezig. Het bed was helaas al weg. De bedden in die tijd waren kleiner, men sliep veelal rechtop omdat men dacht dat dit gezonder was en beter voor de hersenen. Inmiddels zijn wij daar gelukkig alweer van afgestapt en mogen wij weer lekker plat liggen. De slaapkamer is mooi onderhouden en de schilderingen zijn nog van goede kwaliteit, er wordt ook veel tijd in restauratie werkzaamheden gestoken. Ook nu zijn ze in bepaalde vertrekken druk bezig, de schatkamer was hierdoor maar beperkt toegankelijk maar genoeg om de mooie schilderingen te bewonderen. Een klok was er in de schatkamer waarschijnlijk niet nodig, vanuit één van de ramen kijk je zo op de klokkentoren. Op de terugweg naar de audiotour kwamen wij langs een ruimte met een tentoonstelling van marionetten. Leuk gedaan en een paar grotere “stukken” stonden uitgesteld, waaronder natuurlijk de Sound of Music.
Snel de audiotour opgepikt en door naar de minder statige ruimtes. Wij begonnen bij een zaal waar de maquettes stonden van de vesting door de tijd heen en de portretten van de bewoners. Er was één bewoner, Leonardus Archiepisco, die heeft in biet in zijn wapen. Dit schijnt te komen omdat zijn vader ooit een biet naar zijn hoofd heeft gegooid om hem bij zinnen te brengen. Leonardus heeft veel verbouwd en uitgebreid. Zijn niet te missen wapen zal dus op veel plekken te zien zijn.
Via een wenteltrap en daarna nog heel veel trappen meer kwamen wij in de uitkijktoren. Vanaf de vloer had je al mooi uitzicht, maar vanaf de verhoging in het midden van de toren werd het nog beter. De lucht was helder blauwe en wij konden mooi ver weg kijken naar de besneeuwde toppen van de hoogste Alpen en ook naar onder waar je de stad Salzburg uiteraard ziet liggen. De Alte stad met zijn Domkwartier en vele kerken en de nieuwe stad daarbuiten met her en der vrolijk gekleurde huizen en de moderne gebouwen.
In de folterkamer beneden werd wat verteld over het martelen van de gevangenen. De meeste attributen hingen er voor de show. Alleen het wiel was als marteltuig in de vesting gebruikt. Daarmee reden ze over de verdachte heen totdat er botten braken. Eén van de belangrijkste gevangene die zijn tijd in de folterkamer heeft doorgebracht is één van de oud bisschoppen van de vesting.
Via een hele lange, smalle en vooral frisse gang kwamen wij al aan het eind van onze audiotour. De tour was kort, maar wel interessant en leerzaam. Buiten nog even lekker in de zon over het binnenplein gewandeld en de kleine kapel bezocht. Bij de uitgang met de route over de Monsberg, vonden wij een overigens één wapen met een biet. Hadden er uiteindelijk ook niet echt meer opgelet.
Een behoorlijke steile weg naar beneden leidde ons naar een tweesplitsing met de keuze Monsberg of Alte stad. Wij kozen voor de eerste en met de route van de tourist information liepen wij lekker verder. Op 508 meter hoogte is een fijn zitje met bijna 360 graden uitzicht over de omliggende omgeving. Inmiddels deels bekend en nog steeds een genot om naar te kijken. Op een bankje in de zon even heerlijk zitten genieten. Wij liepen verder en kwamen nu langs de muren van de vesting. Bij het kunstmuseum konden wij met de lift naar beneden of gewoon lopen. De lift bleek een vrij normale huis-tuin-en-keuken lift en dus besloten wij om verder te lopen naar Mülln.
Na een mooie, maar dichte kerk liep het pad naar beneden Salzburg weer in. Wij liepen nu ter hoogte van de Mirabel Gardens waar wij onze Sound of Music tour konden boeken. Via de Mozartbrug de rivier overgestoken en de tuinen opgezocht. De reservering voor de tour gemaakt bij een jonge man met een houten kist, dat is kennelijk de “winkel”. Donderdag om 9:00 uur mogen wij mee en heel fijn, wij hoeven ook dan pas te betalen.
Het was rond lunchtijd en wij kozen voor een echte Oostenrijkse lekkernij, een cheesecake strudel in custard bij Inner Gebirg. Om je vingers bij op te vreten, hoewel….. de lekkernij zelf was al machtig genoeg. Wij liepen weer terug naar de rivier en staken deze met een andere brug weer over. Wij stonden nu in de straat met het geboortehuis van Mozart en bijna aan het eind het “Sound of Music” museum. Achteraan beginnen maar! Leuke gezellige straat met van alles wat en vooral veel winkels die de beroemde Mozart Kügln verkopen. Het Sound of Music museum loop je bijna voorbij. Het is in een winkeltje met uiteraard allemaal spullen van de Sound of Music. Met onze card hadden wij vrij toegang en voor € 1 kregen wij er een audiotour bij. Het museum vertelt de echte geschiedenis van de zingende familie von Trapp. Georg, de kapitein en Maria zijn echt met elkaar getrouwd. Alleen was Maria geen non maar een lerares. Omdat de gezondheid van één van de dochters het niet toe liet om door de stad te fietsen, werd Maria aangenomen. Na hun huwelijk kregen Georg en Maria nog drie kinderen. De kapitein gebruikte zijn fluitje overigens niet om de kinderen te laten marcheren, maar wel om ze uit de gigantische tuin te roepen. Elk kind hand zijn eigen fluittoon.
Nazi Duitsland viel Oostenrijk binnen en de zingende familie von Trapp besloot het land te verlaten. Georg was van oorsprong Kroaat en had niets met het Duitse regime. De reis was iets minder spectaculair dan in de film. Ze kochten gewoon een treinkaartje naar Italië en vervolgden vanaf daar hun reis naar de USA. Maria en Georg en veel van de kinderen zijn inmiddels helaas overleden. Er zijn er nog drie in leven, waarvan twee meiden hun leven hebben gewijd als zendeling in Papoea en over het jongste broertje is niet zoveel bekend. Het is een leuk, klein, maar verzorgd museum met verwijzingen naar de film en het echte leven van de von Trapp’s.
Op naar een ander stukje muzikale geschiedenis, die van Wolfgang Amadeus Mozart. Zijn opvallende gele geboortehuis kun je bijna niet missen. Er staan drommen mensen te fotograferen. Wij liepen het museum in, binnen werd wat ongeïnteresseerd en zonder verdere uitleg onze card gescand en wij mochten verder. Meteen helemaal door naar de derde verdieping waar het verhaal begint. Er is vooral veel informatie, veel bladmuziek, veel foto’s en schilderijen. En nee, je mag dus niet fotograferen! Dat was Mevrouw 1 van beneden vergeten te vertellen, maar Mevrouw 2 op de derde verdieping deed dat wel. En dusdanig hard dat er voor haar ook vast een mooie toekomst als marktvrouw is weggelegd. Ik schrok mij helemaal rot. Van slag snelde wij vervolgens het wat saaie museum door. Mozart zijn vader en moeder betrokken in 1747 de derde verdieping van het statige huis en kregen er zeven kinderen, waarvan slechts twee overleefden. De jongste, geboren in 1756, was de muzikaalste genaamd Johannes Chrysostomus Wolfgang Theophilus Mozart. De familie bleef er 26 jaar lang wonen.
Buiten in de winkelstraat meteen een paar zakjes Mozart Kügln gekocht. De ietwat goedkopere versie, maar zeker net zo lekker! De Kügln in de zilverblauwe folie zijn de echte handgemaakte, deze zijn ietsje lekkerder en groter, hier natuurlijk ook van geproefd.
Op het residentieplein in de zon op een bankje bij de fontein genoten van de warmte en de leuke dag die alweer achter ons ligt. Salzburg is nu al helemaal geslaagd! De zon begon onder te gaan en het werd best fris. In het hotel andere en vooral warmere kleren aangetrokken en bij Lemon Chilli in de buurt van ons hotel streken wij neer voor hopelijk een lekkere maaltijd. De voordeur ging niet open, de hoofdingang bleek aan de zijkant van het terras te zitten. Hier is een wat grotere gezellige ruimte met hoge tafeltjes. Wij mochten aan een tafeltje direct grenzend aan de bar plaatsnemen. De menu kaart is niet heel uitgebreid, maar wel van alles wat, vegetarisch, vlees, stoofpotten en curries. Chantal ging voor de Craft burger en ik voor een Sushi bowl. Vooraf hadden wij springrolls, die smaakte wat meelderig. De bediening is vriendelijk en vlot, niet veel later na ons voorgerecht hadden wij ons hoofdgerecht al. Zowel mijn Sushi bowl als de Craft hamburger van Chantal zagen er goed uit en smaakte net zo. De friet van Chantal was een mengsel van gekruide zoete en geribbelde aardappels. De hamburger was fors! De sojabonen in mijn Sushi bowl bleken toefjes wasabi te zijn, dat was even schrikken, verder superlekker!
Vanavond speelt Ajax in de Champions League tegen Juventus, de verwachting is dat het een mooie en spannende wedstrijd gaat worden en wij snelde ons naar ons hotel om daar op TV de wedstrijd te kijken. Konden alleen geen zender vinden waarop het werd uitgezonden, er waren er ook maar 99. Gelukkig konden wij op de telefoon wel NPO 1 Radio starten en zo konden wij toch genieten van de wedstrijd. Via de radio is het ook wel meteen tien keer spannender. Ronaldo scoorde, natuurlijk, al vrij snel de 1-0 en dat terwijl Ajax toch wel de betere ploeg was. Maar ja, geef hem een kans en hij regelt het. Gelukkig had Ajax een passend antwoord en werd het net voor rust alsnog 1-1. Rond de 70ste minuut lukte het Ajax een tweede keer! En een derde keer ook nog, maar die werd wegens buitenspel helaas afgekeurd. Juventus kwam er eigenlijk niet meer aan te pas en Ajax ging er vandoor met de overwinning. Na de 1-1 vorige week thuis, dus genoeg om door te gaan naar de halve finale, yeah! Goed vooruitzicht en met die gedachte vielen wij snel in slaap…….
Woensdag 17 april
Vandaag gaan wij het wat hogerop zoeken. Na een goed ontbijt gingen wij met onze stevige stappers op weg naar Unterberg. De bus bleek dichtbij te stoppen en kwam ook al snel. Met onze Card mochten wij mee. Een kleine 25 minuten later stapten wij aan de voet van de berg uit. De bushalte ligt nagenoeg direct naast de kabelbaan die je omhoog brengt naar zo een 1.700 meter. De kabelbaan was met de card ook “gratis”. Er gaan veel makke schapen in een hokje en goed gevuld gingen wij met de kabelbaan naar boven.
Jippie, er ligt nog sneeuw! Ondanks het zonnetje was het er nog best frisjes, nog even een extra laagje aan. Het eerste stukje was niet zo heel steil en wandelde lekker weg. Bij een monument voor de eerste en tweede wereldoorlog even omhoog geklommen. Op de terugweg kwam ik er achter dat er ook een soort van trappetje was, dat had wat geglibber gescheeld. Vanaf dit stuk werd het allemaal wat serieuzer, een steile helling naar beneden en net zo steil weer omhoog. In de sneeuw een beste uitdaging. Chantal zag het eerst niet zo zitten en wilde wel blijven wachten totdat ik heen en weer was. Geprobeerd om haar toch over te halen en ze besloot het toch te proberen. Na een paar meter lag ze al op haar gat, maar de landing viel mee, de sneeuw was zacht en voetje voor voetje daalde ze toch dapper af naar beneden. Om vervolgens weer lekker glibberend naar boven te klimmen. Nog een klein stukje steil omhoog…. en ja hoor, we did it!
We staan op het hoogste punt van dit Alpengebied. Im Kreuzstheie iets van 1.800 meter en een beetje hoog, wat een mooi uitzicht vanaf hier! Op deze top was de sneeuw overigens al helemaal weggelopen. Op een bankje lekker om ons heen gekeken en even bijgekomen van de intensieve weg er naar toe.
Nu weer naar beneden, er waren een paar andere mensen die er voor kozen om glijdend op hun achterste naar beneden te gaan, wij vonden dat toch wat te koud aan onze billen en liepen daarom maar weer rustig glijdend naar beneden. Die ene snowboardvakantie is toch nog ergens goed voor geweest. Chantal was een groot deel van haar angst kwijt en daarom het ander hoogste punt vlakbij de kabelbaan ook nog maar even meegepakt. Vanaf hier een mooi uitzicht op Salzburg en de omliggende omgeving. De terugweg naar de kabelbaan verliep voor mij iets minder florissant. Het laatste stukje had ik iets kleiner ingeschat, maar het afstapje was iets groter en glibberiger, geen houvast en hoppa daar lag ik in de spagaat. Gelukkig de boel alleen een beetje opgerekt en een natte kont.
In een volgeladen kabelbaan gingen wij weer naar beneden.
Met de bus terug naar Salzburg, de schoenen omgewisseld in ons hotel en gezellig de stad in. Het was rond lunchtijd en de terrasjes zaten gezellig vol. Wij wilden graag snel wat eten en besloten naar een Mac-D-achtig vistentje aan de overkant van de rivier te gaan. Gister langsgelopen en het zag er best oké uit. Ik ging voor een kom vissoep en Chantal voor een broodje met kabeljauw. Chantal haar broodje had warmer lekkerder geweest, maar dit was ook best oké. De soep met de garnalenspies was lekker.
Wij liepen terug naar de andere kant van de rivier voor een bezoek aan het Domkwartier. Wij begonnen beneden in de kathedraal, deze is vrij toegankelijk. Het is een best grote en lichte kathedraal. Veel nisjes en mooie schilderingen, zowel aan de muur als op het plafond.
Vanaf het Residentiegebouw is de toegang niet meer gratis, maar met onze card mochten wij zo doorlopen. Leuk, een audiotour! Het eerste stuk door het Residentiegebouw is vooral voorzien van kunst van de bisschoppen uit die tijd. Zij leukte het gebouw er graag mee op. De laatste kamer was dan wel weer interessant. Hier zijn alle dieren tentoongesteld die de bisschoppen dus kennelijk ook als kunst hadden hangen en staan. Hertenkoppen, opgezette vogels en geraamten van vissen. Je verwacht dat hier niet…. In dit gedeelte van de tour mag je overigens geen foto’s maken, gelukkig was dat duidelijk aangegeven. Wij kwamen aan op het terras tussen de Residentie en de Kathedraal. Vanaf hier een leuk uitzicht op het Residentieplein en het plein met de koetsjes voor de kathedraal. Wij stonden er op een goed moment want de klokken van de kathedraal begonnen te luiden. Snoei hard, maar wel mooi en een beleving om er dan eigenlijk pal naast te staan. Vanaf het terras loop je de kathedraal in en kijkje vanaf het balkon mooi het “schip” in.
De mis was net begonnen en een hele stoet aan bisschoppen, paters, misdienaars etc. liep door het middenpad naar het altaar. Vanaf deze plek konden wij het orgel ook goed bekijken.
Aan beide kanten van de kathedraal waren galerijen met beelden en relikwieën. Interessante stukken, een 3D schildering van de kruisiging van Jezus, een houten kruis uit het oude Engeland en een beeld van de stichter van de Kathedraal. Na dit leuke bezoek aan de kathedraal nog even lekker door de stad gewandeld.
Met de bus gingen wij vervolgens naar biertuin Augustiner Bräustühl/Salzburg Mülln. Een oude bierfabriek waar al sinds 1621 bier wordt gebrouwen. In de tuin, in de zon genoten van een stenen kroesje bier. Het bier smaakte lekker fris en wij lusten er nog wel eentje! Je spoelt jouw eigen kroes om en voor paar euro’s laat je hem weer vullen. Binnen zijn allemaal eetkraampjes en een paar zalen waar je kunt eten. Eerst alle tentjes langsgelopen om te kijken wat er te koop is. Uiteindelijk gingen wij voor een beenham met mosterdsaus en sauerkraut mit bratwurst. Je krijgt een behoorlijk bord en het smaakt prima. Nog één kroesje ter afsluiting en toen met de bus weer naar huis, heel handig wij moesten bus 27 hebben en die stopt als enige bus ook precies voor ons hotel, wat een luxe!
Donderdag 18 april
Jaaaah, vandaag is het eindelijk zo ver, Chantal mag met haar cadeau spelen en ik mag gezellig mee! Maar eerst even genieten van een uitgebreid ontbijt. Lopend gingen wij vervolgens naar de verzamelplaats van onze fietstour Fraulein Maria. Er stonden degelijke fietsen voor ons klaar en niet veel later gingen wij met een groep en onze gids Claudio op pad. In het nabijgelegen park hadden wij onze eerste stop. Hier vroeg Claudio ons naar onze ervaringen met de Sound of Music. Sommige hadden de film maar één of enkele keer gezien, de meeste veel vaker. Er was ook één vrouw bij die Liesl had gespeeld in de Sound of Music musical in de USA. Via de woningen die deels in een rotswand zijn gebouwd, kwamen wij bij het festival paleis. Hier is aan het eind van de film het optreden van de familie Von Trapp opgenomen. Jammer genoeg was het festival paleis dicht en moesten wij het doen met de dichte, overigens mooi bewerkte deuren.
Op het Residentieplein maakte wij onze volgende stop bij de bekende fontein waar Maria “I have confidence in me” zingt. Het Residentieplein zelf is een paar keer als decor gebruikt voor het SS hoofdkwartier. Aan het plein grenst een kleine begraafplaats met een klein kerkje en boven de begraafplaats nog enkele tombes in de berg. Helaas hadden wij nu geen tijd om de tombes te bezoeken, hopelijk vinden wij later op de dag nog een gaatje.
Tot nu toe was de fietstocht redelijk simpel en konden wij lekker op het gemakkie fietsen, maar daar kwam nu toch echt even een einde aan. Wij fietsten onder begeleiding van “Climb every mountain” de behoorlijk steile berg op naar het klooster. Het was best wel even pittig en uiteindelijk lopend bovengekomen, de fiets heeft maar een beperkt aantal versnellingen. Dit klooster was het klooster waar Maria verbleef voordat zij als gouvernante naar de familie Von Trapp ging. En dus ook het klooster waar de kinderen later in de film aanbellen omdat ze Maria als gouvernante terug willen. Eén van de spijlen van het hek is verwijderd om zo goede opnames te kunnen maken van de kinderen die voor Maria aanbellen. De spijl is nooit teruggeplaatst. Ook werd er voor de film een bel opgehangen, deze is inmiddels wel weer verwijderd omdat toeristen de bel maar bleven luiden. Vanaf de weg voor het klooster heb je zicht op de uitgestrekte weide waarop Maria in het begin van de film staat te zingen. Zij rent dan in enkele seconden terug naar het klooster, maar in het echt zou zelfs Jusian Bolt dat niet eens redden….. De weide ligt op een te grote afstand.
Na een kort bezoekje aan het klooster gingen wij verder op pad door de uitgestrekte groene weides, met de prachtig besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Wij kwamen aan bij een mooi groot meer met aan de overkant Schloss Leopoldskron. Het slot werd gebruikt als achterkant van het huis van de familie Von Trapp. Hier is ook de scene opgenomen waarin ze in bootjes het meer op gaan. De kleine Gretl had geen zwemdiploma en tijdens de opname ging zij kopje onder. De schrik op de gezichten van de rest van de “familie” is dus niet eens gespeeld, zij schrokken zich echt een hoedje toen zij even onder water was verdwenen. Gelukkig werd zij op tijd weer boven water getrokken.
Over de mooie laan, de Hellbrunner Allee, fietsten wij naar de voorkant van een ander huis, de voorkant van het huis in de film, Schloss Frohnburg. Gezellig geel en tegenwoordig is hier de muziekuniversiteit in gevestigd. Op één van de palen van het hek is een deurbel aangebracht, de bel is nep en was er dus alleen voor de film. De Hellbrunner Allee komt in de film ook voor, Maria fietst daaroverheen met de kinderen. Over deze laan fietsten wij ook vrolijk verder naar het parkje verderop waar het prieeltje staat waar Liesl met Rolf danst op “Sixteen going on Seventeen” en waar Maria en de kapitein hun liefdeslied zongen. Het is een best rustig plekje. Het prieeltje is afgesloten, er gebeurden te veel ongelukken met toeristen die ook wel een rondje over de banken wilden paraderen. Ineens werd de rust behoorlijk verstoord, er kwam een grote groep toeristen aan uit de Sound of Music bustour. Op dat moment waren wij beide erg blij dat wij voor de fietstour in een kleine groep hadden gekozen, ook al omdat het weer echt super goed en zonnig was.
Snel weer op de fiets gesprongen en alweer op weg naar de laatste stop, Mirabel Gardens. De tuinen horen bij het gelijknamige paleis en hier werd o.a. op de trap naar de tuin “Do-re-mi” opgenomen. De fietsen mochten niet mee de tuin in en ze konden ook niet op slot. Vanaf de trap vertelde Claudio het één en ander over het paleis en zei hij dat wij na het terugbrengen van de fietsen vooral nog even een rondje door de tuin moesten lopen. Niet veel verder waren wij weer bij ons startpunt en moesten wij de fietsen weer inleveren. De tour was leuk, lang genoeg en een echte aanrader, zeker als het weer is zoals vandaag!
Aan de overkant bij een stalletje een spretzel gehaald en deze in de Mirabel tuin op een bankje opgegeten, heerlijk zitten genieten en daarna nog een rondje te voet door de tuin gedaan. Het was net na de middag en dus besloten wij nog even verder op te gaan. Het kerkje waar Maria en de kapitein trouwen ligt namelijk te ver van Salzburg af om er met de fiets heen te gaan, dus pakten wij de bus naar Mondsee, dit kerkje mogen wij natuurlijk niet overslaan! Niet veel later stapten wij uit in Mondsee en gingen wij op zoek naar de Basiliek van St. Micheal. De basiliek ligt in de buurt van het busstation en wij waren er zo. De kerk is mooi zachtgeel en heeft binnen een barokke uitstraling, men was druk bezig met de paasversieringen. Het dorpje Mondsee zelf is klein en leuk om door heen te wandelen. Aan het grote meer genoten van een ijsje en daarna weer met de laatste bus, die gaat al aan het eind van de middag, weer terug naar Salzburg.
In Salzburg aangekomen hadden wij allebei niet heel veel puf meer om nog echt op zoek te gaan naar een nieuw restaurantje en dus schoven wij weer aan bij Lemon & Chili. Dit keer ging ik voor de Chili Beef Pot, weer erg smakelijk en heul veul. Ik kreeg mijn bordje gewoon niet leeg. Lekker nagetafeld met een goed glas wijn en de leuke dag nog maar even doorgenomen.
In het hotel onze tas weer ingepakt, morgen mogen wij bijtijds weer op weg naar het vliegveld, ons laatste nachtje alweer in het leuke Salzburg.
Vrijdag 19 april
Het kon ook bijna niet anders, maar vandaag stonden wij na een snelle en lekkere douche als eerste in de ontbijtzaal. Even over zevenen mochten wij naar binnen en mochten wij genieten van het heerlijke ontbijt, zal dat thuis wel even missen! Voor de bus moesten wij nu een stukje lopen, beiden hadden wij een rugzak dus dat was goed te doen. Ruim op tijd waren wij bij de bushalte en daarmee ook ruim op tijd weer op het vliegveld van Salzburg. Het vliegveld is niet groot en in een mum van tijd stonden wij achter de security en konden wij gaan wachten op het boarden. Allebei lekker zitten lezen en nog wat gewinkeld, de tijd vloog voorbij en voordat wij het wisten zaten wij in het vliegtuig van Transavia. Nog even een blik op de mooie bergen en de strak blauwe lucht, dat blijft toch echt genieten! De vlucht was prima, op tijd en ook zo voorbij. Anderhalf uur later landden wij op Schiphol en gingen wij met de bus weer terug naar onze huizen in Kudelstaart.